Ársskýrsla Ræktunarfjelags Norðurlands - 01.01.1904, Qupperneq 4

6
það, að hugsa upp öll möguleg meðul til þess að bæta
úr hinu hörmulega ástandi, sem landbúnaðurinn er í.
Þegar litið er til kvikfjárræktarinnar, þá er sorglegt að
vita til þess hvernig hún er komin, sem mest mun vera
að kenna óskynsamlegri heyásetning."
í harðindum þeim, sem þá dundu yfir landið, fje fjell
og hallærislánsbeiðnir komu úr öllum áttum, var eðlilegt
að ill heyásetning yrði það mein landbúnaðarins, sem um-
bótamennirnir teldu brýnasta þörf á að bæta. Atvinnu-
veganefndin, og í henni átti P. Br. sæti, kom því fram
með „frumvarp um forðabúr og heyásetning í sveitum",—
„til þess að koma í veg fyrir hinn hörmulega skepnufelli,
sem því miður á sjer stað, jafnvel á hverju ári, víðsvegar
um land" — segir í ástæðunum. P. Br. var framsögumað-
ur frumv. og barðist fyrir því af miklu kappi. En það
mætti mikilli mótspyrnu, er sumpart var sprottin af mis-
skilningi, og var að lokum fellt. Veturinn áður, þegar P.
Br. var sýslumaður i Dalasýslu, hafði hann komið á föst-
um reglum um heyásetning og heysölu þar í sýslu. —
Þegar af þingi kom ritaði hann ítarlega um málið í Þjóð-
ólfi, og á næsta þingi kom hann aptur fram með frum-
varpið en nokkuð breytt. Qekk það gegnum neðri deild
en var fellt í efri deild með jöfnum atkvæðum. En þótt
svona færi má óhætt fullyrða að umræðurnar um þetta
mál höfðu töluverð bætandi áhrif á hugsunarhátt manna
í þessu efni.
Búnaðarskólunum var P. Br. hlyntur. Vildi hann ekki
láta skera íjárframlög til þeirra við neglur sjer, heldur
leitast við að gjöra þá sem fullkomnasta. Yms fleiri mál,
er snertu landbúnað, studdi P. Br. meðan hann sat á þingi,
svo sem friðun skóga, rýmkun á atvinnufrelsi vinnufólks
o. fl. Auk þess ritaði hann um þessar mundir ýmsar
góðar greinar í Þjóðólf. — En hánn fjekk minnu áorkað
en hann vildi og mun það að nokkru leyti hafa stafað
af því, að hann stillti ekki ætíð geð sitt sem skyldi, og
varð þá opt óvæginn í orðum um skör fram. Fyrir það
urðu margir honum móthverfir, og gátu ekki virt áhuga