Ársskýrsla Ræktunarfjelags Norðurlands - 01.01.1904, Qupperneq 57

6i
að fá, og fiutningur á mikilli uppskeru verður of dýr, og
ókleifur, nema vagnar verði notaðir til hans.
Húsavík, 19/6 05.
Steingrímur Jónsson.
* *
*
Land það, sem Garðyrkjufjelag Reykhverfinga hefur keypt,
er einkar vel fallið til garðræktar. Jarðhitinn er þar mjög
mikill. Þar mætti að sjálfsögðu rækta ýmsar aðrar garðjurtir
en jarðepli. — Jarðepla rækt hefur verið stunduð þar síðan
1878, og setjum vjer hjer frásögn um hana eptir Arna
bónda Jónsson á Þverá, sem fyrstur manna byrjaði á því,
að rækta jarðepli við hverina.
»Það sem jeg hef að styðjast við, og hlýt aðallega að
byggja frásögn mína á, er að sumu leyti það, sem jeg hef
skrifað hjá mjer um það sem að starfi þessu hefur lotið, en
að öðru leyti á minni mínu og kunnugleika.
Vorið 1869, er jeg fluttist að Reykjum með móður minni,
minnist jeg þess, að við hverina voru þá í tveim stöðum
brot og rústir af girðingum með litlu milli bili.
Var það kunnugt að þar hefði verið gjörð tilraun með
jarðeplarækt af ábúandanum í Brekkukoti, en fyrir mörgum
árum horfið frá þeim aptur, svo innan girðinganna hafði
myndast nokkur grassvörður.
Jeg get þessa, án þess það verði þó talið með fyrstu til-
drögum til garðræktar þeirrar, er hjer er um að ræða.
Fyrstu tildrögin tel jeg það, að þegar foreldrar mínir
bjuggu í Vogum við Mývatn, þá hafði faðir minn stundað
garðrækt árlega; ræktað bæði jarðepli og ýmsar káltegundir
með góðuin árangri, og móðir mín vanist að nota ávextina
í búskapartíð sinni þar.
Þegar hún svo er tekin við bústjórn með stjúpa mínum
á Reykjum, var hún þess strax mjög hvetjandi að ráðist
væri í að gjöra tilraun með garðrækt við hverina. Taldi hún
jarðhitann svo örugga tryggingu fyrir því að það gæti lánast,
að ekki væri sæmilegt að láta slíka kosti jarðarinnar ónotaða.