Ársskýrsla Ræktunarfjelags Norðurlands - 01.01.1904, Side 97

<T// Jlæktunarfjelagsins.
[Lesið upp á aðalfundi 1905.]
Nú skal rekinn illur andi
út úr voru kæra landi.
Uppblástursins farandfjandi
fari beint á hreppinn sinn.
Láttu hann sjá þig, landi minn!
Nýi tíminn bregður brandi,
bera merki lætur
yfir frón í elding hverrar nætur.
Síðla koma sumir dagar.
Síðla gróa landsins hagar.
Þokulopt og bruni bagar,
beitihjarn á Grænlandsís,
svo að mörgum hugur hrýs.
Þessa galla lopts og lagar
ljósmóðirin bætir,
þegar viti og höndum manna mætir.
Gjörvöll landsins fen og flóa,
fúakeldur, holt og móa
á að láta grasi gróa,
gjöra að túni alla jörð,
jafnvel hoit og blásin börð.
Drengir, sem að hjörðum hóa
hlotið geta síðar
óðalsrjett um yrktar dalahlíðar.