Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Blaðsíða 28

Mannfræði og fornleifar.
Eptir Benedict Uröndal.
Eg hefi lesið þessa ritgjörð saman úr mörgum bókum og
ritum, sem flest eru nefnd í neðanmálsgreinum, þar sem þurfa
hefir þótt; hefi eg samt, rúmsins vegna, hlotið að sleppa
mörgu merkilegu. Tilgangurinn með ritgjörðina er sá, að
gjöra mönnum hægra fyrir að átta sig, ef seinna verður ritað
um þetta efni.
‘
J>að er talið mönnunum til gildis1, að þeir geti
átt alstaðar heima á hnettinum, jafnt í kulda- sem hita-
beltunum; en með dýr og jurtir erþessu eigi svo var-
ið, því sérhvert kyn dýra og jurta er bundið við á-
kvarðað hitamegin, enda þótt stöku dýr sé þessari
reglu undanþegin, einkum sjódýr og þau, sem tamning
hefir veitt eðli til að þola hitamuninn. Einkum eru
það hvítirmenn, sem geta verið hvar sem er; ensamt
finna þeir optastnær vel, að þeir eiga eigi alstaðar
heima, og vér getum jafnvel efast um, hvort þeir muni
nokkurn tíma verða svo heima alstaðar, að þeir geti
æxlast hvar sem er og við haldið kyni sínu um aldur
og æfi. Vér vitum og um ýmsar þjóðir, að þeim
verður alls eigi komið til að byggja eða una annar-
staðar en þar, sem þær nú eiga heima; hvorki Negrar
i) Eptir Klöden, Handbuch der Erdkunde, Physische Geographie.
Berlin 1873, Art. Verbreitung des Menschen nach Rassen und
Sprachen.