Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Blaðsíða 68

132
landa. Hið tíðkanlega rúnaletur er frá þessu timabili.
Kúfiskir1 eða serkneskir peningar finnast margir.
J>á voru margir höfðingjar á Norðurlöndum, og
kölluðust konungar, eins og á hinum fyrri tímabilum,
og kvað allmikið að þeim, þegar þess er gætt, að al-
ment lagaleysi og yfirgangur var ríkjandj hjá þessum
þjóðum, þar sem hver drap og rænti sem bezt gat,
dró hertekið fólk í ánauð og hélt það sem þræla, til
að geta sjálfur vaðið yfir allt. Hinum frjálsu mönnum
þótti gaman að góðum klæðum2, og er þess stundum
getið í sögum, að sá hafði gullhlað um enni, „rauð ermr
kom fram undan stakkinum ok digr gullhringr á“, o. s.
fr.; enda hefir slíkt skart og fundizt frá þessari öld.
J>á voru bygð stór og haffær skip og drekar,. og höfð-
ingjar settir dauðir i skip með gulli og gersemum.
Vopnin urðu enn fegri en áður ; gullrekin sverð og
silfurreknar axir tíðkuðust, og fléttaðir drekar og orm-
hnútar voru skraut þessara hluta.3 J>að er óvíst, hvað-
an þessi drekahugmynd muni helzt hafa komið til
Norðurlanda, en hún varð þar svo almenn og einkenni-
leg þessum tíma, að auðséð er, að hún hefir þótt fög-
ur, eins og hún líka er. Ormatrúin hefir gengið yfir
öll lönd: austan frá Indlandi til Rússlands, Grikklands,
Gallíu og Bretlands. Herodotus segir frá ormatrú
Nevranna og Búdínanna, og í Litháen er hún enn í
dag; á Grikklandi var Python sem Apollón drap; í
Gallíu var ormatrú með Drúídunum (Plin. Hist. nat.
XXIX, 12) — vér heyrum talað um orma á Bretlandi,
bæði í Merlínusspá og í sögunni af Ragnari loðbrók,
') Kúfa var borg mikil við Evfrat. Kúfiskir peningar voru algengir á
miðöldunum, og voru úr gulli og silfri, með serknesku letri og stund-
um með myndum.
2) Sbr. Worsaae Mammen-Fundet, Aarb. 1869. bls. 203-2l7.
8) Worsaae í Aarböger 1872. bls. 418-424.