Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Qupperneq 44

lo8
með var sigurinn unninn og nýtt stig gengið í jarð-
fræðinni. þar fundust raunar fá mannabein, en þó
nokkur, og axir og spjótaoddar úr steini; á meðal
dýrabeina fannst heil beinagrind af nashymingi. 1
Sviss hafa fundizt mammútbein og hreindýrabein sam-
an við skeljar, sem enn eru lifandi sömu tegundar;
skeldýrin hafa getað timgast í sjónum og viðhaldið
tegundinni, þar sem landdýrin drukknuðu og liðu undir
lok. Við ósana á Tiniére var grafið við járnbrautar-
gjörð, og fundust þar í efsta jarðlaginu rómverskir
tiglsteinar og einn peningur; þar fyrir neðan fundust
leirker og verkfæri frá eiröldinni, og enn neðar fund-
ust leirkerabrot, viðarkol, dýrabein og manns-beina-
grind af stutthöfða (brachycephal). Morlot ætlar, að
myndan þessara jarðlaga hafi numið hundrað þúsund-
um ára, og að neðstu fornleifarnar sé jafn gamlar
þeim við Abbeville. Annars er þetta yngra en ísöld-
in.1 — í mörgum löndum eru hellar, gil og gjár, og
finnst þar mikið af beinum, sem límd eru saman með
rauðum leir, sandi og kalki, og orðin að kalksteinum
eða kalksteinsveru; slíkir hellar eru og einkum í kalk-
björgum.2 í 40 hellum hjá Lúttich fann Schmerling
leifar af mammút, nashyrningum, björnum, hýenum,
ljónum og fleiri dýrum, og hvervetna þar innan um
voru verkfæri úr tinnusteini; einungis í 4 eða 5 fundust
mannabein. í Kirkjudalshelli fyrir norðan Jórvíkfund-
ust bein af 300 hýenum saman við bein af nautum.fílum,
nashyrningum, vatnahestum, hrossum, björnum, úlfum,
hérum, völskum og fuglum, og voru öll brotin og tanna-
förin á þeim eptir hýenurnar. þar saman við voru manna-
bein, og hefir bæði fornfræðingum og jarðfræðingum
komið saman um, að hin steindu bein þessara mannahafi
’) Klöden I, 400.
2) Eðlislýsing jarðarinnar, bls, 56—57.