Eimreiðin - 01.01.1896, Blaðsíða 62

62
og það mundi slík sýning gera, þótt hún væri haldin suður í Berlín
eða í Paris, ef Danir gerðu sitt til.
Danir standa óvenjulega vel að vígi, að gera grænlenzka sýningu
ávallt vel úr garði. Peir hafa verzlunina að öllu leyti í höndum sínum
og það á einum stað, hjer í Kaupmannahöfn, jþví hún er rekin á ríkis-
ins kostnað. Peir hafa töglin og hagldirnar þar á öllu.
Pað er heldur eigi nóg með það, að menn sjá þar sýningu frá
þjóð, sem á við annan kost að búa en menn hafa vanizt, heldur verður
og mörgum starsýnt á, hve vel þar er margt unnið og hve smekkvísir
Grænlendingar geta verið. Á kvennasýningunni grænlenzku voru ábreiður
eða brekön úr æðarfuglahömum; voru þau bæði falleg að sjá og mjúk
viðkomu; seldust þau þegar, þótt þau kostuðu ioo kr. hvert. Par var
ábreiða úr álkuhömum, og önnur úr hrygglengjunni af æðarfuglum.
Par voru gólfbreiður úr hundskinnum og selsskinnum, axlabönd útsaumuð,
lögð rauðum selskinnsborðum; sömuleiðis peningapyngjur og margt fleira.
Öll bar sýningin vott um, að hún var frá þjóð, er lifir á fiskiveiðum og
dýraveiðum; en hún bar líka vott um, að grænlenzka kvennfólkið kann
vel að verka selskinnin, og sætir það furðu, hve margt fallegt það getur
búið til úr þeim.
Hver einasti hlutur seldist skjótt á grænlenzku sýningunni.
íslenzka kvennasýningin var miklu fjölbreyttari en grænlenzka sýn-
ingin, og þar voru líka miklu fleiri munir. Hún vakti lika almenna
eptirtekt, og jeg ætla, ef annaðhvort grænlenzka stúlkan hefði eigi verið
á grænlenzku sýningunni, eða íslenzk stúlka fríð sýnum hefði verið i
þjóðbúningi á íslenzku sýningunni, að þá mundi hún hafa vakið enn
almennar athygli manna h Margt var fallegt á islenzku sýningunni, enda
er kvennfólkið liklegast til þess að halda uppi orðstír Islands að því er
húsiðnað snertir. Hannyrðir islenzkra kvenna hafa opt verið góðar og
eru það enn að ýmsu leyti. Hefur ýmsum, bæði Dönum og öðrum,
þótt mikið koma til hátiðabúnings islenzkra kvenna, og einhver danskur
maður drap á það í sumar í blöðunum. Hann rjeð kvennfólkinu danska
til þess að kynna sjer hann og kvennsilfrið rækilega; kvað hann skyn-
samlegra að taka upp eitthvað af því, sem bezt mætti fara, en að bera
afskræmdan frakkneskan búning; brá hann þvi um, að sænska kvenn-
fólkið væri þjóðlegra i klæðaburði en hið danska.
Kvennsilfrið islenzka var lika óneitanlega fagurt eins og það lá í
breiðu i skápnum. En þvi miður var mikið af þvi gamalt og ekki sizt
sumt af því, er bezt var. Ýmsir íslendingar höfðu lánað það. Jeg efast
jafnvel um, að sumt af því, er nýtt var og hingað var sent, hafi verið
sett á sýninguna, til þess að skemma hana eigi. Er leitt til þess að
vita, að þeirri iðnaðargrein skuli hnigna svona á íslandi, þvi silfursmíði
hefur ef til vill verið sú eina handiðn, er íslendingar bafa verið góðir
í. Væri óskandi að einhverjir hinir efnilegustu silfursmiðir vorir vildu
frama sig erlendis i iðn sinni, kynna sjer vel ýmsa stila i smiðum og
listum og læra að smiða eptir listarinnar reglum. Síðan Sigurð Vigfússon
leið, veit jeg eigi hvort nokkur silfursmiður kann það.
1 Þess skal getið, að eigi var hægt að hafa íslenzkan kvennmann til þess að
leiðbeina mönnum á íslenzku sýningunni, því eigi var tje til þess.