Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1896, Blaðsíða 31

Eimreiðin - 01.01.1896, Blaðsíða 31
Sigrún. Sigrún vo tólf merkur og sjö lóð þegar hún fæddist. Náttúran gaf henni lífsþrána að tannfje og vonina að heimanfylgju. Þær áttu að leiða hana milli sín yfir krappa móinn, sem liggur milli vöggu og grafar, forða henni föllum og sjá um, að hún lenti ekki í ógöngum. Auk þess fjekk hún að erfðum fjalþunnan skötubarðavöxt •— eins og hún hefði verið sett í mörklemmu í öndverðu — og ís- gráan yfirlit, eins og dauðinn hefði hellt yfir hana krapi í skírnar- sánum. Þetta var. aleiga hennar, þegar hún hóf göngu sína frarn á lífsleiðina. Sigrún bar mjög gott traust til framtíðarinnar. Það var hennar sterka hlið: að vona. Hún sá jafnan vonar-gull og hamingju-perlur í svuntuskauti framtíðarinnar, sem hún bjóst við að geta hand- samað, áður en sól hins líðandi árs gengi í vistina hjá nýjárinu. Þó varð ávallt sú reyndin á, að Sigrún gekk jafnsnauð til hvílu á gaml’árskveld, eins og hún hafði risið úr rekkju nýjársdaginn næsta á undan. Hún hafði einungis lífsreynsluna upp úr krapstr- inum. Sigrún var líka ein í flokki þeirra mannkinda, sem jafnóðum naga af sjer neglurnar, er þær leitast við að beygja fyrir góminn. Sá, sem ætlar sjer að bera nokkuð verulegt úr býtum hjá framtíð- inni, verður að vera ákaflega fingralangur; hafa nálhvassar rándýrs- klær á hverjum fingri og öfluga vöðva, til þess að beita klónum. Hann þarf að eiga hvassar vígtennur í skolti. Hann má engu færi sleppa; hann má ekki vægja fyrir neinum. Hann verður að vera einfeldnislegur á svip, eins og lóa, slægur í hugsun, eins og refur, öruggur til áræðis, eins og fálki, en tilfinningarlaus, eins og hákarl. Allar þessar gáfur vantaði Sigrúnu, nema einfeldnina í yfirbragðið. Hún sá gullið glitra í námunda, fann perlurnar strjúkast við gómana, en hún náði engri einustu perlu, engu ein- asta gullkorni. Svo nagaði hún neglurnar enn þá lengra en áður, þangað til dreyrði úr kvikunni. Sigrún vann og eltist, og eltist og vann. Árin liðu, og hún kastaði öllum hinum súru endurminningum á bak sjer, en hafði augun stöðugt á framtíðinni og fjársjóðum hennar. Og svona teygðist lífsþráður Sigrúnar fram úr kembulopa til- verunnar, ýmist með hólum eða bláþráðum, hnökrum og snurðum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.