Eimreiðin - 01.01.1896, Blaðsíða 79

79
að börnum holdsveikra foreldra skuli ávallt komið fyrir á öðrum heimilum, og
segir, að í þessu efni taki hin íslenzku lög fram sams konar lögum annara landa.
Aptur á móti álítur hann, að ákvæðin um, að halda skuli holdsveikum sjúkling-
um aðgreindum frá öðru fólki á heimilinu, hafi litla þýðingu, eptir því sem til
hagar á íslandi. Álítur hann að betra hefði verið, að haga ákvæðunum þannig,
að taka skyldi eitt kot í hverju hjeraði, þar sem holdsveiki væri, og flytja alla
sjúklinga hjeraðsins þangað og ala þar önn fyrir þeim á kostnað hins opinbera,
því þeir væru hvort sem er allir, eða yrðu að minnsta eptir fá ár, þurfamenn,
er skylt væri að sjá fyrir lífsuppeldi af almannafje. Við þetta fyrirkomulag álítur
hann að vel mætti bjargast og sparaðist við það hinn mikli kostnaður við flutn-
ing sjúklinganna á sjúkrahús. Þó segir hann að regluleg hjúkrunarstofnun væri
auðvitað bezt, og mætti svo síðar, er holdsveikin tæki að rjena, nota húsið sem
heilbrigðisstofnun fyrir berklasjúkt fólk, eins og gert hefði verið í Noregi, enda
mundi skjótt að því reka, að full nauðsyn yrði á slíkri stofnun á Islandi og væri
jafnvel nú þegar.
ÞÝÐINGAR ÚR ÍSLENZKUM RITUM hafa birzt nokkrar árið sem leið.
M. phil. C. Kúchler i Leipzig hefur þýtt »Tilhugalífið« eptir Gest Pálsson (í tDie
Romanwelt”) og W. A. Craigie, M. A. í St. Andrews á Skotlandi, kvæðið »Eykona
hvít við dimmblátt djúp« eptir Stgr. Thorsteinsson (í »College Echoes«) og fleiri
kvæði. Þá hefur og skáldkona ein á Skotlandi, frú D. Leith, sem tv'vegis hefur
ferðazt til íslands, þýtt 23 íslenzk kvæði eptir ýms skáld. Eru 15 þeirra eptir
Stgr. Thorsteinsson, 3 eptir Hallgrím Pjetursson, en hiu eptir Bjarna Thórarensen,
Jónas Hallgrímsson, Grím Thomsen, Hannes Hafstein og Þorstein Gíslason, eitt
eptir hvern þeirra. Þýðingar þessar, sem eru sjerstakur flokkur í allstóru ljóða-
safni (tOriginal Verses and Translations«, London 1895), eru tileinkaðar dr. Grími
Thomsen með snotru smákvæði. I safninu eru og bæði ferðakvæði frá Islandi
og nokkur söguljóð, og er efnið í þeim tekið úr fomsögum vorum. — í »Ver-
handlungen der Berliner anthropologischen Gesellschaft«'he{m ungfrú M. Lehmann-
Filhés birt útdrátt úr ritgerðum Brynjúlfs Jónssonar í »Árbók hins íslenzka forn-
leifatjelags« 1894 um rannsóknir á hoftóptum og Árnessþingstað hinum forna,
og fylgja sömu myndir útdrættinum, sem ritgerðum Brynjúlfs í Árbókinni. Á
undan útdrættinum er stutt en þó greinilegt yfirlit yfir landsstjórn og dómaskipun
á Islandi á þjóðveldistímanum.
RITGERÐIR UM ÍSLENZK EFNI. Dr. Finnur Jónsson hefur skrifað fróð-
lega ritgerð á þýzku (í vFestschrift zur pojáhrigen Doktorjubelfeier Karl Weinholds«(
Strassburg 1896) um orðið »hörgr« og þýðingu þess í fornritum vorum. Kemst
hann að þeirri niðurstöðu, að það tákni gyðjuhof, þar sem konur hafi
staðið fyrir blótum. Ekki getum vjer þó verið honum samdóma um þetta,
þótt hann hafi talið mörg rök til stuðnings skoðun sinni, sem ekki er auðhlaupið
að að hnekkja sumum hverjum. — í »Proceedings of the Society of Antiquaries of
Scotland« hefur IV. A. Craigie, M. A., birt ritgerð um »Skotlands rímur« eptir sjera
Einar Guðmundsson (í safni Árna Magnússonar), sem hann segir muni vera ortar
um 1610. Er ritgerð þessi vel rituð og leiðrjettir meðal annars misskilning í
rímnaskrá Jóns Sigurðssonar viðvíkjandi því, um hvaða atburð í sögu Skotlands
rímurnar sjeu ortar. Sami höf. hefur og skrifað grein um »Eimreiðina« og
»Sunnanfara« í »Tlie Scottish Review« (okt. 1895). — M. phil. C. Kuchler hefur
skrifað greinar um ísland í »Das 20. Jahrhundert’ (Berlín 1895) og »Akademische