Eimreiðin - 01.09.1900, Side 20

i8o
brúkaðar; þær eru svo þungar, að ekki er ætlandi neinum nem-
anda að þýða þær og skilja, og svo er altaf verið að skifta um
bækur og óþarfa mikil fjárútlát lögð á nemendur og foreldra. Pá
er og urmull af prívatkennurum, sem takast á hendur kenslu í
hverju sem er. — I'að er eins og allir séu orðnir ærðir af >-ment-
unarfýsn«; engin stúlka getur verið þekt fyrir annað en ganga á
»verkstæði«, svo líklega fæst varla lengur nógu mikið klæði handa
öllum þessum sæg til að sauma, en vel að merkja: karlmannaföt
eru það eina, sem þessar stúlkur læra að gera, um kvennbúning-
inn er minna hugsað, og þar eru þær sjálfar í rauninni hafðar út-
undan, þrátt fyrir alt glamrið um »jafnrétti kvenna«. Eins og ráða
má af þessu, þá er hér ekki skortur á Mímisbrunnum, sem sjóða
og vella af þekkingu og sprenglærðum kenningum, og væri gott,
ef jafnvel væri séð fyrir réttum og sléttum vatnsbrunnum, svo
fólkið ekki þyrfti að drekka sér óheilindi úr gruggvatni, sem er
helmingi skaðlegra en kornbrennivín. Pá hefur og einhverja rámað
í ópið í þjóðólfi: »Pað þarf að menta alþýðu!«, og svo hefur
»Stúdentafélagið« stofnað til »alþýðu-fyrirlestra«, um ýms efni, sem
alþýða ýmist þarf ekki að vita, eða þá ekki getur skilið, þótt
einhver lesi henni eitthvað fyrir svo sem eina klukkustund á mán-
uði. En þessir fyrirlestrar kosta ekki nema io aura, svo ekki er
furða, þótt þeir séu vel sóttir, það er þó alténd eitthvað að geta
setið inni í fallegu húsi og horft á náungann, virt fyrir sér hvernig
hann er klæddur, tekið eftir sjölunum og ýmsu, sem fyrir augun
ber. Yfir höfuð er hér ákaflega mikið kent og ritað — í blöð-
um að segja, því nú er ekki um neinar bækur að tala, — og
þó að flest af þessum vizkugosum fari út í loftið, eins og þegar
þeir gjósa Geysir og Strokkur, þá er það víst, að eitthvað verður
eftir og loðir í höfðunum á fólkinu, enda veit það miklu meira nú
en áður, en þótt það ekki sé né geti orðið að neinu verklegu
gagni fyrir alla; en það finst á ýmsum einstökum mönnum. sem
síðar mun verða getið um. Einna minstan árangur munu hinar
löngu blaðagreinar veita, sem prédika um búskapinn, með öllum
þeim lærðu efnafræðislegu skoðunum og reglum, sem búfræðing-
arnir bera á borð fyrir fólkið, um »nitragin«, »kolvetni«, »eggja-
hvítuefni« og margt fleira — ef annars nokkur les þetta; hversu
mikið því er fylgt, það hefur reynslan sýnt; búfræðingunum þykir
gaman að rita þetta, en blaðamennirnir verða fegnir að fá það til
að fylla blaðið með. Menn hafa ekki séð, að verzlunin hafi batnað