Eimreiðin - 01.09.1900, Qupperneq 35

195
virðleik og ráðvendni í blaðamensku« (Nýja Oldin 28. febr 1899).
Jesús minn!
Vera má að einhver fleiri félög séu til, eða eitthvað hafi
gleymst, en þetta virðist vera nóg til þess að sýna, að félags-
skapur hér er ekki lítill.
SKEMTANIR. Enginn getur með réttu fundið að því, þótt
fólkið þurfi einhverra skemtana við sér til hressingar og tilbreyt-
ingar, enda er hér í Reykjavík ekki skortur á þeim. Söngur og
samsöngur er hér mikið tíðkaður, og mest fyrir forgöngu ágætra
kennara, þeirra Steingríms Johnsens, Jónasar Helgasonar og Helga
Helgasonar kaupmanns, og syngja margir vel, en mest er sungið
af útlendum kvæðum, eins og áður er á drepið. Hljóðfærasamspil
þekkist hér ekki, því til þess þarf meira en hér eru tök á; samt
sem áður eru samsöngvar hér kallaðir »Concert«, þótt rangt sé
að nefna það svo. Lúðrafélagið gerir og oft sitt til að skemta.
Dansleikar eru haldnir i »Reykjavíkur-klúbb« (annað^nafn eklci til),
en eru nú fjörminni en áður; dansað er einnig víðar, einkum í
Iðnaðarmannahúsinu, og annars hefur verið dansað hvar sem hola
var til, svo það er nærri því óskiljanlegt, hvernig fólkið hefur getað
það; í flestum brúðkaupum er dansað á eftir. Grímudansarnir
munu nú vera af lagðir, sem einu gildir. — Sjónleikar voru áður
hafðir þar sem mest var rúmið. Fyrir vort minni var einu sinni
leikið í fjörunni, viðureign Örvar-Odds og Hjálmars og Arngríms-
sona; leikendurnir voru hinir stærstu og sterkustu sjómenn í Reykja-
vík og höfðu enga hugmynd um sjónleiki; má nærri geta, að þetta
hefur verið »primitiv« og »barbarisk« skemtun, ekki ólík því, sem
var hjá Grikkjum, meðan þeir voru á fyrsta stigi mentunarinnar,
og vitum vér, að þeir voru þá ekki betri. Hér var fyrst lengi
fram eftir leikið á »Gamla klúbbnum*; en eftir að Góðtemplara-
húsið kom, þá var leikið þar; leikið var og í Glasgow og í leik-
húsi Breiðfjörðs; en nú er ávalt leikið í Iðnaðarmannahúsinu, þótt
salurinn þar sé ekki sem hentugastur; þar leikur »Leikfélagið« og
er leikjunum mjög hrósað í blöðunum, einkum ef sjálfur »leikstjór-
inn« dæmir, og mun hann hafa í huga það, sem stendur í biflíunni:
»og guð leit yfir alt, sem hann hafði gjört, og sjá, það var harla
gott«. Leikirnir eru því nær allir þýðingar,1 sumar lélegar og ætíð
1 »Skuggasveinn« er því nær einasta íslenzka leikritið, sem hefur haldið sér, og
er altaf leikið hér og þar; Hellismennirnir stöku sinnum. En þessir leikir eru orðnir