Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1905, Side 52

Eimreiðin - 01.05.1905, Side 52
132 um ósjálfrátt að detta í hug, að innan 1 maganum á lögregluþjóni Fróða Hansen mundi sitja slíkur kóeffisíent með ákaflega mikilli tilhneiging til að þenjast út. Og þeir, sem mættu honum, — éink- um þegar hann einmitt sendi frá sér eitt af sínum djúpu öland- vörpum, hörfuðu smeykir til hliðar. Pví skyldi einhverntíma svo fara, að kóeffisíentinn þarna inni fyrir ynni bug á stérka beltinu, þá mundu slitrin — og sérstaklega magaskjöldurinn þeytast út í loftið með svo miklum hraða, að nægilegt væri til að mölva spegil- glerrúður. Annars var það ekki svo ægilegt að nálgast Fróða Hansen; hann var meira að segja álitinn einhver meinlausasti lögregluþjónn- inn; það kom mjög sjaldan fyrir, að hann léti frá sér kæruskýrslu um nokkurn skapaðan hlut. En samt var hann í miklum metum hjá yfirboðurum sínum; því þegar aðrir höfðu kært einhvern, þurfti ekki annað en að spyrja Fróða Hansen; hann gat æfinlega frætt menn eitthvað um hvað sem vera skyldi. Með þessu móti komst hann vel áfram í heiminum; hann var næstum vinsæll í Opnurá og niður í Vagnsmiðagötu; jafnvel mad- dama Hansen hafði stundum ráð á að bjóða honum hálfan bjór. Og hún hafði þó ekki úr miklu að moða. Hún var bæði fátæk og drykkfeld og átti nóg með að hafa sig áfram með krakkana sína tvo. Pað var þó ekki svo að skilja, að maddama Hansen ynni eða reyndi að vinna sig áfram, hvað þá heldur upp á við; tækist henni aðeins að afla nægilegs til að borga húsaleiguna og hafa svo ofurlítið afgangs fyrir kaffi og brennivíni, þá gerði hún ekki hærri kröfur. í rauninni var það — jafnvel í Opnurá almannadómur, að maddama Hansen væri svín; og þegar hún var spurð, hvort hún væri ekkja, var svarið vanalega: »Já sko! — það er nú sveimér spurning fyrir sig«. Dóttir hennar var á að gizka 15 vetra, sonurinn tveim árum yngri. Einnig um þau var það almæli í Opnurá og þar nærlendis, að óvandaðri krakkar hefðu sjaldan uppalist þar um slóðir. Valdi- mar var kreistingslegur, fölleitur og dökkeygur strákur, háll eins og áll, fullur strákskapar og bragða, og andlitið var eins og strok- leður, sem gat á einu augabragði brugðið á sig kindarlegasta sak- leysissvip, þó áður hefði frekasta ósvífni skinið út úr því. Frá Pyri var heldur ekkert annað gott að segja, en að út leit fyrir, að hún mundi verða lagleg stúlka. En allskonar ljótar

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.