Eimreiðin - 01.01.1910, Qupperneq 26

2 6
skera. Ég hefi líka sannreynt það, t. d. af blöðunum, að þessir
vísindamenn gera ekki annað en telja úr mönnum kjarkinn. Og
þessi hávísindalegu áætlana-bákn þeirra, sem kosta hundruð og
þúsundir af krónum. eru öllum almenningsskilningi ofvaxin og
gera menn hrædda.
Eins og ég skrifaði þér síðast, var mildll áhugi í mönnum í
haust hér í firðinum að ráðast í þetta fyrirtæki. Pá lét ég mér
hægt. Nú er móðurinn runninn af mönnum, og nú verða fleiri
til að letja mig en hvetja. Svona eru mennirnir! Peir tala þó
ekki margt, en efinn og hæðnin skín út úr þeim. En þú þekkir
nú skaplyndi mitt, og einmitt þetta stælir mig. Nú er mér
orðin full alvara, að reyna að koma þessu í framkvæmd. Ég
vona, að mér auðnist að sjá framan í þá aftur eftir nokkur ár.
Eitt af því, sem þú álasar mér fyrir í bréfi þínu, er það,
hvers vegna ég hafi ekki selt konsúlnum jörðina, þegar hann
bauð í hana 5000 krónur. Heldurðu að Grímur gamli, faðir kon-
súlsins, mundi hafa viljað selja Gráfeldseyrina hér á árunum, á
meðan hún stóð auð, hefði þá verið búið að segja honum, að
þar mundi rísa upp kaupstaður, sem gæfi Gráfeldseyrarbóndanum
mörg hundruð krónur í lóðagjöld árlega. Nei, svo heimskur er
enginn maður, að selja gróðann beint út úr höndunum á sér.
En svo að ég víki nú loksins að öðru. -— Éú segir, að sam-
býlismaður þinn á Garði, sem sé sonur stóreignabónda úti á
Jótlandi, hafi boðið þér þangað í sumar, með ráði föður síns, svo
að þú munir að líkindum ekki koma heim. Éetta þykir mér vænt
um að heyra. Ég vona, að þar líði þér vel, því að ég hefi heyrt
margt gott frá Jótlandi sagt. Og gott er það líka, að geta spar-
að ferðakostnaðinn fram og aftur.
Ég er búinn að taka eftir því, að Jón Salómonsson rennir
hýru auga til systur þinnar, þeirrar eldri. Hann býður henni jafn-
an með sér á danssamkomur, þegar þær eru, og lætur sér í öllu
mjög ant um hana. En hún virðist ekki vera mjög hrifin af hon-
um, Éó veit ég nú ekki, til hvers kann að draga.