Eimreiðin - 01.01.1910, Blaðsíða 53

53
höfðu og með sér ofurlitla sandpoka í lest. Pegar kastað var út-
byrðis af lestinni, hækkaði loftfarið. En til þess að lækka það í
lofti, eða láta það síga til jarðar, þurfti eigi annað en að kippa í
streng, sem festur var við loku efst í belgnum. Streymdi þá
vetni úr belgnum, og loftfarið leitaði niður. Ferðin tókst ágæt-
lega og loftfarið lét vel að hinum nýja útbúnaði. Peir komu aftur
niður eftir 3 kortér og höfðu farið 45 km. (6 mílur). Óðar lagði
Charles upp einn saman og komst þá 9000 fet í loft upp. Pá
hleypti hann vetni úr belgnum og var að kortéri liðnu kominn
til jarðar.
Nú voru menn eftir tæpt missiri svo vel á veg komnir, að
geta hækkað og lækkað loftförin eftir vild, og var það
skjót framför á svo skömmum tíma, enda mátti svo heita, að
við þetta sæti næstu 100 árin. Allan þann tíma má segja, að
loftförin væru mannkyninu að litlu eða engu gagni. Reyndar
urðu þau að nokkru liði, er Pjóðverjar sátu um París. Pá fluttu
loftbátar póstflutning og allmarga menn úr borginni út fyrir um-
sátursherinn.
Á seinni árum hafa menn einnig sent smá-loftbáta með veður-
fræðisáhöld geysihátt í loft. Verkfærin hafa verið þannig úr garði
gerð, að þau hafa sjálf ritað niður hitastigin og loftþungann á
leiðinni; hefir það aflað veðurfræðinni margra upplýsinga um
ásigkomulag háloftsins.
Stærsti gallinn á loftförunum var sá, að þeim varð eigi stýrt,
og ekki var heldur fundið ráð til að knýja þau áfrani; þau bárust
beint undan vindi, hversu hægur sem hann var, og menn gátu í
engu ráðið, í hvaða átt þau fóru.
Ymsar uppástungur komu fram til að bæta úr þessu, jafnvel
fyrir aldamótin 1800. Sumir höfðu sjóför fyrir augum, og stungu
upp á að hafa segl og stýri á loftbátunum, og stýra þeim líkt
og hafskipum; slíkt var auðvitað út í bláinn; vindurinn réð ferð-
inni eftir sem áður. Vanalegar árar gátu heldur ekki dugað, því
loftið veitti jafna mótstöðu, hvort sem þær voru dregnar aftur
eða fram.
Til þess að leysa þessa þraut, sáu menn skjótt, að breyta
þurfti meðal annars lögun belgjanna. Peir voru framan af hnött-
óttir. Til þess að knyja áfram þannig löguð loftskip, hefði þurft
mjög mikinn kraft. Menn fóru því að breyta lögun belgjanna og
gera þá aflanga og rennilega, til þess að þeir yrðu »léttari undir