Eimreiðin - 01.01.1910, Síða 27

2 7
3. bréf.
Bleiksmýri 25. september 1908.
----------------------------------------------------------Nú
er loks farið að komast skrið á móverksmiðju-fyrirtækið.
Ég bauð þeim sveitungum mínum að vera með mér í fyrir-
tækinu — auðvitað meðíram til þess að stríða þeim. En nú
vildi enginn hætta í það fé sínu, eða enginn vera í félagsskap við
mig; ég veit ekki hvort ríkara hefir verið. Éú þekkir fólkið hérna
1 firðinum. Ég held að það sannist hvergi betur, að »eru þar
flestir aumingjar, en illgjarnir þeir, sem betur mega«. Konsúllinn
einn bauðst til að leggja 500 krónur í fyrirtækið. En 500 krónur í
slíka stofnun eru eins og hrífutindur í hálftunnu. Og fyrst ekki fékst
meira fé, hætti ég við að gera úr þessu hlutafélag. Ég ætla að
eiga það einn, standa eða falla með því einn.
Peir Jón Salómonsson og vélamaðurinn norski eru nú báðir
í þjónustu minni. Vélameistarann sendi ég til Noregs, til þess að
semja um kaup á vélum og öðrum áhöldum fyrir mig, og lét
hann hafa talsvert fé með sér. Lengi var ég að velta því fyrir
mér, hvort ég ætti heldur að hafa gufuvél til hreyfiafls, eða mótor,
líkan þeim, sem nú er farið að nota hér í báta. Auðvitað hefði
mótorinn orðið mun ódýrari. En sá kostur fylgdi gufuvél, að þá
var hægt að láta mýrina sjálfa leggja til eldsneytið. Ég afréð því
að kaupa heldur gufuvél.
Hér heima er allmikill undirbúningur, og stendur Jón Saló-
monsson fyrir honum. Ég hefi valið verksmiðjunni stað á grund-
unum við Hundagilshamarinn. Par er þurt og harðlent, og því
ágætur þurkvöllur. En sá böggull fylgir skammrifi, að þá er óum-
flýjanlegt að brúa mýrina undir eins á næsta sumri, því að ann-
ars eru aðdrættir og frádrættir ókleifir. Nú er verið að koma
upp all-myndarlegu húsi þar upp frá, bygðu úr steini að mestu
leyti.
Framræslan á mýrinni er einnig byrjuð. En hún er ekkert
áhlaupaverk. En ekki tjáir annað en hleypa af vatninu eftir því
sem unt er, áður en móskurðurinn byrjar fyrir alvöru.
Pað liggur í augum uppi, að ég hafi orðið að taka lán, til
þess að koma þessu í framkvæmd, svo mikið sem efni mín
framast þola. Ég brá mér því til Reykjavíkur í sumar. Og satt
að segja var lánið ekki auðfengið. Ég var skuldugur fyrir, síðan