Eimreiðin - 01.05.1911, Side 51

127
bændum nauðsynlegt fé til hins nýja búskaparlags, af því að þá
verða lánveitendurnir sannfærðir um, að sá búskapur borgi sig.
En það verðnr heldur ekki fyr. Og þess er heldur engin von.
Pví bæði er, að hið nýja búskaparlag mundi vart geta borið sig
án járnbrauta, jafnvel í góðærum, nema þá í nokkrum sveitum
sunnanlands, og svo gætu menn farið hrönnum saman á höfuðið
í ísárunum. — Enn tilfinnanlegar en með gamla laginu, af því
meira er í húfi, meira fé lagt í búið.
Vér sjáum því enga leið til að koma tillögum herra Bíldfells
í framkvæmd nokkuð alment, nema járnbrautin komi fyrst. Hún
verður að koma og nýja búskaparlagið með henni. Pá fyrst getur
íslenzkur landbúnaður orðið reglulegur landstólpi og bæði kept við
aðrar atvinnugreinar innanlands og nágrannalöndin á heimsmark-
aðinum. En fyr verður þetta ekki. Ekki annað en máttlaust kák.j
En það er önnur ræktunaraðferð, sem mjög má bæta með
búskapinn nú þegar, en sem herra Bíldfell minnist alls ekki á.
Og það eru vatnsveitingarnar. Peim má koma á, þó haldiö
sé gamla laginu, og þær eru svo arðvænlegar víða hvar, að ekk-
ert áhorfsmál er að ráðast í þær. Jökulárnar færa okkur ofan úr
fjöllunum svo góðan áburð, að ekkert þarf annað við jörðina að
gera en að láta jökulvatnið leika um hana eftir settum reglum.
Pá kemur kafgras. Pað þarf ekki annað til að sannfærast um
þetta, en að líta á þær eyrar, sem jökulárnar flæða stundum yfir
sjálfkrafa, en stundum ekki. Hvílíkur heljarmunur á grasvextinum!
Vatnsveitur mundu því allvíða borga sig svo fljótt, að óskiljanlegt
er, að menn skuli hika sér við að leggja fé í þær. Pví þar sem
sýnilegt er, að þær mundu gefa margfalda ávexti, hlyti það að
vera fremur hægt að fá lánsfé til þeirra. Flóa-áveitan mikla er
reyndar á döfinni, en lítið heyrist um verulega hreyfing í því efni
annarstaðar. Hvílík kynstur mætti þó ekki fá af grasi með því
að veita vatninu úr Jökulsá yfir flatlendið fyrir neðan Valþjófsstaö
og Skriðuklaustur? Eða þá úr Héraðsvötnunum yfir Hólminn í
Skagafirði? Frjóvga mundi og mega sumar eyrarnar í Langadal í
Húnavatnssýslu með vatninu úr Blöndu. Og svona mætti halda
áfram upp að telja.
Pessa búskaparbót má þegar gera. Og nokkuð má auðvitað
halda í áttina til þess búskaparlags, sem herra Bíldfell bendir á
og vér teljum hið rétta. En fullkomin bylting getur aldrei orðið
9*