Eimreiðin - 01.05.1911, Qupperneq 80

i56
inikils í vant, sérstaklega að því er snertir peningareikninginn forna og
blutfallið nailli silfurs og vöru, gildi sumra heita (t. d. þveitis) o. fl.
Af niðurlagi bókarinnar má og sjá, að höf. hefir ætlað að halda áfram
rannsóknum sínum, en orðið að hætta, að því hann fékk svo lítinn styrk
til þeirra. Er það harmur mikill, og lítt skiljanlegt, aö nægir peningar
skuli ekki fást til jafnnauðsynlegra rannsókna, þegar völ er á eins frá-
bærlega skarpskygnum eljumanni til þeirra, eins og höf. hefir sýnt, að
hann er.
Framan á bók sína hefir höf. ritað: „Öllum norrœnum þjóðernis-
mönnum í Noregi, á íslandi ok i Fcereyjum er þessi bók eignuö“. Hún
er því líka ætluð íslendingum, enda á hún erindi til allra þeirra, er við
fornrit vor fást.. V. G.
NOKEÆNAR ATHUGASEMDIR heitir glögg og skilgóð ritgerð,
sem dr. A. Le Roy Andrews, kennari við Cornell-háskólann í Ithaca,
hefir ritað í „Modern Language Notes“ (febr. 1911). Er þar sýnt fram á,
að kvæðið Baldrs draumar eða Yegtamskviða sé eldri en Völuspá, og
hún annaðhvort bygð á því kvæði eða þá bæði þessi kvæði hafi ausið
af sama brunni, eldra kvæði svipuðu Vegtamskviðu.
far er og ný skýring á vísuhelming i Sigurðarkviðu enni skömmu
(12), sem í nýjustu útgáfum er prentuð svo:
hveim verðr hölda hefhd léttari
síðan til sátta, at sunr lifit.
En dr. Andrews sýnir fram á, að hinn rétti texti muni vera:
hveim verðr hölda hefnd léttari,
síðr til sátta, at sunr lifi.
Er þá engu breytt frá handritum og meiningin: hægra er að koma fram
hefndum gegn hverjum manni sem er, og síður vænlegt til sátta, ef son-
ur (þess vegna) lifir. Fleira er í þessum athugasemdum, þó hér sé
ekki til greint. V. G.
UM ÓLAF TRYGUVASON hefir próf. Alexander Bugge ritað
tvær ritgerðir: „Havelok og Olav Tryggvason" og „Sandhed og Digt om
Olav Tryggvason11, hina fyrri í „Aarb. f. nord. Oldk. og Historie“ 1908,
en hina siðari í sama riti 1910. En þar sýnt fram á, að margt í frá-
sögnum Islendinga um Ólaf séu ósannar sögusagnir og sumpart ævin-
týrasagnir einar, sem heimfærðar hafi verið upp á þennan lýðfræga kristni-
boða og glæsimenni, af því flestum var á þeim tímum ósýnt um að greina
sanna sögu frá ýktum sögusögnum. Telur hann mörg dæmi þessu til sönn-
unar og sýnir fram á villurnar og hvaðan þær stafi. Verður eigi annað séð,
en að hann muni í flestum greinum hafa rétt fyrir sér. fó virðist hann
einstöku sinnum ganga helzt til langt í að véfengja sögumar um Ólaf
og gera fullmikið úr áhrifum írskra sagna á þær. En engum mun dyfj-
ast, að haggað hafi hann við ýmsu, sem hingað til hefir verið talið satt
og áreiðanlegt. V. G.