Eimreiðin - 01.01.1917, Blaðsíða 24

24
á framtíðina fyrir sér. í’að eru kínversku frelsiskonurnar, sem hafa
tekið áhrifum frá Evrópu og eru á leið til frelsis og sjálfstæðis. Það
hefir þegar myndast flokkur þeirra í Kína, og þær eru famar að láta
á sér bera í sumum stórbæjum eystra, þar sem vesturlandamenningin
ryður sér til rúms í Sanghai. Þar er kvennfrelsishreyfing, kvennaskólar
og samtök gegn því, að láta reifa og afskræma fæturna. Þær eru
famar að stofna félög, sem hafa þá stefuskrá, að ungar stúlkur skuli
heldur ráða sér bana, en láta neyða sig til hjónabands, eins og áður
var algengt.
Gömlu kerlingarhróin eru að hverfa ofan í moldina. Þær eru
að safnast til sinna óteljandi frummæðra, sem langt fram á horfinni
öld ólu afkvæmi og gáfu mannkyninu líf, alt frá apamóðurinni, sem
varð þunguð vegna grimdarhvatar karldýrsins, og sem ungarnir nöguðu
brjóstið á til blóðs, um leið og þeir sugu, og til Ástralíukonunnar og
allra villimannamæðra jarðarinnar; þær rotnuðu allar í moldinni og
mynduðu jarðlög, líkt og kalkhýði skeldýranna örsmáu og óteljandi,
sem hafa myndað Krítarfjöllin. Eftir af þeim varð aðeins*) óveðurs
ýlfur, hvinurinn í gættinni á næturþeli, líkt og væm sálir að kjökra
og kveina.
Eitt jarðsögutímabiiið er að verða á enda kljáð. Einnig kinverska
konan hefir byrjað nýjan jarðsögukafla. Og eftir næstu 10,000 ár,
munu jarðfræðingar geta rótað í jarðlögum, sem eru mismunandi á
litinn og sýna tímaskiftin, þegar kvennfrelsiskonurnar komu til sögunnar.
En í jarðlögum þeirra munu finnast steingjörfingar af hárkömbum,
lífstykkjum og krínólínum og öðrum nýtízku kvenntildurstækjum,
krókapörum, kappmellum, blúndum og bróderingum.
STGK. MATJHlASSON þýddi.
Athugasemd þýðanda:
Framanprentað greinarkorn kom út í vetur neðanmáls í blaðinu „Politiken11,
og fanst mér svo mikið til greinarinnar koma, að ég tók mig til og þýddi hana
lauslega. Á stöku stað hefi ég slept úr orði eða bætt dálitlu inn í, án þess þó að
hagga meiningu.
Skáldið J o h. V. J e n s e n er orðinn frægur fyrir mörg rit sín og gefur
þessi grein, þó lítil sé, töluverða hugmynd um rithátt hans og yrkisefni. Hann
hefir farið til Kína, og kynt sér hætti Kínverja. Af því ég sjálfur hefi einnig komið
þar, og séð hið sama og hann, fann ég betur til þess, en máske ýmsir aðrir, hve
skarpar og sannar lýsingar Jensens eru á kínverska kvennfólkinu.
Stgr. Matth.
*) Sbr. k v æ ð i Gríms Thomsens:
„Útsynnings um kafalds klakka
kerling dæmd er til að flakka,
kaldan hefur hún kjaftastól.
„Svarkurinn“.
Þegar hún er að jaga élin,
jafnan bilar málskapsvélin,
kjafta slitnar einatt ól“.