Eimreiðin - 01.09.1920, Qupperneq 31

EIMREIÐIN]
í ÞÝSKALANDI
287
óhreinan körfuhattsgarm á höfðinu og slitin kápa slapir
um magran líkamann. Tærnar gægjast berar út úr rifn-
um skóm. Andlitið er tálgað og varirnar eins og frosnar
saman. Allar raunir heimsins eru rispaðar í þennan svip.
Hún heldur á nokkrum póstkortum og réttir þau fram.
Enginn lítur við henni. Allir ganga fram hjá henni*
allir þeir sem fleygt hafa út peningum þetta kvöld ganga
talandi og brosandi fram hjá henni. Laga silkiklútana um
hálsinn á sér, hneppa að sér frökkunum og stíga upp í
vagnana, sem bíða. Enginn, ekki einn, víkur neinu að
henni.
Skamt frá henni stendur annar vesalingur, fyrirlitin
vændiskona, — hún er lika að bíða. Nú gengur hún til
gömlu konunnar og laumar skildingi í holan, skorpinn
lófann. Eitthvað, sem ekki líkist mannsrödd, segir eitt-
hvað, sem ekki skilst.
Svo þokast þetla gamla kuldaskar heim á leið, styður
hendi við mjöðm og dregst áfram.
— Á höfuðgötunum þjóta bílarnir og mannstrauminn
leggur eftir gangstéttunum beggja vegna. Pað úir og
grúir af betlurum, götusölum og strætiskonum. Örkumla-
hermenn liggja flötum beinum á götunni og rétta fram
húfuræfil, — blindingjar, limlestir og taugabrjálaðir. Gam-
all svartskeggjaður kroppinbakur stendur á götuhorni með
áletrað pappaspjald á brjóstinu. — »Alblindur« — en við
hlið sér augnasvein, 10 ára gamlan berfætling. Rosknar
konur, úttaugaðar, magrar og gulnaðar, standa og bjóða
brauð með pilsu á, póstkort, blóm, sígarettur, eldspýtur.
Götusala er bönnuð, þær bera varninginn í handtöskum
og halda þeim opnum svo hann sjáist, gjóta augum skelk-
aðar út undan sér, því ef lögreglan sést er skelt í lás og
lagt á flótta. Hvað geta þær unnið sér inn með þessari
verslun? Eldspýtustokkur kostar 50 pfenninga í búðum,
þær selja hann á 60 eftir að búðum er lokað. Selji þær
10 hafa þær grætt 1 mark, það er fyrir tveim eldspýtu-
stokkum.
Vændiskonum borgarinnar hefir fjölgað um allan helm-
ing. Tímarnir eru harðir og mennirnir fallnir. Föður-