Eimreiðin - 01.09.1920, Qupperneq 40

296
BIFREIÐ NR. 13
ÍEIMREIÐIN
»Eg ætla að láta ykkur vita það, stúlkur, að ef það
kemur oftar fyrir, að þið komið of seint á morgnana, þá
verður dregið af kaupinu ykkar«, sagði frúin höstug.
Þær svöruðu því engu, en flýttu sér út.
»Béuð norninI« sagði Ella við Bínu, þegar þær komu
út á götuna. — »Eg skal svei mér ekki lengi vinna hjá
henni eftir þetta. Hún má reka mig ef hún vill, mér er
alveg sama. Hún getur fengið einhverja aðra en hana
Ellu mína, til að vastra fyrir sig«. Svo hélt hver heim
til sín.
Imba hraðaði sér heim á leið, leit hvorki tii hægri né
vinstri, eftir að hún beygði inn á Hverfisgötuna.
Alt í einu var orgað í lúður rétt við eyrað á henni,
eitthvað rakst óþyrmilega í síðuna á henni, hún skall
kylliflöt, einhver þreif utan um hana, og reisti hana á
fætur. Hún leit upp.
»Meidduð þér yður?« Imba saup hveljur. — »Eg held
ekki mikið«, það kom fát á hana, þegar hún sá að það
var bifreið, sem hafði felt hana. — Ungur piltur, í Ijós-
leitri rykkápu, með skygnishúfu og tröllaukin gleraugu,
endurtók spurninguna hvert hún hefði meitt sig. »Jú«,
hana kendi talsvert til um öklann.
»Getið þér stigið í fótinn? Hann er þó vonandi ekki
brotinn?« »Nei, nei! Þetta er sama sem ekkert«. — »En
hvað eg er feginn! t*að skall nú samt hurð nærri hælum«.
— Hann ýtti gleraugunum upp á ennið. — »Eg vildi svo
ógjarna komast aftur í »Morgunblaðið«, fyrir ógætilegan
akstur. Þér sýnið mér þá velvild, að koma upp í bílinn,
eg ek yður heim. Við megum ómögulega standa hérna,
— þá kemst það í blöðin.
»Nei, eg kemst ein heim«, sagði Imba og roðnaði. —
»Þakk yður fyrir«.
Pilturinn hló. »Pér þakkið mér fyrir, að keyra yður
um koll! Pað var mjótt á milli, að eg sendi yður ekki yfir
á »astralplanið« — eða hvað það nú heitir þetta nýtísku
himnaríki. — Eg vil endilega fara heim með yður. —
Voru þér ekki á heimleið?«
»Jú — en« — Imba roðnaði enn þá meira — »eg kemst