Eimreiðin - 01.09.1920, Qupperneq 105

EIMREIÐIN’]
JÓN SVEINSSON
361
þeirra hafði verið að segja þeim frá, sér til fyrirmyndar,
þegar þeir væru orðnir stórir, og starfa þá í anda hans,
ef guð vildi bjarga þeim úr þessum háska. Eftir langa
þrauta-bið kom loks hjálpin, franskt herskip sem var á
útleið og þeir gátu með herkjum náð í. Þegar skipverjar
loks urðu þeirra varir, fengu þeir hinar bestu viðtökur
og hjúkrun. Þetta skip kom þeim af sér í danskt herskip,
sem skilaði þeim af sér á Akureyri.
Ári síðar kemur tilboðið um að Nonni fari til Frakk-
lands. Fjórum árum síðar fer Manni sðmu leið. Þeir ganga
báðir síðar i Jesúítaregluna — efna heitið að taka hinn
heilaga Franz Xavier sér til fyrirmyndar. En Manni lést
áður en hann hafði lokið námi, árið 1885, í Löwen í
Belgíu.
Þessi litla saga er hreinasta listaverk, jafnt fyrir því,
þó helstu atriðin kunni að vera sönn. Auk kjarna sög-
unnar, sem eg hefi drepið á hér, er sagt frá ýmsum at-
vikum, sem öll prýða byggingu sögunnar og gera hána
skemtilega til lesturs. Auk teiknaðra mynda er bókin
prýdd litprentuðum landslagsmyndum frá Eyjafirði.
Vonandi verður þess ekki langt að biða, að íslenskir
lesendur eigi kost á að fá bækur séra Jóns Sveinssonar.
Eg vona að þær fái sömu hlýlegu viðtökurnar hér sem
annarstaðar, þó þær geti aldrei selst í jafn mörgum þús-
undum eintaka og þær þegar hafa selst í útlöndum. Sumar
þeirra eru þegar komnar út á flestum Evrópu-málum.
Jón Sveinsson hefir sent Eimreiðinni grein — eftir til-
mælum — þar sem hann lýsir heimsókn sinni hjá særð-
um frönskum föngum í Þýskalandi. Því miður er hún of
iöng til þess að geta birst heil. En eg býst við að les-
endur Eimreiðarinnar fýsi að heyra frásögu þessa fræga,
fjarlæga landa vors, og mun greinin verða birt í næsta
hefti Eimreiðarinnar. Greinin er skrifuð á þýsku, þvi
honum er, að vonum, orðin svo ótöm íslenskan, að hann
treystir sér ekki til að skrifa hana.