Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1987, Page 32

44
LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1987.
Keflavík
Umboðsmaður okkar í Keflavík, ofan Hringbrautar,
er Margrét Sigurðardóttir, Óðinsvöllum 5, sími
13053.
Vinsamlega athugið breytt heimilisfang.
GUmudetld
[ J (j Byrjendanámskeið í glímu
l( er að hefjast
''s hjá glímudeild KR 3. nóv.
og verða æfingar á eftirtöldum dögum:
DRENGIR 16 ÁRA OG YNGRI:
þriðjudaga kl. 19.00 - 21.40
föstudaga kl. 19.00 - 21.40
Þjálfari Sigtryggur Sigurðsson
Æfingar fara fram í fimleikasal Melaskóla.
Innritun og upplýsingar í síma 19963.
Afsöl og
sölutilkynningar
Ertu að kaupa eða selja bíl? Þá höfum við handa þér ókeypis
afsöl og sölutiikynningar á smáauglýsingadeild
Nauðungaruppboð
annað og siðasta á hluta fasteignarinnar Aðalstræti 59, Patreksfirði, þingl.
eign Ólafs Haraldssonar og Elmu Óskarsdóttur, ferfram eftir kröfu Veðdeild-
ar Landsbanka íslands og Ásgeirs Thoroddsen hdl. í skrifstofu embættisins,
Aðalstræti 92, Patreksfirði, fimmtudaginn 5. nóvember 1987 kl. 15.30.
_____________________Sýslumaður Barðastrandarsýslu
Nauðungaruppboð
þriðja og siðasta á fasteigninni hluta Móatúns 18, Tálknafirði (merkt 02.02),
þingl. eign Jón Samúelssonar, fer fram eftir kröfu Samvinnubanka Islands
hf„ Veðdeildar Landsbanka íslands og Landsbanka Islands á eigninni sjálfri
miðvikudaginn 4. nóv. 1987 kl. 17.00.
Sýslumaður Barðastrandarsýslu
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 69., 73. og 75. tbl. Lögbirtingablaðsins 1986 á fasteign-
inni Vélsmiðja á Patreksfirði, þingl. eign Haraldar Aðalsteinssonar, fer fram
eftir kröfu Reynis Karlssonar hdl. i skrifstofu embættisins, Aðalstræti 92,
fimmtudaginn 5. nóvember 1987 kl. 15.30.
Sýslumaður Barðastrandarsýslu
Nauðungaruppboð
þriðja og síðasta á fasteigninni Aðalstræti 119, Patreksfirði, þingl. eign
Jóhanns Vals Jóhannssonar og Hörpu Pálsdóttur, fer fram eftir kröfu Jóns
Ingólfssonar hdl. á eigninni sjálfri fimmtudaginn 5. nóvember 1987 kl.
15.00.
Sýslumaður Barðastrandarsýslu
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á fasteigninni Grænabakka 8, Bíldudal, þingl. eign Jónu
Runólfsdóttur, fer fram eftir kröfu innheimtu ríkissjóðs, Veðdeildar Lands-
banka islands og Samvinnutrygginga í skrifstofu embættisins, Aðalstræti
92, Patreksfirði, fimmtudaginn 5. nóvember 1987 kl. 14.00.
Sýslumaður Barðastrandarsýslu
Nauðungaruppboð
annað og síðara á fasteigninni Túngötu 33, Tálknafirði, þingl. eign Gunn-
björns Ólafssonar, fer fram eftir kröfu Guðmundar K. Sigurjónssonar hdl.,
Jóhanns Þórðarsonar hdl„ Ólafs Axelssonar hrl„ Skúla J. Pálmasonar hrl„
Tómasar Þorvaldssonar hdl„ Jóns Hjaltasonar hrl„ Útvegsbanka íslands
hf„ Iðnaðarbanka íslands hf. og Veðdeildar Landsbanka Islands i skrifstofu
embættisins, Aðalstræti 92, Patreksfirði, fimmtudaginn 5. nóv. 1987 kl.
15.00.
Sýslumaður Barðastrandarsýslu
Nauðungaruppboð
annað og síðara á jörðinni Stökkum I, Rauðasandshreppi, þingl. eign Hjart-
ar Skúlasonar, Ingvars Hjartarsonar og Skúla Hjartarsonar, fer fram eftir
kröfu Gunnars Sæmundssonar hrl„ Brunabótafélags Islands, Kristins Hall-
grimssonar hdl., Guðmundar Kristjánssonar hdl„ Jóns Ingólfssonar hdl„
Sigurmars K. Albertssonar hrl„ Sveins H. Valdimarssonar hrl„ Reynis Karls-
sonar hdl„ Guðjón Steingrímssonar hrl„ Arnar Höskuldssonar hdl. Valgarðs
Briem hrl., Eggert B. Ólafssonar hdl. og Vilhjálms H. Vilhjálmssonar hrl. í
skrifstofu embættisins, Aðalstræti 92, Patreksfirði, fimmtudaginn 5. nóvemb-
er 1987 kl. 14.00.
Sýslumaður Barðastrandarsýslu

Leigubílar á ferð um götur Reykjavikur.
Bréf í leigubíl
Reykjavík 14. okt.
Kæri vin.
Gamla fólkið, sem ég kynntist í
æsku, trúði aldrei á að góðæri gæti
varað. Heit og sólrík sumur hlutu
að boða fimbulvetur. Nú um tíma
hefur allt verið á uppleið hérlendis:
aukinn kaupmáttur, hækkun á
fiskafurðum erlendis og allir virö-
ast hafa verið að græða. Þetta hefur
lætt að mér þeim grun að nú sé
eitthvað að. Minnugur orða gamla
fólksins, sem nú er flest dautt og
grafið, hefur mér fundist sem hér
væri sleginn falskur tónn því að frá
því ég man eftir mér hefur allt ve-
rið að fara í vaskinn hér heima.
Og viti menn: Góðæriö er skyndi-
lega farið veg allrar veraldar og
allt komið í vaskinn og ég fyllist
vongleði á nýjan leik. Nú er allt í
einu tekið fyrir hagvöxtinn, við-
skiptahalh skiptir milljörðum og
núverandi ríkisstjórn ætlar í eitt
skipti fyrir öll að ráðast gegn vand-
anum. Mér fór strax að líða betur
við þessi tíðindi, eða skal kalla það
ótíðindi? Þetta var þó eitthvað sem
maður kannast við og ég fór hrein-
lega að fmna til vellíðunar þegar
fréttir bárust af fjárlagagati. Svo
lengi sem elstu menn muna hefur
fjárlagagatið verið á sínum stað og
ef það hyrfi skyndilega má líkja því
við missi náins ættingja.
Allir gráta gatið
Ég er víst þeirrar undarlegu gerð-
ar að vera eini maðurinn í landinu
sem fagnar fiárlagagatinu, alla
vega linnir ekki gráti og kveinstöf-
um frá einstaklingum og öðrum
líknarstofnunum yfir því hvað rík-
ið vegi nú þungt að þeim persónu-
lega og þeim samtökum sem menn
eru í forsvari fyrir. Ég get ekki að
því gert að ég fyllist einhverri Þórð-
argleði að lesa og heyra um allt
þetta japl og jaml og fuður. Ung-
mennafélag íslands ætlar að hætta
sinni starfsemi vegna þess að það
fær ekki nóga peninga frá ríkinu.
Hvar er nú gamli ungmennafélags-
andinn? Ætli hann sé farinn veg
allrar veraldar eins og samvinnu-
hugsjónin sem byggð var á þjóð-
ernisást bænda norður í Þingeyjar-
sýslu en er nú orðin eins og hver
önnur verslunarvara í þjóðfélagi
gróðahyggjunnar? Dettur nokkr-
um manni í hug að hann hafi hag
af því að vera limur í kaupfélagi í
dag fremur en að vera hluthafi í
lífeyrissjóði, svo dæmi sé tekið? Ef
við viljum spara fé í dag þá gerum
við okkar innkaup í Hagkaupi því
þar er vöruverðið lægst vegna þess
að þar ræður gróðahyggjan ríkjum,
eða hvað?
Kaupfélög á hausnum
Nú berast daglegar fréttir af
kaupfélögum sem eru komin á höf-
uðið. Á Svalbarðeyri fór vís allt
norður og niöur og fyrir vestan fór
á sama veg. Nú uppgötvar fólkið,
sem er hmur í þessum kaupfélög-
um, allt í einu að það á að draga
Bréftil vinar
Sæmundur Guövinsson
upp veskið og borga. Verður þá
ýmsum á að spyrja: hvar er Sam-
bandið? Er ég ekki félagi í Sam-
bandinu og er ekki Sambandið
samvinnufélag allra sem eru í
kaupfélaginu. En þá kemur for-
stjóri SÍS fram á Rás 2 og segir að
sér komi kaupfélögin ekki við, -
hver maður verði að bera ábyrgð á
sjálfum sér, hvort sem hann er inn-
víxlaður í kaupfélag eður ei. Ýmsir
urðu hvumsa við þessi ummæli og
spurðu hvers menn ættu að gjalda
fyrir að vera í félaginu og Sam-
bandinu. Þá gerði forstjóri SÍS
alþjóð grein fyrir því að SÍS væri
ekki til fyrir fólkið heldur væri SÍS
fyrirtæki sem væri í því að gera
bisness og ef einhver kaupfélög úti
á landi færu á hausinn væri það
alfarið þeirra sem enn héngju þar
á horriminni en ekki forstjóra SIS.
Það var og
Eitthvað af þessum hugleiðingum
mínum varð til að ég fór að bera
vandræði þjóðarbúsins upp við
leigubílstjóra sem ók mér spöl á
dögunum. Er ekki að orðlengja það
nema við gleymdum báðir stað og
stund og ókum vítt og breitt um
bæinn, hvorugur minnugur þess
hvert förinni var upphafleg ætlað.
Hann sagði þessa velmegun í þjóð-
félaginu vera fals og lygi frá
upphafi til enda því við værum
endalaust að slá lán erlendis til að
halda hér uppi lífskjörum sem ekki
væru á rökum reist. Nú er ég þann-
ig geröur að mér hættir oft til að
andmæla viðmælanda, jafnvel þótt
ég sé í hjarta mér innilega sam-
mála því sem hann hefur fram að
færa. Nema hvað ég fer að bera í
bætifláka fyrir ástandið og segi það
alls ekki svo bölvað því hér hafi
flestir nóg aö bíta og brenna og ef
á skorti þá komi ríkið til skjalanna
og hjálpi þeim sem eiga erfitt. Það
var og segir bílstjóri og ég uppgötva
að hann er kominn á 100 kílómetra
hraða í átt til Keflavíkur en sjálfur
hafði ég nú ekki ætlað lengra en á
Hverfisgötuna. Ekki þorði ég að
gera athugasemd við þetta, enda
gat svo sem vel verið að maðurinn
ætti erindi til Keflavíkur. En á ofsa-
hraða var ekið til Njarðvíkur þar
til bílstjóri áttar sig á að þar er
' enga Hverfisgötu að finna og snýr
við. En allan þennan tíma segir
hann mér sögur af skelfilegum við-
skiptum sínum við Gjaldheimtuna,
Bifreiðaeftirhtið, ónefnda lögfræð-
inga og þar fram eftir götunum. Ég
tók þann kost að jánka öllu í þeirri
von að komast allavega til Reykja-
víkur aftur, ekki brjálaðri en ég var
þegar ég pantaði bíl á Hverfisgöt-
una. Og í bæinn komumst við og
ég aftur til míns heima, enda löngu
búinn að gleyma hvað ég ætlaði að
gera á Hverfisgötuna. En svona
getur farið ef þú hættir á að fara
aö ræða þjóðfélagsmál við blásak-
lausa menn sem hafa ekkert sér til
saka unnið annað en það eitt að
hafa skoðanir. En ég skal taka þaö
fram að þetta var ekki bíll frá Bæ-
jarleiðum, enda ekki nema normal-
menn sem þar halda um stýri.
Þorsteinn skammar Ása
Eftir þessa eftirminnilegu leigu-
bílaferð hafði ég hægt um mig um
tíma en hlustaöi þó á hádegisfréttir
að venju. Kemur þar fram Þor-
steinn Pálsson forsætisráðherra og
lýsir því skýrt og skorinort að Ás-
mundur Stefánsson, forseti ASÍ,
hafi sýnt einskæran dónaskap með
því að senda sér bréf um kjaramál
eftir að hafa fyrst kynnt efnisinni-
haldið í fiölmiðlum. Nú vill svo til
að ég varundir stjórn Þorsteins hér
í dentíð, þegar hann var ritstjóri
Vísis, og votta það hér og nú að þar
fer drengur góður. En mér hlýnaði
um hjartarætur þegar ég heyrði
hann taka af skarið og skamma Ása
eins og hund og hugsaði með mér
að þetta væri af hinu góða. Það er
til þess ætlast af forsætisráðherra
að hann geti orðið vondur á stund-
um og tali tæpitungulaust. Ég
komst í svo gott skap að ég fékk
mér bæöi jógúrt og ristaö brauð
þarna í hádeginu, þjakaður af kvefi
og hita. En öll mál hafa tvær hliðar
og jafnvel fleiri. Og auðvitað hefur
Ásmundur Stefánsson skýringar á
reiðum höndum. Hann segist hafa
sent bréfið í leigubifreið til forsæt-
isráðherra áður en hann sendi það
til fiölmiðla. Mér dettur helst í hug
að bréfið hafi verið opiö og bílstjór-
anum orðið það á að glugga í það
meðan hann beið eftir grænu ljósi.
Við lesturinn hafi honum orðið svo
mikið um aö hann hafi gleymt því
gjörsamlega hvar forsætisráðuney-
tið er til húsa og því tekið eina
hringferð um Suöurnesin áður en
hann náði áttum. Var það ekki
Oscar Wilde sem sagði einhvern
tímann að það hefði eyðilagt líf
margra að svara bréfum? Ég ætla
bara að vona að Þorsteinn fari
ekki að svara bréfinu frá Ása, alla-
vega ekki í leigubíl.
Þinn vinur, Sæmundur