Dagblaðið Vísir - DV - 14.11.1987, Blaðsíða 28

28
LAUGARDAGUR 14. NÓVEMBER 1987.
Sérstæð sakamál
Sex lauf
af
lífsins tré
Kurt Steinwegs.
Nokkru eftir hádegi miðviku-
daginn 1. febrúar 1984 fór Bernt
Krámer út í skóg skammt fyrir
utan bæinn Suchteln í Vestur-
Þýskalandi. Hann var með
haglabyssuna sína með sér því
hann var að fara á veiðar.
Krámer hafði þó ekki verið í
skóginum í nema rúma klukku-
stund þegar hann fann hauskúpu
af manni. Hann flýtti sér í síma
og hringdi til lögreglunnar. Hún
kom á vettvang og skömmu síðar
fann hún beinagrind skammt frá.
Nokkrar fataleifar fundust þarna
og einnig veski. Það leiddi í ljós
að beinin, sem þama fundust,
vom af Willi Fleischer, 42 ára,
sem verið hafði á geðveikrahæli
í Suchteln.
Saknað í rúmt ár
Lögregluforinginn, sem komið
hafði á staðinn, fór með veskið á
hælið og þar fékk hann að vita
að Willis Fleischer hefði verið
saknað síðan í júní árið áður.
Hvarf hans hafði þó ekki veriö
tilkynnt lögreglunni af því aö
hann hafði frekar veriö talinn
vangefinn en geðveikur og var
jafnvel haldið að hann hefði
strokiö til þess að fá sér starf og
væri það þá af hinu góða, eins og
forstöðumenn hæhsins sögðu
lögregluforingjanum. Willi hefði
líka mátt koma og fara eins og
hann hefði viljað. Geðveikrahæl-
ið í Suchteln er nýtískulegt og
eitt af þeim vestur-þýsku hælum
fyrir andlega veila sem rekið er
í samræmi við nútímakenningar.
Góður kunningi
annars sjúklings
Frekari rannsókn leiddi í ljós
að Wilii Fleischer hafði verið vel
kunnugur öðrum manni á hæhnu
og var sá tuttugu árum yngri.
Hann hét Kurt Steinwegs og hafði
verið í höndum geðlækna nær
aha sína ævi. Steinwegs var þó
ekki lengur á hæhnu í Súchteln
heldur var hann kominn á annað
hæh í Eifelfjöllum, um tvö hundr-
uö og fimmtíu kílómetra fyrir
sunnan Suchteln.
Lögregluforinginn, sem hélt
þangað, fann fyrir ungan mann,
glaðlyndan og þægilegan í um-
gengni. Hann var íþróttamanns-
lega vaxinn og með dökkt
yfirskegg. Þegar hann var spurð-
ur um kynni sín af Wilh Fleischer
sagðist hann hafa drepið hann.
Steinwegs var svo sakleysislegur
á svipinn þegar hann sagði þetta
að lögregluforinginn trúði hon-
um ekki og hér væri um upp-
spuna að ræða sem tengdist
andlegu ástandi hans.
„Má bjóða þér
eitthvað að borða?“
Lögregluforinginn vildi þó ekki
fara við svo búið. Hann var kom-
inn langa leið vegna alvarlegs
máls og vildi vita vissu sína áður
Frá jarðarför Rothstein.
en hann héldi á brott aftur. Hann
var svangur og þyrstur eftir
ferðalagiö og spurði Steinwegs
hvort hann mætti bjóða honum
eitthvað að borða og drekka með
sér.
Steinwegs var svo þakklátur
fyrir boðið að hann bauðst til að
upplýsa annað morð.
Lögregluforinginn sagði að það
væri mjög vinsamlegt af honum.
Hver væri sá myrti og hvemig
hefði það borið að að hann hefði
týnt lífinu?
Steinwegs sagðist ekki vita hver
maðurinn hefði verið því hann
hefði ekki þekkt hann. Hann
hefði hitt hann í húsasundi í Fá-
borg í Danmörku er hann hefði
komiöþarílandaf farþegaskipi
ogmyrthann.
Lögregluforingjanum fannst
einkennilegt að Steinwegs gæti
hafa verið á ferð í Danmörku þar
sem hann hefði átt aö vera undir
eftirliti en Steinwegs hvikaði í
engu frá frásögn sinni og sagðist
hafa stytt manninum aldur með
því að sparka í hann. Hefði at-
burðurinn gerst 13. október 1981
en þá hefðu margir sjúklinganna
á geðveikrahælinu verið á
skemmtiferð í Danmörku. Og
þann 13. október hefðu þeir kom-
iðíhöfníFáborg.
Hræðilegar
grunsemdir vakna
í fyrsta sinn eftir að hann fór
að ræða við Steinwegs fór lög-
regluforingjann að gruna fyrir
alvöru að Steinwegs kynni að
vera að segja sannleikann. Og
væri svo var um alvarlegt mál
að ræða sem rannsaka þyrfti án
tafar. Lögregluforinginn hringdi
því til Súchteln og spurðist fyrir
um það hvort sjúklingar þaðan
hefðu farið í skemmtiferð í októb-
er 1981 og þá til Danmerkur.
Svarið var jákvætt. Hafði ferðin
staðið frá 10. til 17. október. Frá
Fáborg fengust svo þær fregnir
að þann 13. október 1981 hefði
maður fundist látinn og illa leik-
inn í húsasundi. Jafnframt fékkst
staðfesting á því að þann dag
hefði skipið með sjúklingana
komiöþaríhöfn.
Sá myrti hafði verið Jan Niels-
en, tuttugu og sex ára sjómaður.
Aftur á fund
Steinwegs
Lögregluforinginn hélt nú aftur
á fund Steinwegs og spuröi hann
hvers vegna hann hefði myrt
danska sjómanninn.
Steinwegs sagði að til þess hefði
ekki legiö nein sérstök ástæöa.
Sér fyndist það bara stundum
ágætis hugmynd að drepa fólk.
Það lék nú enginn vafi á því í
huga lögregluforingjans að Kurt
Steinwegs væri að segja satt.
Honum var líka ljóst að Steia-.
wegs yrði aldrei dæmdur fyrir
þessi morð því hann myndi ekki
standast geðheilbrigðisrannsókn
og því ekki geta tafist bera ábyrgð
á gerðum sínum. Jafnframt
beindist hugur lögregluforingj-
ans að öðrum óupplýstum
morðum.
„Hefurðu myrtfleiri?“
Lögregluforinginn lagði þessa
spurningu fyrir Steinwegs þegar
hann hafði rætt við hann enn um
hríð. Þá var hann nýbúinn að
bjóða honum límonaði sem ungi
maðurinn hafði þegiö með þökk-
um.
„ Já,“ sagði Steinwegs og brosti.
Sig hefði oft langað til þess aö
drepa fólk en hann hefði ekki
verið orðinn nógu stór og sterkur
tii þess fyrr en hann hefði verið
orðinn þrettán ára. Þá hefði hann