Dagur - 12.02.1968, Blaðsíða 61

Ég met siðgæði meira
en gáfur
segir Þórarinn Björnsson skólameistari
í viðtali við Dag
ÞORARINN BJORNSSON skolameist-
ari á Akureyri lézt 28. janúar s.l. og var
jarðsunginn 6. íebrúar. Hann var 62 ára,
naut óvenjulegrar vináttu og virðingar
vegna gáfna sinna og drengskapar. Fjöldi
manna minntist hans við leiðarlok. Við
fráfall hans erum við öll fátækari og við
ÞÓRARINN BJÖRNSSON skóla-
meistari á Akureyri varð sextugur
19. desember sl. Mitt í önn dags-
ins, þegar hátt á fimmta hundrað
nemendur hans í Menntaskólan-
um á Akureyri voru að fara í jóla-
leyfið og sextugsafmælið í sama
mund bað ég um viðtal, mætti
hinni sömu Ijúfmennsku og ætíð
áður — og var bænheyrður —.
Ertu ekki erm þá Þingeyingur,
Þórarinn, og eí svo er, hvers virði
er það, að eiga rætur í heimabyggð
sinni?
Jú, ég tel mig alltaf Norður-
Þingeying og þá fyrst og fremst
frá Víkingavatni. Ég segi „heim“,
þegar ég tala um þann stað og
mun eflaust alltaf gera það. Hins
vegar hef ég alltaf kunnað vel við
mig á Akureyri, og mér finnst hér
finnum hið mikla tóm saknaðarins. Eg
minnist Þórarins með þakklæti fyrir það
hverja vinsemd hann ávallt sýndi mér
og Degi og naut blaðið og lesendur þess
í ríkum mæli og á ég þar einkum við
viðtölin og ræðukafla, er hann leyfði
birtingu á. Dagur birti viðtal við hann
fegurra eftir því sem ég dvelst hér
lengur, þótt það breyti í engu við-
horfi mínu til Víkingavatns. Þar
liggja rætur mínar mjög djúpt, því
þar bjuggu forfeður mínir í marg-
ar aldir, og ég hef haft hálfgert
samvizkubit af því að hafa fariö
þaðan. Ef ég hefði ekki valið þann
kostinn að hefja langskólanám,
væri ég eflaust bóndi. Ég hafði
sérstaklega gaman af sauðfé. Og
stundum finns mér hjörðin í skól-
anum rriinna mig á fjárgæzlu og
smalamennsku heima. Ég þekkti
hverja kind og hafði gaman af
því, eins og ég hef gaman af því
að þekkja nemendurna.
Var þér kennarastarfið ofarlega
í huga, á meðan þú enn sazt á
skóíabekk?
Úr því að ég fór að heiman,
sextugan. Mér fannst það gæti íyllt að
einhverju leyti hið myrka tóm, að rifja
það upp nú, enda er það hvorki bundið
við ár eða dag. Og um leið getur viðtal-
ið verið sýnishorn þlaðsins af þvi efni,
sem það hefur vaxið af að birta. Það var
á þcssa leið:
kom varla annað til greina en
kennarastarfið. Það ætlaði ég mér
alltaf, eftir að ég byrjaði í skóla.
Helzt hefði ég kosið áð læra ís-
lenzku. En þá hefði ég ekki kom-
izt utan, en til þess langaði mig,
og það varð ofán á, óg ‘ sé ég ekki
eftir því. Þó ér sá galli á námi í
svo 'fjárlægum málum sem
frönsku og latínu, áð þess gefst
lítill kostur, eftir að héim kemur,
að iðka þau áfram, svo að vel sé.
Þess vegna finnst mér stundum,
að ég sé þar of grunnsyndur.
Hefur þú alltaf jafn gaman af
að kenna?
Ég hef alltaf haft gaman af
kennslunni. Mér firinst næstum,
að kennslan sé hvíld frá öðru
starfi í skólanum. Ég segi stund-
um í gamni, að ég haldi, að það sé
DAGUR 50 ÁRA 61