Dagblaðið Vísir - DV - 16.12.2000, Blaðsíða 11

LAUGARDAGUR 16. DESEMBER 2000
11
DV
Skoðun
Karlar hafa öðlast tilgang. Kynið
sem smám saman er að tapa stöðu
sinni hefur fengið tímabundið en
um leið árstíðabundið verkefni.
Þetta er auðvitað fagnaðarefni
flestum kynbræðrum mínum þótt
gleðilæti pistilskrifara séu tak-
mörkuð. Það var ekki ómerkari að-
ili en fréttastofa Ríkissjónvarpsins
sem fann hin nýju sannindi þótt
þau hefðu raunar blasað við öllum
sem þau vildu sjá. Stofan sú
greindi okkur frá því í vikunni að
ljósadýrð vegna komandi jóla væri
með eindæmum. Hús væru fagur-
lega skreytt jólaseríum og garðar
víða ljósum prýddir. Fréttamaður-
inn sagði ljósmetið hafa tvöfaldast
á stuttum tima og það sem meira
var, karlkyniö væri haldið þessari
skreytiþörf fremur en konurnar.
„Sástu þetta?“ hrópaði konan
mín sem líka var að horfa á frétt-
irnar. Hún kom um leið við veikan
blett á mér. Fögur ljós jólanna
blasa við á hverjum húsgafli ná-
granna minna og barrtré jafnt sem
lauftré svigna undan ljósalengjun-
um. Hjá okkur er ljóslaust utan
hvað dóttir okkar hengdi jólaseríu
í herbergisgluggann með aðstoð
móður sinnar. „Þú verður að gera
eitthvað í málinu, maður," sagði
konan. „Við erum eins og viðund-
ur og eyðileggjum heildarsvip göt-
unnar.“
Úrkynjun
„Ég sé ekki ástæðu til að elta
þessa úrkynjun," sagði ég. „Það er
ekki karlmennska þessi andskoti
að hanga langtímum saman utan í
trjám eöa húsgöflum og skreyta
með marglitum örperum. Best er
að hafa þetta eins og verið hefur,
að hengja eina jólaseríu á svala-
handriðið. Maður er þá fljótur að
ná þessu af aftur í janúar."
„Það væri þá kannski ráð að þú
hengdir þessa seriu á handriðið.
Ég hef ekki orðið vör við að hún
sé komin upp,“ svaraði konan og
gaf lítið fyrir afsakanir mínar. Ég
gat ómögulega viðurkennt þann
vanda að hafa týnt svalaseríunni
frá því í fyrra. Eftir að grannar
mínir fóru að ólmast í görðunum
kíkti ég eftir seriunni í geymsl-
unni í kjallaranum og úti í bíl-
skúr. Ég fann hana á hvorugum
staðnum. Þótt ég nefndi það ekki
við konuna veit ég innra með mér
að ég er ekki skipulagður í
geymslum. Þær eru því fullar af
gagnslausu drasli. Þessi veikleiki
minn verður meðal annars til þess
að ég þarf að endumýja jólaseríur
árlega.
Díoxín í skreytiköllum
„Ég held að þessi glysgirni og
skreytiþörf sé hálfgerð ónáttúra,"
hélt ég áfram og reyndi með því að
verja stöðu mína. „Hún stafar, að
mínu viti, af of milkilli fiskneyslu.
Kropparnir á þessum skreytiköllum
eru að fyllast af díoxíni sem breytir
í þeim öllum fúndamentum." Konan
gapti enda náði hún engum tengsl-
um við röksemdafærslu bónda síns.
Hún, likt og ég, hafði fyrst heyrt
þetta díoxín nefnt í siðusfu viku
þegar við lá að Evrópusambandið
lokaði á fiskmjölsinnflutning frá
okkur. „Jú, sjáðu til, mín kæra,
sagði ég og setti upp mildan svip
fræðimannsins, díoxín í fiski í norð-
urhöfum er að eyðileggja hormón-
ana í þeim sem efstir standa í fæðu-
keðjunni. ísbirnir eru til dæmis
orðnir tvíkynja af öllu eiturátinu og
vita því ekki hvort þeir eru birnir
eða birnur. Svipað er með þessa
skreytikalla og fiskætur. Þeir eru að
Ég held að þessi glys-
girni og skreytiþörf sé
hálfgerð ónáttúra, hélt
ég áfram og reyndi með
því að verja stöðu
mína. Hún stafar, að
mínu viti, af of milkilli
fiskneyslu.
breytast i kellingar. Ég hef heldur
haldið mig við ketmetið og er því
norrnal."
Óheppinn meö veður
Af svipnum á konunni að dæma
var augljóst að hún taldi mig allt
annað en normal. „Þetta er
langsóttasta skýring sem ég hef
heyrt á því sem á hreinni íslensku
heitir leti,“ sagði konan. „Ég held
að þú ættir að drifa þig út og koma
upp seríunum. Það væri sennilega
meira líf í þér ef þú borðaðir meiri
fisk. Dríföu þig út í búð og náðu i
nokkrar, ætli þú fmnir þær gömlu
frekar en fyrri daginn."
Hún þekkir sinn mann, hugsaði
ég en kaus að svara þessu ekki.
Hins vegar benti ég henni á verri
stöðu mína en nágrannanna. Þeir
væru löngu búnir að koma upp ser-
íunum og hefðu gert það í þeirri
einmuna blíðu sem ríkti. Hver dag-
ur hefði nánast verið sem vordagur.
Nú væri hins vegar komið skítviðri
þar sem skiptist á bítandi frost og
kuldi eða stormur og slydda. Það
væri ekki hundi út sigandi. „Þú get-
ur sjálfum þér um kennt,“ sagði
konan og hafði enga samúð með
mér. „Það var jafngott veður hjá
þér og hinum um daginn. Auk þess
ætti að nýtast þér þessi meinta
karlmennska þín í bálviðrum vetr-
arins," sagði hún og visaði greini-
lega til díoxoinhreins líkama míns.
Hrúga á handriöi
Frýjunarorð frúarinnar urðu til
þess að ég dratthalaðist í seríubúð-
ina næsta dag. „Fá þessa,“ sagði ég
við kaupmanninn og benti á útiser-
íu sem ég taldi henta svalahandriði
okkar hjóna. Þegar heim kom fann
ég stiga og hóf verkið ákveðinn í
því að vefja konu mína undursam-
legri jólabirtu þá er hún kæmi
heim tröðina. „Bara snemma í því í
ár,“ sagði granni minn sem átti leið
hjá. Jólaljósin hafa logað skært hjá
honum á þriðju viku. Einhvers kon-
ar innri birta lýsti upp glottið á
honum þar sem hann hélt fór sinni
áfram, fullur af díoxíni. Gott ef
fiskæturnar verða ekki sjálflýsandi
af þeim efnasamböndum.
Ég var vel hálfnaður eftir hand-
riðinu þegar ég tók eftir löngum
dauðum kafla í nýju seríunni. Slíkt
er þekkt vandamál í gömlum serí-
um en skítt ef þær eru nýjar úr
kassanum. Nú voru góð ráð dýr en
í krísuástandi taka karlmenni
snöggar ákvarðanir. Fráleitt var að
taka seríuna niður aftur eftir þá
vinnu sem ég hafði lagt í að festa
hana á handriðið. Ég tók því dauða
kaflann, kuðlaði honum saman í
hrúgu á handriðinu og hélt svo
áfram verkinu þar sem serían lifn-
aði á ný.
Dusllmenni
Ég var loppinn á flngrum en
kuldatár og sultardropar þiðnuðu
við þá tilhugsun eina hve óskaplega
þetta myndi gleðja konuna við
heimkomu. Ég lét samt á engu bera
þegar hún birtist en beið hróssins.
„Hvaða hrúga er þetta á miðju
handriðinu?" spurði konan áður en
hún heilsaði. „Keyptirðu ónýta ser-
íu? Það logar ekki nema helmingur-
inn af perunum. Það verður ekki á
þig logið. Góði, rifðu þetta dót nið-
ur og skilaðu því. Við kaupum ekki
ónýta vöru.“
í krísuástandi taka karlmenni
snöggar ákvarðanir en ég þagði. Ég
viðurkenni að hafa stundum étið
fisk úr norðurhöfum og hef því ekki
sloppið. Ég er díoxínmengað dusil-
menni. bima um leið og ég er björn.
Fari sem horfir bresta allar varnir
mínar og ég byrja að skreyta 1. des-
ember á næsta ári. Eini ljósi punkt-
urinn er þó að þá öðlast líf mitt nýj-
an tilgang. Ég verð skreytikall.
Skoðanir annarra
Hagen húsum hæfur?
„Úti í Noregi er
hægrisinnaði lýð-
skrumarinn og
leiðtogi Framfara-
flokksins, Carl I.
Hagen, kominn
með rosalega timb-
urmenn. Fyrir
nokkrum mánuð-
um leit út fyrir að flokkurinn
myndi fá þriðjung atkvæða og við
það varð flokksleiðtoginn svo áfjáö-
ur í að fá að gegna pólitísku hlut-
verki að hann ætlaði að gera flokk
sinn húsum hæfan. Aðferðin var
hreinsanir innan flokksins sem áttu
að gera hann að fýsilegri samstarfs-
flokki eftir þingkosningarnar á
næsta ári. Hreinsanirnar ollu hins
vegar svo miklum deilum innan
flokksins að þær fóru fyrir dómstól-
ana. Og það sem verra var fyrir lýð-
skrumara í anda Hagens: Þær
leiddu til þess að fylgið í skoðana-
könnunum féll niður í 23 prósent.
Mynstrið hefur sést áður, meðal
annars í Frakklandi, þar sem sam-
svarandi stríð tók allan vind úr
hinni hægriöfgasinnuðu Þjóðarfylk-
ingu. Hvoru tveggja er áminning
um að hægriöfgamenn eru oft eigin
verstu óvinir.“
Úr foi-ystugrein Politiken 13.
desember.
Grafið úr rústum
„Við hefðum óskað þess að eftir
kosningarnar hefðu frambjóðend-
urnir báðir viðurkennt að barátta
þeirra hefði endað með jafntefli og
að þeir hefðu komð sér saman um
aðferð til að leysa málið sem al-
menningur teldi sanngjarna. Bæði
sá sem vann og sá sem tapaði hefðu
hagnast á því, líka flokkar þeirra og
landið. Nú eiga flokkarnir ekki ann-
ars úrkosti en að grafa sig upp úr
rústunum eins vel og þeir geta.“
Úr forystugrein Washinton Post
15. desember.
Dæmdur á forsetastól
„Hæstiréttur
keyrði yfir kjós-
endur og gaf
Bandaríkjunum
reynsluminnsta og
minnst hæfa for-
setann í manna
minnum. George
W. Bush er ekki
kjósenda í landinu
á bak við sig. Sennilega hefur hann
ekki meirihluta i Flórída, ríkinu
sem ekki var leyft að klára talningu
og endurtelja. Ljóminn yfir Hæsta-
rétti hefur minnkað í augum
margra Bandaríkjamanna.
Demókratar veita líklega aldrei A1
Gore nýtt tækifæri til að ná tak-
marki lifs sins. George Bush er illa
í stakk búinn til að taka við emb-
ætti í janúar. Manninum, sem sam-
eina átti þjóðina, tókst að tefja dóm
fólksins og snúa honum, þar til
„Washington", sem hann réðist á í
kosningabaráttu sinni, keyrði yfir
Flóridariki."
Úr forystugrein Aftonbladet 14.
desember.
Jólin hans Saddams
„Hamingjan brosir yið Saddam
Hussein einræðisherra Iraks. Smátt
og smátt rýfur hann einangrun
landsins og vængstýfir refsiaðgerðir
Sameinuðu þjóðanna sem eru orðn-
ar 10 ára. Hörð afstaða Bandaríkj-
anna og Bretlands er að missa
marks. Sem betur fer þarf ekki að
syrgja það. Það tókst ekki að
klekkja á Saddam með refsiaðgerð-
um og loftárásum. Þær hafa hins
vegar kostað mannslíf. Sameinuðu
þjóðirnar telja að hálf milljón barna
hafi látist. Það er þó ekki auðvelt að
aílétta refsiaðgerðunum skilyrðis-
laust. Grunur leikur á að Saddam
hafi á ný hafi framleiðslu gereyð-
ingarvopna. Beri viðræður Kofis
Ánnans við leiðtoga íraks eftir jól
ekki árangur verður Öryggisráð
Sameinuðu þjóðanna að ná sam-
komulagi um aðgerðir sem beinast
að stjórnvöldum en létta af þrýst-
ingnum á óbreytta borgara." .
Úr forystugrein Expressen 11.
desember.
með meirihluta