Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1974, Qupperneq 14

MATTHÍAS EGGERTSSON og BJARNI E. GUÐLEIFSSON:
UM RÝGRESI OG SAMÁNBURÐ Á
ÞREMUR STOFNUM ÞESS
INNGANGUR
Rýgresistegundir eru fremur fáar og skipta aðallega tvær
þeirra máli fyrir búskap og ræktun.4 Þessar tegundir eru
Vallarrýrgresi (Lolium perenne), sem er fjölær tegund, en
ekki harðgerð og hefur ekki reynzt hagkvæm til ræktunar
hér á landi af þeim sökum. í öðru lagi er tegundin Italskt
rýgresi (Lolium multiflorum var. italicum), sem áður bar
latneska nafnið Lolium italicum.
ítalskt rýgresi er upprunnið í Miðjarðarhafslöndum8 og
að líkindum ræktað fyrst á Norður-Ítalíu. Það hefur lengi
verið ræktað víða um heim, og hefur afar fjölbreytta
eiginleika, þannig að fyrir koma bæði einærir, tvíærir og
fjölærir einstaklingar, þar sem tegundin vex vilt. Vegna
hinna fjölbreyttu eiginleika Italsks rýgresis hafa verið rækt-
aðir fram ólíkir stofnar þess með úrvali og kynbótum. í
Norður og Norðvestur-Evrópu hefur kynbótastarfið beinzt
í þá átt að útiloka einæra afbrigðið, en styrkja tvíæru og
fjölæru afbrigðin. Það er skýringin á því, að við hagstæð-
ustu skilyrði lifir ítalskt rýgresi hér á landi milli ára.
Tugir stofna eru á markaðinum af ítölsku rýgresi, mis-
jafnir að eiginleikum og bera þeir jafnmörg nöfn, oft tengd
fyrirtækjunum, sem rækta og selja fræið. Má þar nefna
stofnana Lomi Trifolium og Dasas 486, sem eru á markaðn-
um hér á landi árið 1974.
16