Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1974, Síða 98

inn að Sólheimajökli og í skógræktargirðinguna í Gjögra.
Nú er krækilyngið mikið að ná sér í Sængeyjum og þar í
kring, ársprotarnir eru með lengsta móti og mjög fallega
frænir en ber virðast ætla að verða sama og engin.
I Gjögra er útlitið mjög misjafnt á gróðrinum, sitka-
grenið virðist ætla að vaxa eðlilega þó að gamla barrið sé
all gulnað, sérstaklega vestan í trjánum. Furur og rauðgreni
virðast ætla að vaxa óeðlilega lítið og nokkuð ber á að ung-
ar furur hafi alveg drepist af flúorbrunanum. Beitilyngið er
mjög ræfilslegt en mest af því virðist þó ætla að hjara af.
5. ágúst. Fór um innanverða Hrífunesáraura og sunnan-
vert Hálsgil. Krækilyngið á aurunum er sérlega fallegt yfir
að líta en berjaspretta virðist sama og engin. Við það að
lyngið hefur ekkert þurft að leggja til blómgvunar og berja
virðist það hafa iagt þeim vonum meira í vöxt. Ársprotarn-
ir eru víða orðnir 30 mm dökkgrænir og þroskalegir.
Nú er mikið af mosanum sem óðum að ná sér, sumsstaðar
eru grænir ársprotar að teygja sig út úr kolbrúnum mosa-
greinum. Yfirleitt má segja að gróður í útjörð og heiðum
hér í Mýrdal líti mjög vel út og fyrnist nú óðum yfir það
óhuggulega útlit sem var á jörð fram eftir vori. Blómgvun
plantna er mjög mikil og litur blóma sterkur, eins virðist
aldin ætla að þroskast furðu vel eins og plöntur blómgvuð-
ust seint fyrir köldu tíðarfari fram eftir sumri. Virðist mér
að flest bendi til þess að gróðurinn hafi fengið allmikið
magn af nýtanlegri fosfórsýru í öskunni, og jafnvel einhver
fleiri næringarefni. Þó jörð og gróður liti herfilega út síð-
ari hluta vetrar og framan af sumri tel ég ekki ástæðu að
óttast varanlegar skemmdir á gróðri af völdum flúormeng-
unar nema þá á hluta af barrtrjám.
15. ágúst. Tel ekki ástæðu til að leggja meiri vinnu í
gróðurrannsóknir í sambandi við flúorbruna í vetur frá
Heimaeyjargosinu.
101