Frjáls verslun - 01.12.1959, Blaðsíða 10

Ilannes Pétursson:
Úr „Söngvum til Jarðarinnar"
Nýlega er komin úl á vegum Almenna bókafélagsins ný ljóðabók eftir
Hannes Pétursson, „I sumardölum“. Frjáls Verzlun liefur fengið leyfi
höfundar og útgefanda til að birta úr hinni nýju bók tvö kvæði úr
ljóðaflokknum: „Söngvar til jarðarinnar". Heita bau: „Morgnar við
sjóinn í maí“ (III) og „Jörðin er bikar sætleikans" (IV).
III
Morgnar við sjóinn í maí
í mildu logni og heima:
sandfjaran svört og þvegin
af svalandi næturblæ,
veturinn fluttur í fjöll
mcð farangur sinn, og vorið
kemur með klyfjaðar lestar
kjagandi sunnan veginn.
Það hleður í varpa, á völl
vandlega sínum kistum
og þær eru þungar af vistum.
Morgnar við sjóinn í maí:
mjólkurhvítt logn urn fjörðinn,
ritan að rápa um grjótið,
það rýkur frá einstaka bæ.
Bátarnir dotta hjá bryggju
i bláum skugga og gleynit
er svikula sævarrótið,
þcir sofa í öruggri höfn,
sáttir við harðlynt hafið.
og hreinir fjallanna skaflar
speglast! ó drifhvítu dreglar
á djúpuin, skínandi sjó.
Hy ggst frelsarinn ganga út á fjörðinn,
feta dúnmjúka vatnið
í fyrsta sinn frá því hann dó?
Morgnar við sjóinn í maí
minna á hve jólin brugðust
þegar til lengdar leið.
Það voru þau sem hugðust
með þungum og nýjum snæ,
ljósum og klukknakliði
kalla fram barnið á ný
úr huganum — falslausan frið.
Eg finn í maí hjá sjónum
að vorið er tekið við.
I'ó að Ilannes Pétursson sé enn ungur að aldri er liann þegar
í hópi dáðustu skálda þjóðarinnar. Enda eru mörg k\'æði hans
í senn miid, fögur og stórbrotin. Hann er í nánum tengslum
við íslenzka Ijóðaerfð, sem liann samstillir nýjum tíma á snilld-
arlegan hátt.
IV
Jörðin er bikar sætleikans sem ég girnist,
míns svaladrykkjar; finn það glöggt ef ég les
i góðri bók við birtu lampans um kvöld,
blaða’ henni seint og staldra við hreinleg orð,
sem gamlar hirzlur opnast þau og ilma.
Eins gleðst ég þegar rís upp öld af öld
í auðum torfbæ: gömul hlóðalyktin
situr í þckju, ösku gólfanna, ísæt;
angandi dúk um lófastóran glugga
fléttar grasið á vorin; hvarvetna er hvíslað
úr hurð og stoð og vegg, úr köldum skugga:
Vertu glaður, þú ert aldrei einn,
ávallt í nánd er þessi gamli bær,
þú átt hér lieirna, hann er nioldin sem grær
svo hlý og (ljúp um þínar ungu rætur.
Sania fögnuð finn ég vorbjartar nætur:
fjöllin koma, vefja mig bláum örmum
meðan ég sofna, söng öldunnar ber
frá sjávarkambinum, fuglarnir brjóta gler
vatnsins er þeir hefjast til flugs og' hátt
við hreinu kuli svífa í löngum bogum
— þeir i'oðna er þeir fljúga í fölvum logum
fjarðaröldunnar — koma og langt inn í svefninn ...
Jörðin er bikar sætleikans sem ég girnist ,
míns svaladrykkjar.
10
FK.IAUS VKRZLUN