Frjáls verslun - 01.12.1959, Blaðsíða 39

Dr. Jón Gislason, sJcólastjóri V.
Nýft námskeið við Verzlunarskóla
íslands fyrir afgreiðslufólk
Því fjölþættara og flóknara sem viðskiptalífið
verður, þeim mun meiri kröfur verður óhjákvæmi-
lcga að gera til verzlunarnáms, einkum að því er varð-
ar fjölbreytni í undirbúningsmenntun þess fólks,
sem verzlunarstörf vinnur. Verzlun er og verður
ein af meginstoðunum undir afkomu og menningu
hverrar þjóðar. Líklega á samt engin þjóð jafnmikið
undir verzlun komið og vér íslendingar. Bcr margt
til þess. Vér búum í landi, sem enn er skammt á
veg komið í hvers konar iðnvæðingu og þurfum
því að flytja flesta þá liluti inn, sem nauðsynlegir
eru til þess að geta lifað menningarlífi að hætti
vorra tíma. Er því öllum Ijóst, hve mikilvægu hlut-
verki verzlunarstétt vor gegnir, sem viðskiptin ann-
ast fyrir oss út á við og dreifir vörunum á innlend-
um markaði. Er afkoma vor allra eigi að litlu leyti
því háð, hversu giftusamlega tekst að leysa þessi
störf af hendi. Hér er bæði þörf þekkingar og
reynslu, ef vel á að fara.
í byrjun þessarar aldar, árið 1905, var Verzlunar-
skóli íslands stofnaður, svo sem kunnugt er, fyrir
atbeina nokkurra forystumanna kaupsýslustéttar-
innar í þá daga. Þó að hagur skólans hafi jafnan
verið heldur þröngur, þá munu flestir sanngjarnir
menn vera sammála um, að hann hafi rækt hlut-
verk sitt trúlega, eftir því sem aðstæður frekast
lcyfðu á hverjum tíma. Þrátt fyrir ýmsan andbyr
hefur skólinn eflzt og þróazt, úr tveggja ára skóla
í þriggja ára skóla, úr þriggja ára skóla í fjögurra
ára skóla og loks í verzlunarmenntaskóla að nokkru
leyti, er nærdómsdeild var stofnuð við skólann.
Nemendur þeir, sem nú ljúka burtfararprófi, öðru
nafni verzlunarprófi, úr fjórða bekk, snúa sér flest-
ir að skrifstofustörfum. Tiltölulega fáir þeirra vilja
vinna afgreiðslustörf, enda er jafnan mikil eftir-
spurn eftir verzlunarprófsfólki til ýmiss konar skrif-
stofuvinnu bæði hjá einkafyrirtækjum og opinber-
um stofnunum, svo að allir brautskráðir nemendur,
sem nám hafa stundað með sæmilegum árangri,
eiga auðvelt með að fá atvinnu við sitt hæfi að
námi loknu.
Meðal annars af þessum sökum hefur á undan-
förnum árum verið tilfinnanlegur skortur á af-
greiðslufólki, sem hlotið hefði nauðsynlega undir-
búningsmenntun. Forráðamönnum Verzlunarskóla
íslands hefur fyrir löngu orðið það ljóst, að hér var
á ferðinni vandamál, sem þeir hlutu að láta sig
miklu skipta.
Er ég fór utan árið 1955 til að kynna mér verzl-
unarmenntun í nágrannalöndum vorum, sannfærð-
ist ég af því, sem ég sá og heyrði í þeirri ferð, að
heppilegasta leiðin til úrbóta í þessum efnum væri
sú að korna á fót sérstakri deild við Verzlunar-
skóla íslands, sem eingöngu hefði það hlutverk að
mennta og þjálfa ungt fólk, sem hygðist Ieggja. fyr-
ir sig afgreiðslustörf. Verkaskiptingin er þegar orð-
in svo margbrotin í viðskiptalífinu, að óskiptum
verzlunarskóla er með öllu ókleift að undirbúa fólk
fyrir allar greinar þess. Þróunin hlýtur því að stefna
í sömu átt hjá oss, eins og liún hefur gert með
öðrum þjóðum, að undirbúningsmenntun fyrir hin
ýmsu ólíku svið verzlunar- og viðskiptalífsins fari
fram í sérhæfðnm deildum, þar sem kennslu er hag-
að í samræmi við hinar sérstöku þarfir hverrar
grcinar um sig. í erindi, sem ég flutti á aðalfundi
Verzlunarráðs íslands haustið 1956 um þetta efni,
benti ég á, að nauðsyn bæri til að stofna sjálfstæð
námskeið við Verzlunarskóla Islands, án þess að
raskað væri skipulagi aðalskólans. Slík námskeið
ættu annars vegar að miða að því að veita ung-
lingum, sem lokið hefðu skyldunámi, nauðsynlegan
undirbúning til að gegna afgreiðslustörfum og jafn-
vel cinföldum skrifstofustörfum. Ilins vegar ætti að
koma á fót framhaldsnámskeiðum fyrir verzlunar-
prófsfólk í einstökum sérgreinum, til að mynda
hraðritun, skrifstofustjórn, erlcndum bréfaskriftum
o. s. frv. Er ég í þessu efni á sömu skoðun og ég var
þá. Er mér það því gleðiefni, að nú er kominn
FRJALS VERZI.UN
39