Frjáls verslun - 01.02.1968, Blaðsíða 17

FRJÁLS VERZLUN
17
STARFSKYNNING
„INNHEIMTUMAÐURINN Á AD SETJA SIG
I SPOR ANNARRA OG VERA UM LEID
SANNUR FULLTRÚI SÍNS FYRIRTÆKIS,"
segir Gunnar Eggertsson, sem hefur starfað að innheimtu í 21 ár
Öll stœrri fyrirtœki hafa inn-
heimtumann í þjónustu sinni.
Hlutverlc hans er þýðingarmikið
fyrir daglegan rekstur viðkom-
andi fyrirtœkis, og segja for-
stöðumenn fyrirtœkja, að góður
innheimtumaður sé gulls ígildi.
Svo má raunar um alla starfs-
menn segja, en starfskynning
F.V. er að þessu sinni bundin
innheimtumanninum, og sá, sem
kynnir starfann, er Gunnar Egg-
ertsson, innheimtumaður hjá
Morgunblaðinu.
— Hvað ertu búinn að vera
lengi í innheimtumannsstarfinu,
Gunnar?
— Það eru orðin — ja, 21 ár
núna.
— Og aldrei dottið í hug að
hætta?
— Jú, jú. Þegar ég hafði stund-
að þetta í þrjá mánuði, var ég að
gefast upp. En svo rættist úr öllu,
og ég er rukkari enn. Ég held, að
ef ég hætti núna, þá myndi ég
sakna andlitanna — maður kynn-
ist svo mörgum. En það hafa öil
störf sínar dökku og björtu hliðar
— innheimtan ekki síður en ann-
að.
— Hvernig á samband inn-
heimtumanns og yfirboðarans að
vera?
— Það skiptir miklu máli að
mínum dómi, hvaða fyrirtæki
stendur á bak við starfsmanninn.
En sterkasti aðall hvers vinnuveit-
anda er að gera starfsmann sinn
sjálfstæðan í starfi. Þannig nýtist
hann bezt, en það verður hver og
einn að starfa innan síns ramma
— annað er ekki hægt. Að þekkja
sín takmörk er skynsemd, sem all-
ir ættu að hafa í huga.
— Hefur nokkur grundvallar-
breyting orðið síðan þú fyrst gerð-
ist innheimtumaður?“
— Vissulega. Það er allt breyt-
ingum undirorpið. Þegar ég byrj-
aði að rukka, gekk allt betur fyrir
sig en nú. Ég mundi segja, að þá
fengi ég um 80% reikninganna í
fyrstu lotu, en nú er hlutfallið orð-
ið öfugt. Þessi þróun á sér langan
aðdraganda, en er auðvitað ekk-
ert annað en kæruleysi. Það er
orðin tízka að láta ganga á eftir
sér.
— Hvernig bregzt innheimtu-
maðurinn við þessari tízku?
— Venjulega, ef um kunnuga
er að ræða, þá hringi ég fyrst og
spyr, hvort ég megi koma. Ef mér
er sagt að koma seinna, þá geri
ég það auðvitað. En ef málin fara
að dragast úr því, gef ég viðkom-
andi engan frið. Og beri það eng-
an árangur — nú allt hefur sín
takmörk — þá er ekki um annað
að ræða en sýna alvöruna í hlut-
unum. En ég vil alltaf hafa bezta
mögulega samband við fyrirtæki
og fólk.
— Hvaða lífsreglur mundir þú
gefa mér, ef ég kæmi til þín sem
byrjandi í faginu og bæði um holl
ráð?
— Númer eitt er að vera áreið-
anlegur og kurteis. Innheimtu-
Hver skyldi eiga að fá reikning-
inn, sem Gunnar er að leita að i
töskunni sinni í þetta sinn?