Frjáls verslun - 01.02.1968, Blaðsíða 65

FRJAL5 VERZLUN
65
móti — fyrir utan fólksfjöigun:
Við verðum að sporna við tak-
markalausum innflutningi, t. d.
frá löndum eins og Hong Kong, þar
sem launakostnaðurinn er svo lít-
ill, að ekkert vestrænt ríki hefur
aðstöðu til að keppa við þau á
þeim grundvelli. Eftir því sem ég
bezt veit, eru í flestum nágranna-
löndum okkar mjög ákveðnar tak-
markanir á innflutningi frá t. d.
Hong Kong.
Þá þurfum við að koma í veg
fyrir innflutning frá Austur-Evr-
ópulöndum á vörum, sem eru á
undirboðsverði. Þetta á einkum
við um fataiðnaðinn. Einnig verð-
um við að draga úr stórfelidum
tollfrjálsum fatainnflutningiferða-
manna. Ekki einu sinni háþróuð
iðnaðarþjóð eins og Bandaríkin
leyfir þegnum sínum slíkan toll-
frjálsan innflutning nema í mjög
litlum mæli. Þeir hafa miðað við,
að verðmæti slíks varnings sé
ekki yfir $ 100 án þess að hann sé
tollaður. Vegna viðsjár í efnahags-
málum þeirra hefur nú verið lagt
frumvarp fyrir Bandaríkjaþing,
um að takmarkið verði lækkað
niður í $ 10. Við aftur á móti lát-
um viðgangast, að skipulagðar séu
auglýstar innkaupaferðir til ná-
lægra landa.
— Hvernig lízt þér svo á frain-
tíð ídlenzks iðnaðar?
— Þrátt fyrir allt er ég bjart-
sýnn. Ef skynsemin nægir ekki til
að opna augu okkar fyrir mikil-
vægi íslenzks iðnaðar, þá gerir
neyðin það - fyrr eða síðar. Það er
ekki langt síðan iðnsýningin var
haldin, og mér er það í fersku
minni, hvað margt af þeim ís-
lenzka iðnvarningi, sem þar var
sýndur, stóð í engu aftar því
bezta, sem hjá öðrum þjóðum
þekkist. Það er þannig enginn vafi
á því, að við eigum iðnverkafólk,
sem kann til verka, og fyrirtæki,
sem hafa dug til dáða. Þessum
fyrirtækjum getum við búið vaxt-
arskilyrði, svo að þau geti orðið,
er fram líða stundir, ein styrk-
asta stoðin í íslenzku atvinnulífi,
aðeins ef við þekkjum okkar vitj-
unartíma.