Morgunblaðið - 10.03.2001, Blaðsíða 73

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. MARS 2001 73
sími 562 6470
Sveitarfélög - verktakar - fyrirtæki
Ýmsir möguleikar við
rýmis- og lagerlausnir.
Kynntu þér möguleikana.
Getum með stuttum
fyrirvara afgreitt
gámahús frá
eftir þínum óskum.
FYRIR hönd systra minna í Karm-
elklaustrinu í Hafnarfiðri vil ég
undirrituð leyfa mér að koma á
framfæri innilegu þakklæti til Is-
landia internet sem nú fyrir nokkr-
um vikum var svo vinsamlegt að
bjóða okkur endurgjaldslaust
samband við Netið og gaf okkur
búnað til þess að gera okkur það
kleift.
Áður höfðum við þreifað fyrir
okkur á ýmsum stöðum en þar sem
fjárhagur okkar er við nögl skorinn
gátum við ekki uppfyllt skilyrði
neinna fyrr en við vorum svo lán-
samar að komast í samband við
ofangreint fyrirtæki.
Eins og flestum má vera ljóst
höfum við kosið að lifa í einangrun
með Guði en erum þó manneskjur
eins og allir aðrir á Íslandi. Við
stundum ýmiskonar starfsemi hér
innan klaustursins í Hafnarfirði og
oft er brýn nauðsyn fyrir okkur að
geta nálgast upplýsingar eða vera í
sambandi við heiminn utan klaust-
urmúranna og jafnvel utan land-
steinanna. Við rekum litla verslun
þar sem seld eru handmáluð kerti,
kort og annar varningur. Þessa
verslun okkar getum við nú innan
tíðar boðið öllum nettengdum að-
ilum til sýnis í tölvum sínum og þeir
geta þar, kjósi þeir það, pantað hjá
okkur þann varning sem við hand-
vinnum. Verslunin á Netinu hefur
ekki tekið til starfa en við höfum þó
fengið úthlutað heimasvæðinu
www.islandia.is/karmel-ice fyrir þá
sem vilja kíkja í heimsókn þangað.
Allt þetta eigum við Islandia int-
ernet að þakka og kunnum við þeim
og öllum öðrum eins og Hafnar-
fjarðarbæ og ’Istaki, bestu þakkir
fyrir og biðjum fyrir því að starf-
semi þessa fyrirtækis megi
blómstra.
SYSTIR AGNES priorinna.
Þakkir til Islandia internet
Frá Systur Agnesi:
UNDARLEGAR eru þær hug-
myndir sem kvikmyndagerðarmað-
ur einn hér í bæ hefur um lands-
byggðina. Hann talar um það fram
og aftur í sjónvarpi að eina byggða-
stefnan með viti sé að hjálpa fólkinu
til þess að flytja til Reykjavíkur þar
sem allir vilji búa. Ekki að vera að
halda þessu fólki í gíslingu, segir
maðurinn, heldur sýna þá mannúð
að rétta því hjálparhönd þegar það
vill komast burt. Og hvað á svo að
gera þegar til Reykjavíkur er kom-
ið? Þá flytja menn væntanlega inn í
háhýsi sem skreyta munu strand-
lengjuna og flugvallarsvæðið fyrr-
verandi í skýjakljúfaborginni,
draumsýn leikstjórans sem virðist
hafa meiri taugar til skýjakljúfa
heldur en sveitarinnar sem hann
segist þó elska mjög. – Þeim var ég
verst er ég unni mest, sagði kona í
gamalli bók. Kannski er hún eitthvað
þvílík ástin mannsins á sveitinni.
Víst er að ekki sér hann fyrir sér
búskap eða sjávarútveg né reyndar
nokkra atvinnustarfsemi þar úti á
landsbyggðinni. Hún skal verða af-
drep hins þreytta borgarbúa, sum-
arbústaðaland, eitt alls herjar Mun-
aðarnes stórborgarbúans. Og hvað á
landsbyggðin svo að gera þegar
komið verður til Reykjavíkur og bú-
ið að flytja hana inn í skýjakljúfa-
borgina. Jú, þá verður stutt niður í
bæ einsog maðurinn segir. Þá geta
menn tekið lyftuna ofan af 35. hæð,
labbað í bæinn og fengið sér kaffi-
bolla og lifað því menningarlífi sem
þá dreymir víst um.
Þegar þessi draumsýn er skoðuð
nánar þá er það reyndar vel skilj-
anlegt að menn vilji heldur fá að
vera í friði í landinu og hafi ekki
áhuga á því hjálparstarfi sem títt-
nefndur kvikmyndamaður vill koma
á laggirnar. Það er að vísu orðið erf-
itt víða úti á landi eftir að fiskeyði-
stefnan var lögfest hér og heilu
byggðalögin svipt lífsbjörginni. En
samt trúi ég nú að æði margir muni
þrauka áfram úti á henni lands-
byggð, hella sjálfir uppá sitt kaffi og
drekka það úti í guðsgrænni nátt-
úrunni fremur en að láta stafla sér
upp í skýjakljúfum menningarborg-
arinnar í martraðarkenndum fram-
tíðardraumi kvikmyndaleikstjórans
víðkunna.
INGÓLFUR STEINSSON,
ritstjóri og tónlistarmaður.
Byggðahrollvekja
í svarthvítu
Frá Ingólfi Steinssyni:
VIÐ Íslendingar hér í AZ erum að
fagna þorra næstkomandi laugar-
dag, 10. mars. Það eitt er svo sem
ekki merkilegt en þegar ég las um að
Íslendingar í Noregi ættu erftitt
með að fá afhentan sinn þorramat
stökk mér bros því hér erum við
einnig í vandræðum með að fá okkar
og langaði mig að segja blaðinu ör-
stutt frá því.
Tollurinn hér var eitthvað ósáttur
við nokkra stimpla og sendi allt
gúmmulaðið aftur heim með Flug-
leiðum, ekki veit ég hvort þeim
fannst rúbbin lýta út eins og risastór
hasskaka eða hvort þeir fengu
menningarsjokk við að sjá sviðna
kindahausa. Þetta gerir það að verk-
um að við höfum fram á laugardag til
að sýra hrútspunga og baka flat-
brauð, og það er víst að McDonalds
er örugglega ekki til að aðstoða okk-
ur í því. Svo af þessu er hægt að sjá
að vandræði Íslendinga að fá sinn
þorramat eru ekki bara í Noregi,
heldur í raun að verða „Global probl-
em“ og spurning hvort þessir öldnu
siðir okkar einangruðu eyjar séu að
sjokkera einum of margan útlend-
inginn.
Einnig má spyrja sig hvort þessir
villimannasiðir séu að gera sam-
skipti milli Íslands og annarra landa
erfiðari en þau þurfa að vera. Ég
ætla að vona ekki, því það er enginn
almennilegur þorri án ammóníaks-
lagaðra hrútspunga og fallega
sviðnu „sheeps-head“, en við eigum
samt örugglega eftir að njóta okkar
og „þorra-andans“ á blótinu.
Með kærri þökk og kveðju,
KLARA HALLGRÍMSDÓTTIR
1101 S. Sycamore Str. #217,
Mesa, Arizona 85202,
USA.
Þorrablót
í Arizona
Frá Klöru Hallgrímsdóttur:
UNDANFARIÐ hef ég verið að
velta vöngum yfir því hvort lögregl-
an í Reykjavík sé hreinlega bara
uppá punt því ekki virðist hún nú að-
hafast margt.
Ég hef rætt við krakka á mínum
aldri sem fara niður í bæ um helgar
og þó að það séu slagsmál í gangi í
miðbænum sem gerist ósjaldan nú-
orðið stendur lögreglan aðgerðar-
laus hjá. Ég sjálf er nú lifandi sönn-
un þessa, því að fyrir tæpum átta
árum var ráðist á mig og ég barin í
kássu. Og viti menn, a.m.k tveir lög-
reglumenn voru nærri og gerðu ekk-
ert. Einhvern tíma heyrði ég að lög-
reglumennirnir hefðu sagt að þeir
hefðu bara haldið að ég væri svona
drukkin og bara að fíflast eitthvað,
en þá ekki séð neitt athugavert við
það að 15 ára barn væri þarna seint
um nótt og útúrdrukkið. Þetta er fá-
ránlegasta afsökun sem ég hef heyrt.
Auk þess sem ég æpti ótal sinnum á
hjálp. Ég veit að það er orðið frekar
langt síðan en satt að segja er ég ein-
faldlega rétt núna farin að geta
hugsað um þetta og séð þetta í réttu
ljósi án þess að brotna saman.
Ég er algjörlega háð hjólastól eftir
þetta og ég veit mætavel að ekkert
getur bætt það sem ég missti ein-
ungis 15 ára gömul, en það væri aft-
ur á móti gott að fá smábætur frá
lögreglunni sem gæti svo auðveld-
lega hafa hindrað allt þetta.
GUÐRÚN JÓNA JÓNSDÓTTIR,
Skúlagötu 46,
Reykjavík.
Er lögreglan
upp á punt?
Frá Guðrúnu Jónu Jónsdóttur: