Morgunblaðið - 27.03.2001, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. MARS 2001 45
og ert komin til hans afa. Elsku
amma, takk fyrir allt sem þú hefur
gefið okkur og takk fyrir að hafa
verið til.
Guð varðveiti þig, elsku amma
mín.
Faðmur
Hans vegur
Er væng
Haf
Og geiminn
Þér guð
Gaf
Um eilífð
Sem einn
Dag
Hans frelsi
Er faðm
Lag
(Ingimar Erlendur Sigurðsson)
Elsku mamma og pabbi. guð
styrki ykkur og varðveiti í þessari
miklu sorg og ég votta öllum börn-
unum hennar ömmu og fjölskyldum
þeirra mína dýpstu samúð.
Oddný, Aðalsteinn, Alexander
og Petrea Anna.
Mig langar til að minnast afa og
ömmu í nokkrum orðum, nú við and-
lát ömmu, þótt orð geti aldrei lýst
því þakklæti sem í mér býr til þeirra
beggja.
Ég var strax svo upptekinn af afa
og ömmu á Öldugötunni, og þangað
kom ég mjög oft. Við afi fórum
ósjaldan í fjárhúsin saman og hjálp-
uðumst að með rollurnar. Hann afi
var alltaf svo þolinmóður við litla
nafna sinn sem þvældist jú kannski
meira fyrir en hitt, en aldrei fékk ég
að heyra að ég væri að gera neitt
annað en hjálpa honum. Við vorum
að smíða hina ýmsu hluti í fjárhúsin,
og naut ég þess að fá að vera með afa
allar þessar stundir.
Þegar við komum svo heim til
hennar ömmu beið okkar alltaf kaffi
eða matur, sem alltaf var gott að fá
eftir vinnudaginn. Stundum kom
það fyrir að ég fékk að gista hjá
ömmu og afa, og útbjó amma þá fleti
fyrir mig á gólfinu við hliðina á
þeirra rúmi, því lengra í burtu vildi
ég ekki vera.
Þegar amma flutti á Boðahlein
voru heimsóknirnar ekki eins tíðar
og áður, en mikið var alltaf gott að
koma til hennar ömmu. Sama hvort
ég kom með kunningjum eða einn,
alltaf fengum við eitthvað gott í
gogginn hjá henni. Það var alltaf
gaman að spjalla við hana í þessum
heimsóknum.
Nú veit ég að hún amma er komin
til Drottins þar sem engin sorg eða
veikindi eru.
Kristur dó í eitt skipti fyrir öll fyr-
ir syndir, réttlátur fyrir rangláta, til
þess að Hann gæti leitt yður til
Guðs.
(1. Pét 3:18.)
Þinn dóttursonur
Ingimar Sveinn Jónsson.
Með nokkrum fátæklegum orðum
langar okkur til að heiðra minningu
Ástu, því svo sannarlega var hún
mikil heiðurskona sem ávann sér
virðingu, vináttu og kærleika okkar.
Með sanni er hægt að segja um
hana: „Hún var trúföst kona.“
Trú hennar á Jesú Krist kom hvað
best fram nú á þessu ári og seinni
part liðins árs því Ásta átti við mikið
heilsuleysi að stríða en þrátt fyrir
það kom hún trúfastlega í hús Drott-
ins. Við sáum það glöggt og heyrð-
um sökum astmans sem hún barðist
við, að síðustu komur hennar voru
viljaákvörðun konu sem átti sterka
trú á Jesú og lét ekki líkamlegt
heilsuleysi stöðva sig. Hún átti trú
og vilja sem öðrum væri til góðrar
eftirbreytni. Ásta skilur eftir sig
skarð sem ekki verður fyllt. Í kirkj-
unni var Árni Hansson, hennar góði
vinur, oft sessunautur hennar. Okk-
ur er það afar kært að minnast allra
skiptanna sem þau Árni og Ásta
leiddust út að samkomu lokinni og
fram í kaffisalinn. Ásta sótti kaffið
fyrir Árna og sá til þess að þrátt fyr-
ir sjóndepru hans hefði hann allt
sem til þurfti og hafði vakandi auga
með öllu á meðan þau drukku kaffið
sitt og spjölluðu saman. Þau voru
einstaklega virðuleg og falleg saman
og umhyggja Ástu fyrir Árna lýsir
henni mjög vel.
Hún vildi vera til staðar, hjálpa og
gefa frá sér af sínu góða hjarta. Sem
dæmi um þetta eru rauðu svunturn-
ar sem hún saumaði og karlmenn-
irnir bera á hinum árlega basar
safnaðarins. Þvotturinn hennar,
viskustykki, handklæði og tuskur,
kom ávallt svo stífpressaður og fínn
til baka að undrun sætti. Sá kær-
leikur sem hún bar til barna sinna og
fjölskyldna þeirra kom hvað best
fram í bænum hennar. Það var henn-
ar heitasta bæn að þau mættu öll fá
að þekkja Jesú, trúa á hann og eign-
ast eilíft líf. Við munum minnast
bæna hennar og við heiðrum minn-
ingu Ástu best með því að biðja
þessara bæna áfram. Við sendum
öllum aðstandendum hennar okkar
einlægustu samúðarkveðjur.
Megi friður og huggun Drottins
fylla hjörtu ykkar. Drottinn Jesús
blessi minningu hennar.
Við kveðjum Ástu í Jesú nafni.
Trúsystkin í Kefas.
Elsku amma, nú ertu lögst til
hinstu hvílu.
Það var laugardaginn 17. mars sl.
sem við fengum þær fréttir að þú
værir látin og alltaf kemur dauðinn
jafn mikið á óvart. Við bjuggumst
alls ekki við að þú færir svona fjótt
frá okkur en það sem best er að þú
fékkst að fara eins og þú hafðir ósk-
að þér, að sofna og vakna ekki aftur.
Þrátt fyrir að þú segðir okkur að þú
værir tilbúin að fara til afa er samt
sárt að hafa þig ekki hjá okkur. Þú
sem varst alltaf svo sterk, stolt og
yfir þér var alltaf svo mikill glæsi-
leiki. Með ákveðni og ástúð tókst þér
að halda uppi aga hvort sem það var
á Öldugötunni eða í Veiðileysu þegar
við vorum þar með þér og afa og það
var enginn undanskilinn. Jafnvel
hundarnir sem komu inná heimili
þitt lutu þessum aga, það er ekki
hægt að segja annað en þeir hafi
horft á þig með virðingu þegar þú
talaðir til þeirra.
Amma, nú höfum við ekkert nema
minningar um þig. Öll þau ferðalög
sem við fórum með þér og Guð-
brandi afa, sérstaklega þegar við
fórum einu sinni til Akureyrar og
Siglufjarðar. Þá var stoppað á hverj-
um einasta stað þar sem þið Guð-
brandur þekktuð einhverja og feng-
ið kaffi og spjallað. Það var löng ferð
til Akureyrar því það þurfti að koma
við á svo mörgum stöðum. Að
ógleymdum öllum ferðunum norður
í Veiðileysu, þar áttum við margar
góðar stundir saman. Allan þennan
tíma varst þú svo sterk og óbugandi.
Það var ekki fyrr en Guðbrandur afi
dó að við sáum að þú varst ekki
óbugandi, frá þeim tíma varst þú
viðkvæm og brothætt.
Þannig varstu síðustu árin og okk-
ur hefur aldrei þótt vænna um þig en
einimtt þessi ár. Þá gerðum við okk-
ur grein fyrir því að þú færir frá
okkur og til afa. Sá tími er nú kom-
inn og þú gast ekki gert það á fal-
legri hátt. Það var allt svo fallegt og
friðsælt í kringum það. Við erum
viss um að þú og afi séuð hamingju-
söm sameinuð á ný. Við kveðjum þig
með gleði og söknuð í hjarta.
Borghildur, Dagmar og
Steinþóra.
Við systkinin viljum þakka þér
fyrir það yndislega skjól er við átt-
um alltaf hjá þér, elsku amma. Hve
gott var að leita til þín þegar þerra
þurfti tár og laga sár.
Hve stolt við vorum af að eiga
svona tigulega ömmu, sem aldrei lét
bugast hvernig sem vindar blésu.
Þú varst kannski ekki allra en við
systkinin og fjölskyldur okkar áttum
þig alltaf að.
Hve síðustu dagar hafa verið
óraunverulegir vitandi það að þú ert
farin.
Við vitum að þú hefðir ekki viljað
fara með öðrum hætti.
Þökkum við fyrir að hafa valið þig
sem ömmu okkar, við hefðum ekki
getað valið betur.
Sirrý, Ásta, Bubbi, Steini
og fjölskyldur.
9 

 %
   

  *  

+ 
#*#
 
 
+"

$
% &8
 080
 &* ( -H
*' (2$ .
3

 
  

 %
    


 
 -
 

 / 
.
 &   
! .
:


% % 
#0



" ,* 
0*6A>
*!! 
 '
 
 
 ';

 " 
(5 
 ) 22
; *8
*!5; *   * &,  
& ; *  6 &( 
*' ; * +# $4 $  
8 ; *
3 3) 3 3 3) .

 

    
 

 



4

;4F
 


!*-!  *A9
#"*!!3<
  '
 
  

 '  < .  
   
 (0  
  1 12
2*C 
7   " 4'$I 
-  
,!!2* C $"5  
2** 2* 42&() 
( 
5J 6 "2*  7 *'*- 
3 3) .
9 

 %
  $ 
 *
 
+  

 
#
 
 
+"

 " 


" 





 7.44040
!< 
/! ! AK
" " .
3

 %
    
   
 6= 

 

,
$ 

"
""$C 3()  
C  68.*=**
!   
 .*=**  $    
!" .*=**  3() +* 

6.*=** 4 !* 5* +6!$ 
!!;.*=** <2 #6
* .*=**  6 *  
3 3) 3 3 3) .
&"  


 *
 
+  
 #*#

 
 
+" 


 

"
C
0 4
7
 (*- -9:
*' (2$ .
  4 
  
   *"
    +* 
*& 
    
.
/'

%
   "% #    



 

 
"
5 


&+/0
 (6  " < 
&!* ( 2$!99
*' (2$ .
3
+ $

 
#
 
#'+
  
 

   7 =
   
#'


# 
#$ 
%" 

#

#6
- 
 3() #6 C $*  
#6 3() 
5!   3()  
0$C $ 3()  .



 




 
 4
 48
 80
 6!) LL
*' (2$ 
  
'"
    
 

  / 
.
 % '
 (2  
  
'
 
  /
 '   

(0 
  22
>
  ? '

2* 
++ +   
4 !/=*    4 ,!-
*  .*  
 7 *' 4 
!+&
' !,.
-


 

#0
4


#0
80
 @ *!H
  3$ 


  
 
( 
 ,$  #"  
 $ 



 




       $ 2* .