Morgunblaðið - 24.06.2001, Page 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. JÚNÍ 2001 31
✝ Halldór Guð-mundsson fædd-
ist að Vindási í Eyr-
arsveit á
Snæfellsnesi 10. maí
1914. Hann lést á Víf-
ilsstöðum 11. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Ágústína
Matthíasdóttir, f.
30.8. 1869 á Skerð-
ingsstöðum í Eyrar-
sveit, d. 12.8. 1941 á
Kvíabryggju, og
Guðmundur Guð-
mundsson, f. 15.3.
1877 í Reykjavík, d.
21.5. 1915 í Stykkishólmi. Systk-
ini Halldórs voru Kristján Ey-
fjörð, f. 26.6. 1904, d. 3.4. 1981,
Ásgerður, f. 8.10. 1909, d. 28.1.
1997, hálfsystir sammæðra var
Metta Magnúsdóttir, f. 20.11.
1893, d. 13.10. 1935.
Halldór ólst upp
hjá móður sinni í
Vindási og á Kvía-
bryggju. Hann átti
síðan heimili í Hafn-
arfirði hjá hjónunum
Rebekku Ingvars-
dóttur, f. 2.6. 1901,
d. 20.11. 1981, og
Jóni Andréssyni, f.
22.12. 1891, d. 3.11.
1974, börn þeirra
voru Inga Halldóra,
f. 5.12. 1920, Vil-
hjálmur, f. 16.3.
1922, Andrés, f. 10.9.
1924, d. 4.1. 1994, fósturdóttir
Sonja Sveinsdóttir, f. 9.7. 1938.
Síðustu árin bjó Halldór á
Hrafnistu í Hafnarfirði.
Útför hans fór fram í kyrrþey
að hans ósk, föstudaginn 22. júní.
11. júní sl. lést Halldór Guðmunds-
son eða Habbó eins og við í minni fjöl-
skyldu kölluðum hann. Habbó var
ekki skyldur mér, en við litum alltaf á
hann sem vin og frænda. Ég þekki
ekki mikið til ættar hans, hann var af
Snæfellsnesi, úr Grundarfirði. Faðir
hans lést þegar Habbó var rétt eins
árs, hann ólst upp hjá móður sinni og
hélt alltaf góðu sambandi við hana
meðan hún lifði. Bernskuslóðirnar og
ættingjarnir þar áttu alla tíð stóran
sess í huga hans. Hann kom ungling-
ur á heimili ömmu minnar og afa,
Rebekku Ingvarsdóttur og Jóns
Andréssonar, og átti hjá þeim heimili
á meðan þau lifðu eða í rúm fimmtíu
ár. Í hálfa öld voru þau hans stuðn-
ingur og veittu honum skjól en þegar
þau urðu gömul og lúin var hann
þeirra stoð og stytta, þannig var hann
einn af fjölskyldunni og stór hluti
bernskuminninga minna tengist
Habbó.
Habbó vann almenna verkamanna-
vinnu framan af ævi, rak hænsnabú í
mörg ár en síðustu áratugi starfsæv-
innar vann hann á lager hjá Land-
símanum. Hann las töluvert mikið,
var fróður og minnugur, hann sagði
skemmtilega frá, iðulega sagði hann
okkur sögur af mönnum og málefnum
liðins tíma, þá ekki síst frá störfum til
sjós og lands, sögur af ömmu og afa
þegar þau voru ung, mömmu og
systkinum hennar þegar þau voru lít-
il. Oft hugsaði ég að þetta þyrfti að
skrá eða taka upp en aldrei varð af
því.
Habbó kvæntist ekki og eignaðist
aldrei börn sjálfur en hann var með
afbrigðum barngóður og löðuðust lítil
börn að honum, þau eru orðin mörg
börnin sem fengu klapp á kollinn og
hlýlegt orð í eyra frá Habbó.
Eftir að amma dó fluttist Habbó til
Klöru bróðurdóttur sinnar og manns
hennar Páls Þorkelssonar og bjó hjá
þeim um tíma uns hann fékk herbergi
á Hrafnistu í Hafnarfirði, þar undi
hann hag sínum vel. Hafði hann mörg
orð um hve gott starfsfólkið þar væri.
Á Hrafnistu eignaðist hann góða vin-
konu, sómakonuna Margréti Ingvars-
dóttur, reyndust hún og hennar fjöl-
skylda honum afar vel. Undanfarin
misseri hrakaði heilsunni smám sam-
an hjá Habbó og höfum við saknað
sunnudagsheimsókna hans sem voru
fastur liður áður.
Langri ævi er lokið en minningarn-
ar lifa áfram.
Blessuð sé minning Halldórs Guð-
mundssonar.
Rebekka.
Hljóðlátur samferðamaður kveður.
Samferðamaður sem var vinur og
sessunautur Margrétar mömmu,
ömmu og langömmu á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Í gegnum þeirra vináttu eignuð-
umst við hann líka að vini og varð sú
vinátta dýpri með árunum.
Hann Halldór Guðmundsson átti
fáa í fjölskyldunni en fjölskylda hans
var starfsfólk á Hrafnistu í Hafnar-
firði sem honum þótti afskaplega
vænt um. Við getum straujað kortin
okkar, fengið okkur aukavinnu, en
eitt getum við ekki keypt, það er vin-
áttan sem við höfum ekki gefið okkur
tíma til að rækta. Það koma nefnilega
tímar sem við getum ekki unnið auka-
vinnu. Við eldumst en þá kemur það
sem er verst, einsemdin, að vera einn
þegar stundin er að renna upp sem
við getum ekki komist hjá. Þá er erfitt
að það er enginn til að halda í hönd
eða bara sitja og hlusta á þá sem
manni þykir vænt um.
Það er undarlegt þetta líf, að sitja á
Vífilsstaðaspítala hjá þeim sem hefur
verið vinur manns í gegnum 12 ár, en
vita lítið sem ekkert um fortíð hans.
Ég vona að við höfum sýnt þessum
aldna höfðingja þakklæti okkar fyrir
það ljúfa viðmót sem hann sýndi
mömmu og fjölskyldu okkar með því
að hafa hann með í öllum fjöl-
skylduhátíðum, frá skírnum til brúð-
kaupa og þvílík gleði og þakklæti sem
hann sýndi okkur.
Að leiðarlokum langar mig að
þakka fyrir kynnin og síðast en ekki
síst öll þau spor sem hann hefur tekið
af mér, kaupa garn, skreppa eftir smá
vöru frá tölu til efnisbúts fyrir
mömmu.
Það var okkur börnunum og barna-
börnunum ljúft að kynnast þessum
heiðursmanni.
Blessuð sé minning hans.
Hverju sem ár
og ókomnir dagar
að mér víkja,
er ekkert betra
en eiga vini
sem aldrei svíkja.
(Davíð Stefánsson.)
Gíslína Kristjánsdóttir.
HALLDÓR
GUÐMUNDSSON
✝ KristmundurBreiðfjörð
Bjarnason lést á
þjóðhátíðardaginn
17. júní 87 ára að
aldri eftir stutta legu
á E deild sjúkrahús-
ins á Akranesi.
Hann fæddist á
Ísafirði 24. janúar
1914. Foreldrar hans
voru Bjarni Einar
Kristjánsson frá
Kambi í Reykhóla-
sveit, járnsmiður og
landpóstur, f. 8.
mars 1873, d. 26.
ágúst 1960, og Ólína Salóme Guð-
mundsdóttir, ljósmóðir frá
Krossi, Barðastrandarhreppi, f.
9. maí 1880, d. 24. ágúst 1970.
Systkini Kristmundar eru:
Jóna, f. 3. september 1911, Þor-
steinn Torfi, f. 2. ágúst 1916, lát-
inn, Anna Sólveig, f. 9. ágúst
1918, Kristján, f. 9. ágúst 1918,
látinn.
Kristmundur kvæntist 8. apríl
1944 Kristínu Ólafsdóttur, ljós-
móður, f. 21. febrúar 1922, d. 2.
september 1998. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Guðmundína Ein-
arsdóttir frá Dynj-
anda í Grunna-
víkurhreppi og
Ólafur M. Samúels-
son, bóndi og tré-
smiður frá Skjaldar-
bjarnarvík í
Strandasýslu.
Börn þeirra Krist-
mundar og Kristín-
ar eru: Ólöf, f. 12.
ágúst 1943. Maður
hennar er Samúel
Þór Samúelsson.
Þau eiga 3 börn og 7
barnabörn; Kristín
Breiðfjörð, f. 18.
september 1944. Maður Ríkharð-
ur Þórarinsson, látinn. Þau eiga
3 börn og 4 barnabörn; Svavar
Cesar, f. 2. ágúst 1947. Kona
Guðný Helga Kristjánsdóttir. Þau
eiga 3 börn og 4 barnabörn.
Kristmundur starfaði sem
vörubílstjóri í 30 ár, fyrst á Ísa-
firði og síðan á Akranesi eftir að
þau fluttu þangað. Á Akranesi
starfaði Kristmundur einnig í
mörg ár hjá Rafveitu Akraness.
Kristmundur verður jarðsunginn
frá Akraneskirkju á morgun,
mánudaginn 25. júní, kl. 14.
Þegar vinir kveðja þennan heim í
hárri elli og halda til nýrra heima í
faðm ástvina sinna sem á undan hafa
gengið, yfir móðuna miklu, setur að
manni tregablandna hugsun sem síð-
an breytist í hugljúfar minningar.
Ég var tíður gestur á heimili Bubba
og Stínu á sokkabandsárum mínum á
Ísafirði því æskuvinur minn, Svavar
Cesar, var sonur þeirra. Þau hjón
voru einstaklega samrýnd og maður
fann vel þá virðingu og það vináttu-
þel sem ríkti á milli þeirra og reynd-
ar innan fjölskyldunnar allrar. Þann-
ig var Bubbi, hlýr og vinsamlegur en
ávallt léttur í lund og í hans huga var
ekki til neitt kynslóðabil. Hann átti
einnig mjög gott með að umgangast
börn og unglinga og kom fram við
okkur eins og félaga sína eða jafn-
ingja. Bubbi var íþróttamaður af lífi
og sál, æfði og keppti í knattspyrnu
fyrir Ksf. Hörð á Ísafirði á sínum
yngri árum en starfaði síðan að
félagsmálum í nefndum og ráðum.
Hann lék með liði Harðar sem varð
Íslandsmeistari í 1. flokki í knatt-
spyrnu árið 1939 sællar minningar
því bæjarstjórn Ísafjarðar tók á móti
hinum fræknu köppum með viðhöfn.
Bubbi mætti á alla leiki og fylgdist
einnig vel með íþróttakappleikjum í
sjónvarpinu. Hann var alla tíð trúr
og dyggur stuðningsmaður síns
félags og þegar við Svavar fórum t.d.
í keppnisferð til Reykjavíkur í 4.
flokki fylgdi Bubbi okkur suður til að
hvetja strákana sína. Ég átti þess
kost að starfa með Bubba eftir ung-
lingsárin og kynntist þá vel hve hann
var vinafastur og gat haldið fast við
sína meiningu. Eitt sinn þegar við
Svavar höfðum verið á íþróttanám-
skeiði að Núpi ákváðum við að útbúa
frjálsíþróttaaðstöðu uppi á Dagverð-
ardal. Bubbi sótti sand niður í fjöru í
stökkgryfjuna og var alltaf reiðubú-
inn til að skutla okkur inn í fjörð.
Undirritaður stóð fyrir fjölmennu
íþrótta- og leikjanámskeiði sumarið
eftir íþróttakennaraskólann, var þá
eini grasvöllurinn á svæðinu úti í
Hnífsdal. Í vandræðagangi mínum
við að koma krökkunum á milli birt-
ist Bubbi á vörubílnum og bauðst til
að aka og sækja hópinn á hverjum
degi, hann vildi leggja sitt af mörk-
um til að gera námskeiðið mögulegt.
Þannig var hann, alltaf tilbúinn til að
rétta hjálparhönd.
Bubbi og Stína voru alla tíð virkir
félagar í Alþýðuflokknum, bæði á
Ísafirði og síðar á Akranesi, og átti
ég þess kost að sitja með þeim á
flokksþingum. Með þessum fáu orð-
um vil ég þakka fyrir innilega vin-
áttu og að hafa fengið að njóta þeirra
góðu og mannbætandi áhrifa sem
Bubbi hafði á samferðamenn sína.
Ég bið góðan Guð að blessa fjöl-
skyldu hans sem nú syrgir ástkæran
föður, afa og langafa.
Hermann Níelsson.
KRISTMUNDUR
BREIÐFJÖRÐ
BJARNASON




   

   
  

 



  
 
  
  

  
     
  

!  "#$ %$& !'$  $$'$ (&) ' ))% 

 *) (+% $)%  ,$!    %$$ !'$
#$ #$ % #$ #$ #$ -

 
 
 
 
  


     
 


 
 


  

  ! "#$ % &  '(" (
   '("( ( )*  '("

  
    

 


 
 

  
      

 
     !!"
#$   $    
 $  $  $  % #    
&'  '
  
 !"##
  
$%& !!' 
  (
 !"## )! 
 !"##
 
 !"## *+&# ,-
 !!' 

$%&  !' 
+  !"##-



    

 

    

  




  




  



 
  
 
     

 

 
 

!"    ##$

!
!"  " # $
 

 
  %&!# '
& ( !!"
(# 
 
% )"

 
 *  
)  *+   
,  -!"
( . /
!"+

 

    
 






  
  
  
 
  

   
    ! 
 "    ! 
    !    #$% %%$
  
!&   %%$ '$ ( '$  ! 
) *     %%$
$ !&$ ! 
      !  +#&,%$ ,- %%$
  . !&      /