Morgunblaðið - 10.07.2001, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 ÞRIÐJUDAGUR 10. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Margrét Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík 3.
desember 1920. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Eir 21. júní
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Lilja
Hjartardóttir hús-
freyja og Guðmundur
R. Magnússon bak-
arameistari (Guð-
mundur í Fjólu). Al-
systkini Margrétar
eru Valgerður, f. 24.
marz 1919, d. 27. des-
ember 1997, og Hjört-
ur Magnús, f. 6. febrúar 1924. Lilja
móðir Margrétar lést árið 1925 og
kvæntist Guðmundur síðar Svan-
hildi Gissurardóttur frá Hvoli í Ölf-
usi og gekk hún Margréti í móður
stað. Hálfsystkini Margrétar, börn
Guðmundar og Svanhildar, eru:
Gissur Karl, f. 21. júlí 1931, d. 4.
mars 1999, Elsa Unnur, f. 20. maí
1934, og Bragi Kristinn, f. 15. mars
1942. Margrét giftist 18. janúar
1955 Torfa Ólafssyni, sjómanni og
síðar vatnsmanni hjá Reykjavíkur-
höfn, f. 26. nóvember 1921, d. 5.
nóvember 1998. Margrét eignaðist
með Hákoni Sumarliðasyni, f. 15.
júlí 1918, soninn Magnús, f. 6. októ-
ber 1940, kona hans
er Karólína Snorra-
dóttir. Börn þeirra
eru: 1) Snorri, örygg-
isvörður hjá Samein-
uðu þjóðunum í Kos-
ovo, f. 23. júní 1964,
kvæntur Hafdísi
Jónu Gunnarsdóttir,
börn þeirra eru
Gunnar Dagur,
Snorri Halldór og
Dagmar Ýr. 2)
Margrét, húsfreyja í
Bandaríkjunum, f.
25. maí 1965, gift Da-
vid Deleon, börn
þeirra eru Júlíana Bryndís,
Cynthia Star, David og Michael
Magnús. 3) Torfi, kvæntur Jó-
hönnu Iðunni Ingvarsdóttur, börn
þeirra eru Edward Ingi og Thom-
as Fróði. 4) Pétur Geir nemi, f. 18.
ágúst 1981, unnusta hans er Guð-
laug Marion Mitchison. Árið 1971
tóku Margrét og Torfi Jónu Guð-
björgu, f. 24. apríl 1969, í fóstur og
ættleiddu síðar. Sambýlismaður
Jónu er Sverrir Hafsteinsson.
Margrét starfaði lengst af við
verslunarstörf.
Útför Margrétar fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku hinamma. Það var sárt að
heyra af andláti þínu hingað út til
Kosovo tveimur dögum fyrir afmæl-
isdaginn minn. Ég hafði kvatt þig í
endaðan mars sl. nokkru áður en ég
fór til núverandi starfa minna hjá
Sameinuðu þjóðunum í Kosovo. Ég
vissi svo sem að það væri ekki langt
eftir hjá þér þegar ég kvaddi þig en
einhvern veginn vonaði ég að ég fengi
að heimsækja þig upp á Eir þegar ég
kæmi heim í frí núna í júlí. Það varð
því miður ekki af því en sem betur fer
næ ég þó að fylgja þér síðasta spölinn
á þessari jörð.
Hinamma. Á kveðjustundum sem
þessum hrannast upp allskonar
hugsanir og minningar, sem allt of
langt mál væri að telja upp. Ég man
þó, sem lítill drengur, hversu mikið
tilhlökkunarefni það var að fara í
heimsókn til þín á Nýlendugötuna, fá
að fara upp í búð á Vesturgötunni og
kaupa kex með kremi frá Frón í
poka. Það var nefnilega selt í lausu í
búðinni á Vesturgötunni. Við krakk-
arnir fengum líka alltaf skrýtnar
kökur hjá þér, með grænum og rauð-
um ávöxtum í og útlenskt nammi!
Það er langt um liðið síðan þetta var
en er í huga mínum eins og gerst hafi
í gær. Við krakkarnir kölluðum þig
hinömmu til aðgreiningar frá ömmu
okkar í móðurætt, Geirlaugu. Ég veit
að þér þótti vænt um það þegar við
kölluðum þig hinömmu því við höfð-
um gert þetta frá því að við byrjuðum
að tala held ég.
Tímarnir liðu og ég fór að koma
með börnin mín í heimsókn til þín á
Nýlendugötuna. Þar gat ég sýnt
þeim bílkerruna, sem var á bak við
Volta við Norðurstíginn en hana not-
uðum við sem hestakerru í kúreka-
leikjum þegar við heimsóttum þig
sem börn. Það var sama tilhlökkun-
arefni hjá mínum börnum að fara í
heimsókn til þín, og það hafði verið
hjá okkur systkinunum þegar við
heimsóttum þig sem lítil börn. Það
var nefnilega þannig að allir krakkar,
sem heimsóttu þig, elsku hinamma,
fengu nammi og það var ekki lítið til-
hlökkunarefni! Oftar en ekki skelltir
þú líka einni köku í ofninn til að hafa
með kaffinu.
Það var sárt að horfa á þig í veik-
indum þínum, fyrst á Landakoti en
síðar á Eir. Það var þó greinilegt að
vel var hugsað um þig á báðum stöð-
um og starfsfólk þessara stofnana á
miklar þakkir skildar fyrir umönnun
þína.
Ég veit að nú eru þrautir þínar á
enda og að þú fylgist með okkur öll-
um í fjölskyldu þinni um ókomna
framtíð.
Ég ætla ekki að hafa þessi orð mín
lengri, elsku hinamma, en mig langar
að kveðja þig með þessum tveimur
sálmum.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(Valdimar Briem.)
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert
bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum, þar sem ég má næðis
njóta.
Hann hressir sál mína, leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal, óttast ég
ekkert illt, því að þú ert hjá mér, sproti þinn og
stafur hugga þig.
Þú býr mér borð frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu, bikar minn er
barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Hafðu þökk fyrir allt og allt, elsku
hinamma.
Snorri.
Elsku hinamma.
Ég veit nú ekki hvar ég á að byrja
því minningarnar eru svo margar og
góðar.
Sem lítil stúlka, var það í uppá-
haldi að fara í heimsókn til hinömmu.
Ég gæti rifjað upp endalaust góð-
ar stundir með þér, elsku amma, en
það yrði sjálfsagt efni í heila bók.
Ég sá þig síðast árið 1997 þegar ég
kom í heimsókn frá Bandaríkjunum,
þá var heilsan orðin slæm, en þrátt
fyrir það þá var stutt í brosið. Síðan
hef ég fylgst með þér í gegnum síma,
það var mjög erfitt þegar mamma
hringdi til að segja mér að elsku hin-
amma væri dáin, en ég veit að nú líð-
ur þér vel.
Þetta er sárt því ég gat ekki kvatt
þig.
Það er svo margt sem ég hefði vilj-
að segja við þig, en ég veit að þú
heyrir í mér hvar sem þú ert.
Þú munt alltaf eiga stóran stað í
hjarta mínu og ég mun sakna þín. Því
vil ég með þessum fátæklegu orðum
kveðja þig, elsku hinamma.
Hvíldu í friði og takk fyrir allt.
Þín
Margrét.
Látin er í hárri elli systir okkar,
Margrét. Hún bjó lengi á Nýlendu-
götunni. Hún var gift Torfa Ólafssyni
sem lengi var starfsmaður Reykja-
víkurhafnar. Þeim varð ekki barna
auðið en fengu fósturdóttur, Jónu,
sem varð sólargeislinn þeirra. Áður
átti Margrét son, Magnús Hákonar-
son, sem ólst upp hjá ömmu sinni. Við
vorum sex systkinin en nú eru þrjú
horfin yfir móðuna miklu. Við hjónin
sendum innilegar samúðarkveðjur til
Magnúsar, Jónu og fjölskyldna
þeirra og vonum að Magga og Torfi
hafi sameinast að nýju fyrir handan.
Guðrún og Hjörtur
Magga systir er dáin, minningarn-
ar streyma fram. Frá því ég man eft-
ir mér, varst þú fastur punktur í til-
veru minni. Þú varst stóra systir mín
sem svo gaman var að vera með, það
má segja að ég hafi hangið í pilsfaldi
þínum frá fyrstu tíð. Þrátt fyrir mik-
inn aldursmun vorum við mjög nán-
ar. Að fá að vera með þér og Unnu,
bestu vinkonu þinni, var eitt ævin-
týri. Báðar voruð þið farnar að vinna
í „Fjólu“ hjá föður okkar og var ég oft
að snúast fyrir ykkur áður en ég fór
að vinna þar sjálf. Við systkinin
hjálpuðum til við sælgætisgerðina og
í „sjoppunni“ um leið og við gátum
farið að gera gagn. Minnisstæðar eru
skíðaferðirnar upp að Lögbergi og
Kolviðarhóli með ykkur vinkonunum
og strákunum. Eftir að við fluttum í
nýja húsið á Bræðró, innréttaði pabbi
litla íbúð uppi í risi fyrir þig. Hvað þú
gast gert hana fína með pífuglugga-
tjöldunum fyrir þakgluggunum því
ekki voru kvistirnir komnir þá. Þar
var löngum gaman að vera með þér
og vinunum. Þannig var að við flest
systkinin byrjuðum okkar búskap í
þessari litlu íbúð. Seinna, árið 1948,
fórstu til Englands. Þú ætlaðir að
vera í eitt ár en árin urðu fimm. Alltaf
var eftirvænting að fá bréfin frá þér,
öll ævintýrin sem þú lentir í. Ég varð
þeirrar gæfu aðnjótandi að heim-
sækja þig til London í mánuð árið
1953. Þú vildir sýna mér svo margt.
Við fórum í margar ferðir umhverfis
London og í borgina sjálfa að skoða
hallir, söfn og fleiri merka staði. Á
þessum tíma í maí og júní, snerist allt
um krýningu ensku drottningarinn-
ar. Og auðvitað fórum við um miðja
nótt niður eftir, en við náðum þó ekki
að sjá nema rétt í toppinn á vagn-
inum þegar hann fór hjá. Á meðan á
MARGRÉT
GUÐMUNDSDÓTTIR
2
 "
   '
  "   
3

 3 '

    


  



 



221


02

32
@?" ?   

  ) C
.# !"#/
8 4
9- ( )* 

! 6!"2  )* 

9D*2  ' 
9)" ? ))* 
$(#2  '  " -'%>* )* 
?? 2 *)* 
 , 2  )*  + % ,E%? )' 
-  -( '%-  -  -( /

  
 

   
#


 


>1+
<212
3
' * 
+   C
.# !"#
' 
 

   6

'#

00+
6    

 '


"
  "    '
 

 )  7 
 
8
10+0&++
, 
  )* 
>*6 / * '   % - (% )* 
  * '  8 
 -%)* 

  
/ * '  % /3*)* 
 * *? * ' 
8 % * )* 
'% -( /
-  
3 12

3

 % 6"AF
.# !"#
   


/
3))% '  < %
 " $ )
3))%3))% )*   "&@' 
( 3))% )*  + % ,/+ % ,' 
-  -( '%-  -  -( /


 
   



 




+/$>E


 G % H
 6 ?  
 !"#- I
   !"#
   # 
 7


/
9' 
 
 2#:

'
;
*++

>*6  '  >* $ (%'%)* 
,)*  '  3% 
6'   
8%  ' 
-  -( '%-  -  -( /
<
"

 "  3
 

3  ' '

 
   
   
   

 
 

<21212


   6*?:I
  -9/
  )>* ' 
   )' 
>*   )'   )* 
 )* 
) 
*-'%  ))*  E  ' 
3)) 4    ))*   1'% >*6 ' 
  )  )'  $% *< 6 ?)* 
-  -( '%-  -  -  /