Morgunblaðið - 12.07.2001, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 FIMMTUDAGUR 12. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Sirrý frænka okkar
er á leiðinni upp bratt-
ann, leiðin er erfið en
hún gefur sér tíma til
að huga að því sem er
nær, bæði blómum og
mannfólkinu. Hún lýtur niður og
hvíslar „Drekktu ekki svona mikið
vatn. Þú missir kraftinn.“ Hópur úr
Ferðafélagi Íslands er á leið á
Hornbjarg á sjóðheitum júlídegi
sumarið 1967. Sirrý er lengst af á
hælum fararstjórans, Einars Guð-
johnsens, efst í einstiginu og hreyf-
ingarnar bera vott um óþolinmæði
þegar staldrað er við. Vatnsdrykkj-
an hefndi sín og Sirrý beið þess að
ég jafnaði mig. Skömmu seinna var
hún aftur í fararbroddi og nálgaðist
bjargbrúnina en hafði þó gefið sér
tíma til að láta foreldrana vita hvað
16 ára unglingnum leið. Á fjalls-
toppi biðu systurnar þrjár Sirrý,
Lillý og Stína ásamt Haraldi
Matthíassyni, föður mínum og hug-
hreystu þau stelpuna sem staulað-
ist lokaskrefin. Líkt og í þetta sinn
lagði Sirrý oft lykkju á leið sína við
að aðstoða aðra og var næm á líðan
samferðamanna sinna hvar sem
hún fór.
Á hálfsmánaðar göngu um Horn-
strandir sá ég hliðar á Sirrý móð-
ursystur minni sem ég hafði heyrt
af en ekki reynt sjálf. Ég þekkti frá
SIGRÍÐUR ELÍN
ÓLAFSDÓTTIR
✝ Sigríður ElínÓlafsdóttir fædd-
ist í Reykjavík hinn
1. febrúar 1911. Hún
lést í Sjúkrahúsi Suð-
urlands 25. júní síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskapellu 3.
júlí.
barnæsku fínlegu kon-
una, ávallt glaða og
glæsilega búna í fjöl-
skylduveislum, sem
færði með sér ein-
staka hógværð en
jafnframt reisn.
Heima fyrir mætti
hún sínu fólki með
hlýju og fágætri um-
hyggjusemi.
Í óbyggðinni birtist
ný Sirrý hlaðin enda-
lausri orku og frelsi
sem fjallablærinn
veitti henni og sú kona
gat verið hörð af sér
og metnaðarfull. Hún var þögulli
en endranær undir lok strangrar
fjórtán tíma dagleiðar upp og niður
fjöllin en þegar fegurð Aðalvíkur
birtist böðuð í kvöldsólinni fyrir
neðan okkar, ljómaði hún í kapp við
sólina. Um það leyti sem við hin
skriðum í pokana baðaði hún sig í
sjónum eftir að hafa hugað sam-
viskusamlega að farangrinum. Þar
eins og heima fyrir var snyrti-
mennskan í fyrirrúni. Ég skildi í
þessari ferð, hvaðan Sirrý kom
þrautseigjan að búa í stríðshrjáðu
Englandi með nýfæddan son til
þess að gera hitt mann sinn Maur-
ice í þeim stuttu leyfum sem hann
fékk úr stríðinu sem geisaði. Og
kjarkinn skorti Sirrý ekki til að
sigla með fiskiskipum sem þræddu
á milli tundurdufla ljóslaus á leið-
inni frá Englandi til Íslands. Þetta
var eina leiðin til að komast undan
sprengjum Þjóðverja. Sirrý þurfti
á öllum þessum eiginleikum að
halda til að standa af sér élin og
ekki síst þegar leið að hjónaskiln-
aði hennar og Maurice og síðar
þegar Davíð, einkasonur hennar og
augasteinn, lá á mörkum lífs og
dauða eftir umferðarslys. Vönduð
skapgerðin bar hana yfir þá hjalla
eins og aðra.
Sumir kynntust Sirrý sem hóg-
værri, kurteisri og glaðværri konu
sem aldrei vildi nokkurn mann
styggja. Það kom ósjaldan fyrir að
ég bauð henni að sitja í bíl með
okkur Steinunni inn í Laugardal á
leið okkar á Rauðalækinn. Hún
þáði það örsjaldan og síðar skildi
ég að það var af kurteisi við mig.
Hún kaus að ganga hversu vott eða
napurt sem veðrið var og alltaf létt
og frískleg í fasi. Þeir sem nutu
sambýlis og skyldleika við Sirrý
nutu einnig hlýju hennar, fróðleiks
og háttvísi. Fjölskylda Davíðs naut
þessa eðlilega umfram aðra og hún
kynntist jafnframt örlæti Sirrýar
sem átti sér fáar hliðstæður. En öll
þekktum við að hún hafði til að
bera bæði einurð og festu til að
fylgja málum til loka. Allir sem
vildu gátu séð, að hún breytti ekki
háttum sínum vegna skoðana ann-
arra kysi hún að hafa þann háttinn
á og hún hafði þor og sjálfstæði til
að leyfa sér að vera náttúrubarn í
borg.
Sigríður Elín hafði skap og upp-
eldi til að taka lífinu eins og það
bar að og væri það strangt hafði
hún lag á að leiða talið að hugð-
arefnum sem færðu henni gleði eða
daglegum atvikum sem vöktu hlát-
ur. Við Jóhanna systir kynntumst
því árin okkar á Njálsgötunni að
hið sama gilti um þær Líllý og
Sirrý og um Stínu móður okkar, að
þau örfáu skipti sem erfiðir tímar
voru færðir í tal var það einungis til
að við gætum af því skilið og lært.
Við þökkum Sirrý móðursystur
okkar samfylgd og hlýhug sem við
ásamt fjölskyldum okkar nutum
ríkulega. Hvort heldur ferðinni er
heitið í gullna Aðalvík eða á snjó-
bjartar breiður, þá farðu heil.
Þrúður og Jóhanna
Haraldsdætur.
Elskuleg systir mín,
hún Inga, er látin.
Langar mig til að minn-
ast hennar í fáeinum
orðum.
Andlát Ingu bar
brátt að og kom öllum á óvart, jafn-
vel þótt hún hefði ekki gengið heil til
skógar síðastliðin tólf ár. Inga var
þakklát fyrir hvern dag sem hún gat
verið með fjölskyldu sinni frá því að
veikindin settu mark sitt á lífshlaup
hennar.
Góðar minningar og myndir
sreyma fram í hugann frá æskuárum
okkar. Inga fæddist í Hafnarfirði og
var sú þriðja í röð sex systkina. Móð-
ir okkar var heilsulítil og þurfti oft
að fara á sjúkrahús. Þá þurfti að
koma stórum barnahópi fyrir hjá
góðu fólki hér og þar. Inga fór einatt
til ömmu og afa í Miðtúni 17 og svo
varð úr að hún ólst þar upp frá sjö
ára aldri og gekk í Laugarnesskóla.
Það var tilhlökkun hjá mér í hvert
sinn sem ég fékk að fara í heimsókn
til Ingu hjá ömmu og afa og gista hjá
þeim. Þá sungum við Inga saman
fyrir ömmu og afa og Inga spilaði
undir á gítar. Uppáhaldslagið henn-
ar ömmu var „Blátt lítið blóm eitt
er“. Það voru líka sett á svið mörg
INGVELDUR
GUÐRÚN
FINNBOGADÓTTIR
✝ Ingveldur Guð-rún Finnboga-
dóttir fæddist 6. apríl
1936 í Hafnarfirði.
Hún varð bráðkvödd
á heimili sínu, Núpa-
lind 2, hinn 1. júlí síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá Bú-
staðakirkju 6. júlí.
leikritin með frænd-
systkinum okkar á efri
hæðinni. Amma og afi
bjuggu í húsi sonar
síns, Eyjólfs frænda.
Inga kom líka oft til
okkar systkinanna í
firðinum. Þessara sam-
verustunda er ljúft að
minnast og margt
skemmtilegt sem kem-
ur upp í hugann.
Inga giftit ung
Pálma Viðari frá Akur-
eyri og eignuðust þau
saman þrjú börn með
stuttu millibili. Þá var
nóg að gera. Inga var sterk og dug-
leg kona og vann utan heimilis eftir
að börnin urðu sjálfbjarga. Vinnu-
dagurinn var þá oft langur og í mörg
horn að líta. Fyrir um tólf árum
veiktist Inga alvarlega, en engu að
síður hélt hún áfram að taka fullan
þátt í heimilishaldinu með eigin-
manni, börnum og barnabörnum og
sýndi þar bæði kjark og viljastyrk.
Inga og Viðar bjuggu mestan
hluta ævi sinnar í Reynihvammi í
Kópavoginum, en fluttust í nýja íbúð
í Núpalind 2 í nóvember 1999. Nýja
íbúðin þeirra bar skýrt vitni um
snyrtimennsku þeirra hjóna. Þessa
síðustu mánuði undu þau sér þar vel
og voru sérlega samhent og glöð
saman.
Við Birgir sendum Viðari og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Ingu systur
og þökkum við henni fyrir allt og
allt.
Auður Hanna.
Elsku mamma. Mig
langar í nokkrum orð-
um að minnast minnar
ástkæru móður sem
fallin er frá eftir 14 ára
erfið veikindi. 2. júlí
1987 mun ég seint
gleyma því að þann dag var ég stadd-
ur erlendis og þú fórst í erfiða að-
gerð til að láta fjarlægja æxli í höfð-
inu.
Sama dag kynntist ég konunni
minni Guðrúnu. Það fannst þér alltaf
svolítið sniðugt að ég skildi ná mér í
konu sem heitir Guðrún þá voru
komin Gústi og Gunna yngri.
GUÐRÚN
KJARTANSDÓTTIR
✝ Guðrún Kjart-ansdóttir fædd-
ist í Hafnarfirði hinn
1. febrúar 1943. Hún
lést 3. júlí síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnar-
firði 6. júlí.
Minning mín frá
æsku árunum mun allt-
af standa upp úr, þar
sem þú varst alltaf
heima og alltaf var
hægt að leita til þín,
þegar þú eltir mig út
um allar trissur og
tróðst mér í hlý föt sem
ég var alltaf fljótur að
rífa utan af mér. Einnig
er mér mjög minnistætt
þegar Kjartan og Birna
bjuggu í bílskúrnum á
Smáraflötinni og áttu
von á þínu fyrsta barna-
barni þú beiðst spennt
og loksins fæddist stúlka og ekki
minnkaði stoltið þegar hún var skýrð
Guðrún og var hún því alnafna þín,
síðan liðu nokkur ár og fæddust
ömmustelpurnar þá hver af annarri
og þegar þú kvaddir þennan heim
voru þær orðnar sex (eins og þú
þráðir að eignast stelpu sjálf). Þú
sást um að koma okkur strákunum í
heiminn en við færðum þér stelpurn-
ar.
Elsku mamma þú hefur staðið þig
eins og hetja öll þessi ár og ekki má
gleyma pabba sem hefur staðið þér
við hlið eins og klettur og á hann
heiður skilið, það hefðu ekki allir þol-
að það álag. Elsku mamma, amma og
tengdamamma, sporin sem þú tekur
nú á himnum eru létt enda orðin eng-
ill eins og Karen og María segja. Við
kveðjum þig með miklum söknuði og
þökkum fyrir þann tíma sem þú
gafst okkur með þér.
Minningin lifir í hjörtum okkar.
Þín ástkæru,
Gústav, Guðrún, Karen
og María.
Vinkona okkar, Guðrún Kjartans-
dóttir, er látin. Hún sofnaði svefn-
inum langa 3. júlí eftir baráttu við
sjúkdóm sem er búinn að marka spor
á líkama og sál hennar í tæp fimmtán
ár. Sárt er þegar fólk á besta aldri
fellur í valinn, fullt af lífsvilja, en
ekkert er við ráðið.
Við hjónin kynntumst Gunnu og
Gústa fyrst er þau komu á reiðnám-
skeið til okkar með hagaljómana sína
þá Faxa og Fífil sumarið 1975. Úr
því varð vinátta við þessi elskulegu
hjón, með sína glaðværð og „húmor“,
og þar með órofa tryggð í gegnum
árin. Margar ánægjustundir áttum
við saman en eftir að Guðrún veiktist
urðu þáttaskil en vináttan hélst eftir
sem áður og færðist yfir í, jafnvel,
dagleg símtöl og skrafað um heima
og geyma. Það var fastur liður í vin-
áttu síðustu ár og viss söknuður er
þegar þau eru ekki lengur til staðar.
Guðrún átti og rak Snyrtihöllina í
Garðabæ ásamt manni sínum um
árabil. Hún var sannkallaður fagur-
keri. Það sem einkenndi hana var
smekkvísi og hennar létta lund, glað-
værð og glettni. Hún var alltaf tilbú-
in að leita að hinu góða og jákvæða í
öllu.
Bjartsýni á bata hafði hún lengst
af eða allt þar til yfir lauk. Elsku
Gústi, megi góður guð styðja þig og
fjölskyldu þína í sorginni. Við hjónin
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur.
Rosemarie og Sigfús.
,' 

 


    *

 

  


(:.5(,(:.5(
/0:0 4(# 

#/8#"$DE


  
 
9    

 5
 

 
./   .//0
=)    
 
#
  #
  
 
 !   4  ! !


 & !
"' 3 "
27 35'#4""
 $  
 3 #4""

"23& "

"$#4""
 *)##"
" 7##4"  $ %#"

#4< #4""
$ %#%# "
"
"# #4"     "

! !& 
! ! !& '



 
  


 





  

 
 !" 
#!$


 


  

 !!
"#



$

 $  
 
%
& 
&&
  '

(%)

 '


 
&


%
&
#!! 
"$'

($$ )&!* !$
+',
!




 



!
 
& $'

 !! 
& 


!
!-.
!/$'

0'
!!


$'
 1!!
.2(
 !!
,
!,#
!2
3  #
   
  #

 %     
# 


  
  )  ) ) " 
'  *:-(2*,(((.+,, * 8
#;B!
( $7
   
"
   
6     
 >"
   
 

  A' 3 " 
"$ ')#""

( <' 4 "
 #% #$"
  ('
"$ " #  2'23 "

<$7"'
"$ "
)# '
"$ ""

 !3&*'( "
5 *'( "
 !

'( "
 3 )30#4""
  8# '+" "
 4   4 ""

)# )3"
  
"$ "

" $  '
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.