Morgunblaðið - 12.07.2001, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. JÚLÍ 2001 47
✝ Ólöf Benedikts-dóttir fæddist
hinn 16. september
1908 að Tóvegg í
Kelduhverfi. Hún
lést á öldrunardeild
Sjúkrahússins á
Húsavík 17. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
Ólafar voru Bene-
dikt Sigurgeirsson, f.
13.10. 1868 að Akur-
seli í Öxarfirði, d.
26.2. 1915, og Abel-
ína Bjarnadóttir, f.
6.8. 1875 á Ísólfs-
stöðum á Tjörnesi, d.
17.9. 1948, þau bjuggu á Ingveld-
arstöðum í Kelduhverfi og síðan á
Tóvegg þar til Benedikt lést. Ólöf
var fimmta í röð sjö systkina:
Bjarni, f. 13.8. 1901, d. 12.4. 1985,
hann eignaðist þrjú börn; Geir, f.
14.9. 1903, d. 19.4. 1904; Friðgeir,
f. 6.9. 1905, d. 28.4. 1906; Geir, f.
19.6. 1907, d. 16.12.1962, hann
eignaðist fjögur börn; Jóhann, f.
14.7. 1910, d. 27.2. 1977, hann
eignaðist tvö börn.
Óskírður, f. 8.10.
1913, d. 18.1. 1914.
Þegar faðir Ólaf-
ar dó leystist heim-
ilið að Tóvegg upp
og börnin fóru hvert
í sína áttina. Ólöf
kom barn að aldri í
Fjöll og átti þar fast
heimili til 22 ára ald-
urs. Þar bjuggu þá
hjónin Friðný Sigur-
jónsdóttir og Ólafur
Jónsson. Fram að
miðjum aldri fór
Ólöf á milli heimila í
Kelduhverfi, Tjör-
nesi og á Húsavík og aðstoðaði
við heimilisstörf og barnaupp-
eldi. Árið 1956 kom hún svo al-
komin í Kelduhverfi aftur, er hún
flutti í Grásíðu til Ragnheiðar
Ólafsdóttur frá Fjöllum, og
manns hennar Þorgeirs Þórarins-
sonar. Þar átti hún heimili til árs-
ins 1992 er hún var lögð inn á
Sjúkrahúsið á Húsavík.
Útför Ólafar fór fram frá Húsa-
víkurkirkju 29. júní.
Aðfaranótt þjóðhátíðardagsins,
þann 17. júní, lést á öldrunardeild
Sjúkrahússins á Húsavík, Ólöf
Benediktsdóttir. Ólöf eða Lalla eins
og hún var oftast kölluð dvaldist á
þriðju hæð Sjúkrahússins á Húsa-
vík síðustu níu ár æfi sinnar. Árið
1956 settist hún að á Grásíðu í
Kelduhverfi, þar sem hún átti bú-
setu og skjól hjá tengdaforeldrum
mínum, þeim Þorgeiri Þórarinssyni
og Ragnheiði Ólafsdóttur. Ólöf var
þeim óskyld, en þær Ragnheiður
þekktust frá fyrri tíð, þegar Ólöf
var sem barn og unglingur í vist
hjá foreldrum Ragnheiðar á Fjöll-
um í Kelduhverfi.
Á þeim tíma er Ólöf kom til dval-
ar í Grásíðu, hafði hún átt við
heilsuleysi að stríða til margra ára,
og var því ekki heilsuhraust. Henn-
ar helstu verk voru, að sjá um upp-
þvott og að gæta barna. Þau 36 ár
sem Ólöf bjó hjá tengdaforeldrum
mínum bar aldrei skugga á í sam-
skiptum þeirra á milli.
Þegar Ólöf kom í Grásíðu var
Friðgeir, yngsti sonur þeirra Ragn-
heiðar og Þorgeirs á fyrsta árinu,
en eldri drengirnir þeir Ólafur Þór
og Sigurður voru 6 og 11 ára. Frið-
geir, sem seinna varð eiginmaður
minn varð fljótt augasteinn Ólafar
því hún hafði alla tíð mikið dálæti á
börnum, og hændi þau að sér á
undraverðan hátt. Þeir eldri syn-
irnir hafa stundum haft orð á því
að Friðgeir hafi getað snúið Löllu
til að gera hvað sem var. Það má
sjálfsagt til sanns vegar færa, að
hún hafi fært alla sína gæsku yfir á
Friðgeir og öll þau börn sem hún
hændi að sér. Ólöf giftist aldrei né
eignaðist börn. Oft var ég að hugsa
hversu sorglegt það væri, því barn-
elskari manneskju hef ég ekki hitt
um dagana.
Árið 1977 flutti ég í Grásíðu, þeg-
ar við Friðgeir hófum búskap. Við
bjuggum á heimilinu hjá foreldrum
hans og Ólöfu fyrstu árin. Þegar
við fluttum í nýtt hús sem við
byggðum, var elsti drengurinn okk-
ar, hann Einar Árni fæddur. Það
var eins og Lalla yngdist um mörg
ár. Þarna upplifði hún gamla tíma
og leit eftir honum stóran hluta úr
deginum. Það voru ekki alltaf
merkileg leikföng sem voru notuð
til að hafa ofan af fyrir unga mann-
inum. Ég man til dæmis eftir litlum
járnbauk, sem í voru einhverjar
kúlur og smádót. Þetta var notað
sem einskonar hringla og virkaði
vel. Seinna þegar við vorum komin
í nýja húsið okkar, Hraunbrún,
kom Lalla oft gangandi til okkar,
enda ekki mjög langt að fara.
Stundum var hún hjá okkur í
nokkra daga eða jafnvel vikur, ef
eldri hjónin fóru að heiman. Í
Hraunbrún fæddust svo yngri
strákarnir. Fyrst Helgi Már, en af
öllum börnum sem Lalla tók ást-
fóstri við, varð hann henni einna
kærastur. Yngstur er svo Björgvin
Óli, sem ber nafnið hennar Ólafar.
Ég vil bara að leiðarlokum þakka
henni vinkonu minni fyrir allt það
góða sem hún hefur gefið karl-
mönnunum mínum. Fyrst Frið-
geiri, og síðan sonum mínum. Hún
var alltaf svo blíð og góð. Hún var
hógvær og lítillát. Hún vann verk
sín í hljóði. Megi guð geyma Ólöfu
Benediktsdóttur.
Ingveldur Árnadóttir.
ÓLÖF
BENEDIKTSDÓTTIR
Með örfáum orðum
langar mig að minnast
Púlla sem varð vinur
minn sumarið 1972. Ég
hafði eins og fleiri kynnst Púlla sem
smá pæja í Eyjum og fylgst með hon-
um, en það var ekki fyrr en ég fór að
vinna á Elliheimili Vestmannaeyja að
ég kynntist honum. Sá hvern mann
hann hafði að geyma og það var
margt sem ég gat lært af Púlla.
AXEL
VIGFÚSSON
✝ Axel Vigfússonfæddist í Vest-
mannaeyjum 16.
október 1918 og lést
á Hraunbúðum, dval-
arheimili aldraðra í
Vestmannaeyjum,
28. júní síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Landa-
kirkju í Vestmanna-
eyjum 6. júlí.
Víst fannst mér sárt
að sjá hversu fatlaður
hann var og ekki síst
þegar ég hafði horft á
það í gegnum árin
hversu mikið honum
gat verið strítt. En
hann hafði einstaka
skapgerð, hann var
fljótur að afgreiða þá
sem voru honum vond-
ir, hann einfaldlega
mundaði stafinn sinn og
skaut þá og þar á eftir
læddist yfir andlit hans
brosið bjarta sem
manni alltaf mætti.
Þegar ég byrjaði að vinna þetta sum-
ar var Púlli búinn að taka fyrir það að
borða hafragraut á morgnana og ekki
vildi hann súrmjólkina heldur, svo að
minn fyrsta morgunn var heldur stirt
andrúmsloft í eldhúsmálum. Hann
kom á móti mér, kyssti mig og knús-
aði, mér var sagt að ég mætti tjónka
við hann. Ég talaði við hann góða
stund en ekki vildi hann súrmjólkina
sama hvað ég bauð honum út í hana,
allt frá púðursykri, kókós, hnetum
eða ávöxtum. Þá leit ég á hann og
sagði að ég ætti Álfasúrmjólk sem ég
gæfi bara einstökum vinum mínum,
hún væri full af orku og vítamínum og
gerði menn glaða og hamingjusama
en ég benti Púlla á að hann væri alltaf
glaður og hamingjusamur svo að
hann gæti ekki fengið hana. Hann
var nú fljótur að redda málunum,
setti upp þessa líka fínu skeifu á vör-
ina sem nánast lafði niður á bringu og
leit á mig þessum stóru hreinu barns-
augum sem glóðu af lífi og hreinleika.
Og svo kyssti hann mig og með það
sama bræddi hann hjarta mitt. Hann
fékk eftir það á hverjum morgni sína
Álfasúrmjólk og borðaði alltaf tvo
diska.
Það sem mér er einnig minnisstætt
er að þegar ég var að steikja kleinur
kom hann aftan að mér þar sem ég
stóð við pottinn og laumaði lítilli kók-
flösku á borðið, ég hélt ég ætti að
opna hana fyrir hann en það var nú
ekki. Púlli vildi ekki fá kleinur hjá
mér fyrir ekki neitt, hann vildi skipta
á kleinum og kóki, og hann var passa-
samur alla tíð að ganga ekki of langt,
hann tók aldrei fleiri en fjórar. Svo
var hann farinn út að sýna sig og sjá
aðra. Hann fór aldrei út úr húsi nema
að líta vel út og blettalaus.
Það sem ég lærði af Púlla var að
þótt fólk sé eða verði fyrir einhvers-
konar fötlun er lífið alveg þess virði
að lifa því. Og einnig hitt að hann
sýndi öllum alltaf fulla kurteisi, til-
litssemi og blíðu. Hann var aldeilis
ófeiminn að sýna fólki blíðuhót og það
mættu aðrir taka til fyrirmyndar þar
sem allt í þjóðfélaginu er að gleymast
í kapphlaupinu um peningana.
Ég hitti Púlla eftir að hann fór á
Kópavogshæli og hann var glaður
þar en saknaði Eyjanna eins og sann-
ur Eyjamaður.
Ég vil að lokum þakka Púlla fyrir
stutta samfylgd og votta fjölskyldu
hans mína dýpstu samúð.
Án hans hefði ég ekki lært það sem
ég nýti best í dag í starfi mínu við
fatlaða einstaklinga, það er húmor,
glaðlyndi, tryggð og þolinmæði.
Kær kveðja,
Anna Elín Steele.



 
..*+:(<
8#DB
$7 3 
  

 3 



./   .0/0
* 
$""
 #$ " 2 

$ 
$" . $#F1 ""

+#&/
$" 5 %")'5 %""

! !& 
! ! !& '
1
 #

' 
 #
  % 
 !%!   
     
 

   
    
 

  

,:(
(
/7$ $ "3

";;
$/# '
+# 23& "
 # " " $ 8 ""

# 2'" ""

""G
!"
23& 2'" ""
 2$# $/0 "
! !& 
! ! !& '



    

 

 


5(H+
$7 38#
 /
   !
& )
 
9    

 & ) 
  
.6   ..00
 3 5 %""
 ( ' # "
 # 5 %"
(#8$ ,4"
! !& 
! ! !& '
1
 #

' 
  #
  %    
     
 

*
   
   
 
   

 5.(
5.(+
( "40 

'
)$" 4 "
)#4 4 ""
 I
# $$#
 "'&$ "$  < 
#0 ""

: JI'&$ "$  5"8&$ "$ 
.4'I8$" 5 $#I8$"
51'&$ "$  23  ""

27 3.!3" 
#$/  ""

! !& 
! ! !& '
8)
    )
    
()-,+)(*.+,, * 
)&/"& 
  
 .0  

   

 3
)

#
 
.   .600
2& $ !& 
! !& 
! ! !& '
&"
  +:K<*)( .+,, /7'8%""3  $ 
*" 8# B
   ! !


 &)


 
6     

 - 

 
./   .+00
=) 
 
#   #
  
 
 !   4  =



 !3& 
8# $ 8"6 '
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: Í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. Í mið-
vikudags-, fimmtudags-,
föstudags- og laugardagsblað
þarf greinin að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum
fyrir birtingardag. Berist
grein eftir að skilafrestur er
útrunninn eða eftir að útför
hefur farið fram, er ekki unnt
að lofa ákveðnum birtingar-
degi. Þar sem pláss er tak-
markað getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna
skilafrests.
Skilafrestur
minning-
argreina