Morgunblaðið - 28.08.2001, Blaðsíða 6

FRÉTTIR
6 ÞRIÐJUDAGUR 28. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ
STÆRSTI sjóbirtingur vertíðarinn-
ar og næst stærsti laxinn voru
dregnir á þurrt um helgina. Um var
að ræða 18 punda sjóbirting sem
Arnar Óskarsson veiddi á spón í
Vatnamótunum, ármótum Skaftár,
Fossála, Hörgsár og Geirlandsár og
24,5 punda hæng sem Helgi Eyj-
ólfsson veiddi á maðk í Ólafshyl í
Þverá í Borgarfirði.
Ótrúlegur bolti
„Arnar var búinn að sjá stóran
fisk velta sér þarna um morguninn
og hafði á orði við okkur að þetta
hefði verið einhver stærsti birtingur
sem hann hefði séð. Ég held það
hafi bara verið í fyrsta kasti eftir
hléið, að sá stóri negldi hjá honum
bláan Hammer-spón. Þetta voru
gífurleg átök, við Atli bróðir óðum
til hans og við vorum að giska hvað
hann væri stór, af lengdinni að
dæma vorum við að skjóta á 14–15
pund, en svo þegar við sáum þetta
tröll berjast um í háfnum þá blöskr-
aði okkur sverleikinn. Þetta var 85
sentimetra langur fiskur, hængur,
örlítið dökkur og stóð í sléttum 9 kg
eða 18 pundum þegar á land var
kominn,“ sagði Gunnar Óskarsson
bróðir Arnars í samtali við Morg-
unblaðið í gærdag.
Veiði var annars góð, þeir félagar
fengu 24 birtinga og voru auk 18
pundarans 16 fiskar frá 4 og upp í
10 pund. Holl á undan höfðu fengið
12 og 16 fiska hvort og eitt holl ekk-
ert, enda lenti það í gríðarlegum
vatnavöxtum og gruggi. Mjög stórir
birtingar hafa verið á ferð á Skaft-
ársvæðinu, áður höfðu fengist
a.m.k. fjórir 14–15 punda á Hólma-
svæðinu svokallaða, sem er fyrir
neðan Vatnamótin.
Þriggja kortera streð
Helgi Eyjólfsson veiddi 24,5
punda lax í Ólafshyl í Þverá og tók
laxinn maðk. Þetta er ekki aðeins sá
stærsti úr Þverá í sumar, heldur
stærsti laxinn í öllum Borgarfirð-
inum og að því er virðist næst
stærsti lax sumarsins, en 26 punda
lax úr Laxá í Aðaldal er enn sá
stærsti sem frést hefur af. „Þetta
var svakalegur fiskur, 103 senti-
metrar og ekta Þverárlax, stuttur
og þykkur. Þó hann tæki maðk var
hann gríðarlega erfiður, fór niður
ána með látum, nokkur hundruð
metra og Helgi var alls 45 mínútur
að ná laxinum,“ sagði Dagur Garð-
arsson, veiðifélagi Helga, í samtali
við Morgunblaðið.
Annars hefur veiði í Þverá glæðst
nokkuð eftir nokkra mjög daufa
daga í miðjum ágúst. Hollið hjá
Helga og Degi var með tæpa 30
laxa og á sama tíma var einnig
nokkuð líf í Kjarrá. Úrkoma hressti
veiðiskapinn. Áin er komin með um
1.150 laxa.
Fréttir héðan og þaðan
Reykjadalsá í Reykjadal er ein
þeirra áa sem gefur mun betri veiði
en í fyrra, áin er nú komin fast að
100 löxum, en hún hefur verið í
öldudal síðustu sumur og gaf aðeins
örfáa tugi laxa í fyrra. Pálmi Gunn-
arsson leigutaki sagði þessa góðu
veiði koma skemmtilega á óvart og
hún væri þeim mun athyglisverðari
fyrir það að hún væri veidd á til-
tölulega fáum stangardögum. Sjálf-
ur var Pálmi nýlega í ánni og veiddi
og sleppi 8 löxum, allt að 17 punda.
Veiði hefur glæðst í Breiðdalsá
eftir vatnavextina á dögunum. Enn
er mjög mikið vatn, en á óvart kom,
að menn rótveiddu í „lænu“ sem
varð að strengri kvísl í votvirðinu
og er gegnumrennsli úr sleppitjörn.
Þarna voru því laxar að „koma
heim“. Á einni vaktinni veiddust 3
laxar og annarri 4 stykki. Var að sjá
talsvert af fiski á ferðinni.
ERU
ÞEIR AÐ
FÁ’ANN?
Arnar Óskarsson með 18 punda sjóbirtinginn. Helgi Eyjólfsson með 24,5 punda hænginn úr Þverá.
Stórfiskar
dregnir
á þurrt
HOLLENSKT par sem hafði verið
innlyksa í Hvannadal á Horn-
ströndum í rúmlega viku var tek-
ið um borð í línu- og hand-
færabátinn Skutul ÍS 16 frá
Ísafirði á sunnudag. Til að komast
að bátnum urðu þau að vaða sjó í
axlir og voru að vonum köld og
svöng þegar þau komu til Ísa-
fjarðar síðdegis.
Þau Frank van Wijk og Nel den
Brejen lögðu upp frá Hesteyri 15.
ágúst. Þaðan gengu þau inn Hest-
eyrarfjörð og yfir í Hlöðuvík. Þau
komu í Rekavík síðdegis föstudag-
inn 17. ágúst og hugðust halda
áfram að Höfn í Hornvík. Frá
Rekavík að Höfn er ágætur
göngustígur en á kafla liggur
hann meðfram háum fjörukambi.
Talsvert fall er af kambinum og
niður í fjöru.
Varð skelkuð þegar hún
féll næstum niður
brattan fjörukamb
„Við komum skyndilega að
mjög bröttum kafla. Fallið var
kannski ekki ýkja mikið, kannski
15 metrar, en nóg samt. Ég komst
yfir og unnusta mín reyndi líka
en var næstum dottin. Við urðum
bæði nokkuð skelkuð svo ég sneri
til baka og við tjölduðum síðan í
Rekavík,“ sagði Frank í viðtali við
Morgunblaðið.
Daginn eftir, laugardaginn 18.
ágúst, ákváðu þau að hætta við að
fara til Hornvíkur en ganga þess í
stað til Aðalvíkur. Þar áttu þau
bókað far til Ísafjarðar viku síðar.
Frank og Nel gengu um Atla-
skarð þegar þau komu frá Hlöðu-
vík til Rekavíkur. Frank segir að
líklega hefði verið rökrétt að fara
sömu leið til baka en þar sem þau
höfðu þegar farið þá leið ákváðu
þau að fara frekar um Hvanna-
dalsskarð. Frank segir að á kort-
inu hafi virst sem sú leið væri
ekki erfið. Slóðin hafi þó sífellt
orðið brattari og á endanum hafi
þau ákveðið að snúa við, enda um-
hugað um líf og heilsu. Þegar þau
komu aftur í Hvannadal voru þau
úrvinda svo þau slógu upp tjaldi
þar.
Hlóðu varnargarð
við tjaldið
Gott veður var á sunnudaginn
og því ákváðu þau að bíða eftir
báti sem þau vissu að myndi koma
til Hornvíkur daginn eftir. „Við
töldum okkur geta vakið athygli á
okkur en þegar báturinn kom á
mánudagskvöld var skollinn á
stormur. Veðrið varð líklega til
þess að bátsverjar tóku ekki eftir
okkur í gegnum sjóbarðar rúð-
urnar,“ sagði Frank. „Við héldum
því til í tjaldinu. Um nóttina var
mjög hvasst og um morguninn
var allur okkar búnaður renn-
blautur svo við þurftum að þurrka
hann. Næstu nótt skall aftur á
stormur og næstu tvo daga var
rigning og þoka,“ sagði Frank.
Sökum veðurs treystu þau sér
ekki til að halda ferðinni áfram.
Að sögn Franks mátti litlu
muna að tjaldið gæfi sig í verstu
vindhviðunum. Súlur bognuðu og
stög slitnuðu en með því að hlaða
grjótgarð við tjaldið tókst þeim að
verja það fyrir veðrinu. „Stundum
urðum við býsna örvæntingarfull
en þess á milli vorum við róleg,“
sagði Frank. „Við gerðum okkur
grein fyrir möguleikunum. Við
spöruðum matinn okkar því við
vissum að ferðalagið gæti tekið
marga daga til viðbótar. Við borð-
um lítið og misstum reyndar bæði
um 5–6 kíló þessa daga,“ sagði
Frank. Meðan þau voru í Hvanna-
dal söfnuðu þau sprekum til að
nota í bál þegar veðrið gengi nið-
ur. Þá útbjuggu þau e.k. brúðu úr
ýmsu dóti sem þau fundu í fjör-
unni. Þau settu brúðuna í appels-
ínugulan bol og vonuðust til þess
að hún yrði til að vekja athygli
sjófarenda.
Á sunnudaginn skánaði loks
veðrið og þau ákváðu því að halda
af stað til Hlöðuvíkur, sömu leið
og þau höfðu komið. Þá voru þau
orðin afar matarlítil enda ferðin
orðin þremur dögum lengri en
þau höfðu ætlað. Frank og Nel
settu allra nauðsynlegasta bún-
aðinn í bakpoka og voru lögð af
stað þegar þau tóku eftir þremur
fiskibátum í Hornvík.
Fengu þurr
föt í bátnum
Þeir Jón Halldór Pálmason og
Ægir Thorarensen voru að veið-
um í vestanverðri Hornvíkinni
þegar þeir urðu varir við Frank
og Nel. Þau voru þá í Hvannadal
og veifuðu ákaft belg, sem þau
höfðu fundið í fjörunni, til að
vekja athygli á sér. Jón Halldór
benti þeim að koma niður í Reka-
vík enda ekki hægt að leggja að
við Hvannadalinn „Svo fór ég
bara með bátinn eins grunnt og
ég þorði og þau óðu um borð,“
sagði Jón Halldór. Hann kynti
miðstöðina eins mikið og hægt
var og útvegaði þeim þurr föt.
„Þau voru brött framan af en eft-
ir um klukkustund fór að draga
af þeim,“ sagði Jón Halldór.
Þau Frank og Nel voru tekin
um borð í Skutul um hádegið og
siglingin til Ísafjarðar tók um
þrjá klukkutíma. Þar tók Albert
Óskarsson, skipstjóri á björg-
unarskipinu Gunnari Friðrikssyni,
á móti þeim og skaut yfir þau
skjólshúsi. Frank segir móttök-
urnar á Ísafirði hafa verið ákaf-
lega hlýjar og góðar. Frank og
Nel fara til Hollands á laugardag
og vonast til að sá tími sem eftir
er af fríinu verði ánægjulegur.
Hollenskt par innlyksa í Hvannadal á Hornströndum í rúmlega viku
„Stundum urð-
um við býsna
örvæntingarfull“

        





 

  







   

  



  


   



  



    
 ! 
"# $
  
# 

!
#

!   ! %
& &  '(  )* 
 
! 
 +

, -  . %
 
















   

 

%# 
* 
!&   



   
   
             
 
              
 
 "#  $      
 %

  % 
& ' ( 
 
)  "* 


 
FRANK Van Wijk og Nel Den
Brejen sem voru innlyksa í
Hvannadal á Hornströndum í
rúmlega viku, áttu pantað far
með bát frá Aðalvík til Ísafjarð-
ar þann 23. ágúst. Skipverjar á
línu- og handfærabátnum Skutli
tóku þau upp í bátinn í Rekavík
bak Höfn þremur dögum síðar,
sunnudaginn 26. ágúst.
Hjá þeim fyrirtækjum sem
selja ferðir til Hornstranda
fengust þær upplýsingar að
engar sérstakar reglur væru til
um hvað gera skal ef ferðalang-
ar sem pantað hafa ferðir með
bátum til Hornstranda skila sér
ekki á umsömdum tíma.
Þau Frank og Nel fengu far
til Hesteyrar hjá Hornströnd-
um ehf. Henry Bæringsson hjá
Hornströndum sagði í samtali
við Morgunblaðið í gær að fyr-
irtækið hefði vitað af þeim á
Hornströndum. Hefðu þau ekki
skilað sér í gær, mánudag, hefði
verið farið að athuga málið nán-
ar. „Við erum að flytja fleiri þús-
und manns þarna norður yfir
sumarið. Þetta er í rauninni að
koma fyrir iðulega hjá okkur að
fólk skili sér ekki. Stundum fer
það eitthvert annað eða breytir
áætlun,“ sagði Henry. Þá eru
dæmi um að fólk útvegi sér far
með einkabátum til baka, stund-
um líði jafnvel lengri tími en
þrír dagar. Þó fólk komi ekki á
umsömdum tíma hafi menn því
yfirleitt ekki miklar áhyggjur.
Reynsla þeirra Franks og Nel
verði þó væntanlega til þess að
menn setjist niður og komi sér
saman um vinnureglur í slíkum
tilvikum.
Í viðtali við Frank kom fram
að hann og Nel reyndu að vekja
athygli báts sem kom til Horn-
víkur mánudaginn 20. ágúst.
Henrý segir að báturinn hafi
þar tekið 18 ferðalanga um borð
en setti um leið þriggja manna
gönguhóp í land. Hópurinn mun
hafa farið frá Hornvík, um
Rekavík og yfir í Hlöðuvík á
miðvikudeginum. Hópurinn
varð þeirra Franks og Nel ekki
var.
Algengt að fólk skili sér
ekki á umsömdum tíma
Sigríður Kristjánsdóttir for-
stöðumaður Vesturferða segir
algengt að fólk skili sér ekki á
tilsettum tíma. „Það vantar um-
gengnisreglur þarna á svæðinu
um að fólk skilji eftir ferðaáætl-
anir og haldi sig við ferðaáætl-
anir.“ Hún segir mörg dæmi
þess að lengri tími en þrír dagar
líði frá því fólk panti sér far og
þar til það skili sér. „Það var í
raun og veru ekki fyrr en síð-
asta sumar sem við fórum að
taka mjög hart á því að fólk bók-
aði sig til baka, segir Sigríður.
Enginn viti þó í raun hverjir séu
á Hornströndum enda eru
margar leiðir til að komast
þangað. Margir leggi upp frá
Unaðsdal eða jafnvel frá
Strandasýslu. Þá fær fólk far
með ýmsum bátum yfir á
Strandir. „Vonandi verður þetta
til þess að við setjumst niður og
búum til ákveðnar reglur en það
getur enginn fylgt þessu eftir í
raun og veru. Við getum ekki
bannað fólki að fara og ekki
skyldað það til eins né neins,“
segir Sigríður.
Á Hornströndum er allra
veðra von, þar er engin þjón-
usta, samgöngur stopular og yf-
irleitt fáir á ferli. Af þessum
sökum er meiri þörf á umgengn-
isreglum þar en víða annars-
staðar, að sögn Sigríðar.
Vantar
vinnu-
reglur
skili fólk
sér ekki