Morgunblaðið - 28.08.2001, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 ÞRIÐJUDAGUR 28. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Feðginin Sig-urður Jónsson
og Eva María létust
af slysförum að-
faranótt sunnu-
dagsins 19. ágúst
síðastliðins.
Sigurður Jónsson
fæddist 2. febrúar
1951. Foreldrar
hans voru Jón Jóns-
son, f. 7.6. 1915, d.
15.6. 1993, og Sig-
ríður Sigurðardótt-
ir, f. 20.2. 1915, d.
25.6. 1989. Sigurður
var í sambúð með
Dóru Steinsdóttur, dóttir þeirra er
Sigríður, f. 26.6. 1971. Sambýlis-
maður Sigríðar er Guðjón Már
Guðjónsson, f. 16.2. 1972, sonur
þeirra er Jason Daði, f. 26.5. 2000.
Eftirlifandi eiginkona Sigurðar er
Margrét Stefánsdóttir, f. 10.9.
1954. Börn þeirra eru Eva María, f.
23.9. 1976, d. 19.8. 2001, og Jón
Stefán, f. 10.8. 1980. Foreldrar
Margrétar eru Stefán Jónsson, f.
6.1. 1931, og Eva Óskarsdóttir, f.
12.4. 1934. Systkini Margrétar eru:
1) Ingvar, f. 19.3. 1958, kvæntur
Áslaugu Hartmannsdóttur, f. 5.11.
1958; 2) Ásta Edda, f. 4.1. 1962, gift
Birgi Björgvinssyni, f. 21.2. 1957;
3) Ellert Kristján, f. 27.6. 1969,
sambýliskona Helga Veronica
Gunnarsdóttir, f. 9.8. 1977.
Sigurður starfaði við sölu- og
markaðsstörf alla tíð og undanfar-
in ár sem fasteignasali. Hann var í
stjórn Knattspyrnufélagsins Þrótt-
ar 1979–1981 og starfaði um tíma
sem framkvæmdastjóri þess. Einn-
ig lék hann knattspyrnu með
félaginu frá unga aldri. Sigurður
var félagi í Roundtable og tók
virkan þátt í starfi þeirra.
Eva María Sigurðardóttir fædd-
ist 23. september 1976. Foreldrar
hennar eru hjónin Sigurður Jóns-
son, f. 2.2. 1951, d. 19.8. 2001, og
Margrét Stefánsdóttir, f. 10.9.
1954. Systkini Evu Maríu eru Sig-
ríður, f. 26.6. 1971, og Jón Stefán,
f. 10.8. 1980.
Eva María tók stúdentspróf frá
Flensborgarskóla 1996 og tók
virkan þátt í ýmsum félagsstörfun
skólans. Hún dvaldi eitt ár sem
skiptinemi í Mexíkó. Hún tók virk-
an þátt í ýmsum uppsetningum
Leikfélags Hafnarfjarðar. Eva
María starfaði síðast við flug-
freyjustörf hjá Atlanta.
Útför þeirra Sigurðar og Evu
Maríu fer fram frá Hjallakirkju í
Kópavogi í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku pabbi og litla systir. Mikið
finnst mér sárt að þurfa að kveðja
ykkur bæði svona snemma. Það var
svo margt sem að við áttum eftir að
gera saman og segja hvert við annað.
Ég þakka þó innilega fyrir þetta síð-
asta ár okkar saman. Fyrir það
hvernig Jason Daði sameinaði okkur
öll og benti okkur á að horfa fram á
veginn í stað þess að dvelja við það
liðna. Það var stoltur afi og frænka
sem heimsóttu okkur á fæðingar-
deildina síðasta sumar og mikið þótti
mér vænt um að sjá ykkur. Eva
María með breiða brosið sitt og stóra
hjartað sem virtist rúma allan heim-
inn. Þú varst einstök manneskja og
áttir meira af kærleik en flestir. Þú
elskaðir mig skilyrðislaust og fyrir
það verð ég þér eilíflega þakklát. Og
elsku pabbi minn, ég geymi þig í
hjarta mínu um ókomna tíð. Ég skildi
þig betur en þú hélst og trúi því að
við eigum eftir að hittast aftur ein-
hvers staðar, til að spjalla saman um
heima og geima og hlæja og gráta
saman.
Nú bíður það okkar sem eftir erum
hér að að elska hvert annað skilyrð-
islaust og opna hjarta okkar, því veg-
ir Guðs eru svo sannarlega órannsak-
anlegir og við megum engan tíma
missa.
Elsku Magga og Nonni, sorg okk-
ar allra er mikil en ykkar þó mest.
Ég, Guðjón og Jason Daði sendum
ykkur allan þann kærleik sem við
eigum.
Í harmanna helgilundum
hugur minn unir sér.
Þar líða í laufinu bleika
ljóðin sem kvað ég þér.
Að æskunnar yndisfegurð
var enginn líki þinn.
Í gáskans léttúð og leiki
þú leiddist seinna inn.
Í harmanna helgilundum
hugur minn unir sér.
Ég krýp þar á hverju kvöldi
í kyrrðinni og bið fyrir þér.
(Tómas Guðm.)
Sirrý Sigurðardóttir
og fjölskylda.
Það er ekki staðurinn sem þú ert á
sem skiptir máli, heldur áhrif návist-
ar þinnar á umhverfið. Það eru ekki
aðstæðurnar sem skipta máli, heldur
að þú sért fullur af lífsorku við allar
aðstæður. Þetta er grundvöllur þess
að skjóta rótum og blómstra í lífinu.
Þeim feðginum Sigurði Jónssyni
og Evu Maríu var af Guði gefin já-
kvæð návist sem lífgaði upp á hvert
það umhverfi sem þau voru í. Á
óskiljanlegan hátt hafa þau nú verið
kölluð burt í blóma lífsins. Eftir situr
harmurinn, sem aðeins mun víkja
eftir að ljúfar minningar um sam-
vistina hafa hægt og bítandi yfirunn-
ið og ljósið lýst upp svartnætti sorg-
arinnar.
Það var fyrir 35 árum að við
nokkrir strákar úr Kleppsholtinu
drógumst saman, sumpart vegna
sameiginlegs áhuga á tónlist. Við
hlustuðum á Hendrix toga tóna út í
hið óendanlega úr öfugum gítar-
strengjum, Ginger Baker þyrla mas-
síft á tvöfalt bassatrommusettið og
John Mayall kynna til leiks hverja
liðsskipanina eftir aðra af Bluesbrea-
kers snillingum. Árið eftir hófum við
Siggi báðir nám við Verslunarskóla
Íslands og urðum á þeim tíma mjög
nánir vinir. Heimili hans var ávallt
opið okkur vinunum og foreldrarnir
Jón og Sigríður voru einstakt fólk og
sérstaklega umburðarlynt gagnvart
okkur ungmennunum. Til viðbótar
við tónlistaráhugann kom sameigin-
legur íþróttaáhugi og þátttaka í lífinu
yfirleitt. Margt var brallað. Siggi
skrifaði í árbók mína við útskrift úr
Versló: „Þú hringdir fyrir mig og ég
hringdi fyrir þig. That’s friendship.“
– Við höfðum gert hvor öðrum þann
ungæðislega greiða að tilkynna hvor
annan veikan í þýskuprófi.
Vinabönd strákahópsins voru
sterk og hafa haldið þótt aðstæður
breyttust. Eiginkonur og börn
stækkuðu einungis vinahópinn. Þeg-
ar við Igga hófum búskap var það
tveim hæðum ofar í sömu blokk og
Siggi bjó í. Enn man ég glöggt þann
ákafa og gleði sem gagntók hann
meðan hann var að gera hosur sínar
grænar fyrir Möggu, stóru ástinni í
lífi hans. Seinna vann hann hjá fyr-
irtæki mínu um nokkurt skeið.
Áfram var margt brallað, kátt á
hjalla og það var gott að eldast og sjá
fram á aukna samverumöguleika..
Samneytið fór í annan farveg. Mat-
arboð, sumarbústaðarferðir, saman á
völlinn (þó Siggi væri þróttari af lífi
og sál fór hann oftast með mér á
Framleikina), innanhúsbolti á sunnu-
dagsmorgnum, danstímar, leikhús-
ferðir, líkamsræktarátök, jógatímar
og veiðiferðir. Siggi var staðráðinn í
því að láta veiðibakteríuna ekki ná á
sér tökum. Samt fór það svo að ferð-
irnar í Veiðvötn urðu órjúfanlegur
hluti tilverunnar. Við heilluðumst af
fegurð þessa einstaka staðar. Siggi
tók oft með sér félaga eða hópa til
þess miðla upplifunn sinni.
Ég var í Veiðivötnum dagana tvo
áður en Siggi kom þangað með Evu
Maríu og félögum sínum tveim á
föstudeginum. Það hafði staðið til að
ég myndi halda áfram og vera með
þeim fram á sunnudag en ég hætti
við það nokkrum dögum áður. Siggi
hringdi í mig á fimmtudeginum til að
kanna aðstæður og hvar fiskurinn
væri að taka. Jafnframt bað hann
mig um að skilja eftir fyrir sig gas-
lampann minn sem hafði fylgt í öllum
okkar ferðum. Við spjölluðum um
daginn og veginn og ég sagði honum
að jarðarkaupin væru að ganga eftir
og lofaði vettvangskönnun bráðlega.
Þekkjandi vel til allra aðstæðna er
það ofar mínum skilningi hvaða röð
atvika leiddi til hins átakanlega slyss.
Vonandi finnast einhverjar skýring-
ar sem leiða til þess að hægt verði að
varna því að slíkt gerist aftur.
Ég fylgdist með Evu Maríu vaxa
úr grasi og verða að sviphreinni,
glaðlyndri og glæsilegri ungri konu.
Um tíma vann hún hjá fyrirtæki
mínu við afgreiðslu á plötum og
myndböndum með skólanum og milli
starfa. Eva María var alstaðar sér-
lega vel liðin. Þegar hún fór svo að
nema lönd og strönd og dvelja lang-
dvölum erlendis lét stoltur pabbi
hennar mig fylgjast með hvort held-
ur hún var í Mexíkó, Noregi eða ann-
ars staðar. Það, að hún skyldi kjósa
að fara með pabba sínum upp í Veiði-
vötn þegar hún átti stutt stopp á Ís-
landi, sýnir áþreifanlega hversu náin
þau feðginin voru.
Við Siggi vorum eins nánir og vinir
verða. Hann hafði milt, kærleiksríkt
hjarta, átti bjart bros og var hreinn
og beinn. Við vissum nákvæmlega
hvar við höfðum hvor annan. Mér leið
vel með Sigga. Það ríkti gagnkvæm-
ur skilningur og orðin oft óþörf þó
alltaf hefðum við um nóg að spjalla.
Hann átti auðvelt með að kynnast
fólki, var vel liðinn og vinamargur.
Svo samtvinnað hefur líf okkar verið
að nú þarf ég að læra að lifa mínu án
hans. Ég mun sakna hans óumræð-
inlega. Skarð hans verður ekki fyllt
og minningin mun lifa með mér alla
mína tíð. Söknuður minn og missir er
þó aðeins brotabrot af þeim mikla
harmi sem elsku Magga, Jón Stefán
og Sirrý hafa nú orðið fyrir. Frá
dýpstu rótum hjartans sendum við
Igga, Palli, Alma og Dagný innilegar
samúðarkveðjur og styrk þeim til
handa til að takast á við þá breyttu
mynd lífsins sem framundan er.
Ég kveð þig Siggi minn og Eva
María. Þið munuð efla hvort annað á
leið ykkar til ljóssins. Þegar tíminn
hefur grætt sárið og örið eitt er eftir
mun taka sig upp gamalt bros vegna
þeirra fjölmörgu góðu stunda sem ég
átti með Sigga vini mínum og á tíðum
littlu hnátunni hans. Við erum sálu-
félagar, höfum alltaf þekkst og mun-
um hittast aftur í annari vídd. Ég
hlakka til. Guð geymi ykkur bæði.
Steinar Berg Ísleifsson.
Hörmulegt slys, óskiljanlegt og
eftir sitjum við of rifjum upp minn-
ingar langs kunningsskapar og vin-
áttu í gegnum Knattspyrnufélagið
Þrótt. Sigurður (alltaf nefndur Siggi
í okkar hópi) hóf knattspyrnuiðkun
hjá félaginu mjög ungur og lék með
því upp alla flokka og síðar með eldri
flokki um langt skeið. Ég kynntist
Sigga þegar ég gekk í raðir félagsins
1972 og áttum við samleið í gegnum
áhuga okkar á starfsemi þess og
knattspyrnuiðkun allar götur síðan.
Hann var keppnismaður mikill og oft
var aðdáunarvert að fylgjast með
honum á æfingum, jafnvel á öðrum
fæti, en það var aldrei gefist upp, það
var ekki til í hans orðabók. Við sam-
ferðamenn hans í eldri flokki munum
geyma með okkur minninguna um
frábæran félaga og víst verða innan-
hússtímarnir og keppnisferðir til Ak-
ureyrar svipminni án hans.
Siggi sat í stjórn Knattspyrnu-
deildar Þróttar 1979 til 1981 og síðar
um tíma var hann framkvæmdastjóri
deildarinnar. Hann var mikill aðdá-
andi félagsins og þótt hann hafi oft
verið gagnrýninn, gladdist hann
manna mest yfir unnum sigrum. Það
var mikilvægur hluti tilveru hans að
fylgjast með sínu liði á vellinum og þá
var oft tekin umræða fyrir leikina á
Ölveri. Siggi var fastagestur í hádeg-
isumræðu í félagshúsinu. Hans verð-
ur sárt saknað þar.
Það var um miðjan júlí sl. sem við
fórum nokkrir Þróttarar í tveggja
daga veiðiferð upp í Veiðivötn, en
Siggi hafði skipulagt hana fyrir
mörgum mánuðum. Við Siggi vorum
samferða á bíl og sátum við veiðar
saman í tvo daga á vatnsbökkunum.
Það leyndi sér ekki að hann hafði
mikla ást á þessum stað, þar sem
hann þekkti öll vötnin, veiðistaðina
og hverja þúfu og þar sem hann hafði
landað mörgum fiskum og átt
ógleymanlegar stundir. Ég fann að
keppnisskapið fékk líka útrás við
veiðarnar og ómæld var ánægjan,
þegar hann landaði 7 pundara úr
Hraunvötnum. Við rifjuðum upp
gamlar stundir úr félagsstarfinu,
vorum stoltir af félaginu okkar, að-
stöðu þess og framtíðarhorfum. Þá
var rifjuð upp góð fótboltaferð okkar
með nokkrum Þrótturum til London
fyrir ári og vonuðum við, að það gæti
orðið fastur liður á komandi árum.
Þá ræddum við um lífið og tilveruna.
Ég fann að fjölskyldan var Sigga
mjög mikilvæg. Hann sagði mér af
ferðum hennar í Veiðivötnin og ég
fann að hann mat það mikils að geta
tekið börnin með sér og leyft þeim að
njóta þessarar paradísar. Þá hlakk-
aði hann til þess að fá dóttur sína
Evu Maríu heim frá útlöndum til
þess að koma með sér til veiða. Loka-
ferðina fóru þau feðginin saman og
mættu þar skapara sínum í fjallasal
íslenskrar náttúru. Ég þakka þér,
Siggi, fyrir þessa tvo daga með þér í
Veiðivötnum. Við vorum þegar búnir
að ákveða að þetta yrði endurtekið að
ári. Sú ferð verður farin án þín, en ég
mun taka með mér góðar minningar
um þig, ráð þín og hvatningu.
Að leiðarlokum vil ég færa þakkir
frá öllum Þrótturum og stjórn félag-
ins fyrir störf þín, trúnað þinn og
tryggð við félagið. Minningin um
góðan félaga mun lifa með okkur.
Elsku Margrét, börn og fjölskylda.
Ég, fjölskylda mín og allir Þróttarar
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur á þessari sorgarstundu.
Tryggvi E. Geirsson.
Við vorum harmi slegin er við
fréttum af andláti þeirra feðgina,
Sigga og Evu Maríu.
Hræðilegt slys hafði orðið sem olli
því að fjórar manneskjur í blóma lífs-
ins eru kallaðar burt, á svo sviplegan
hátt og ólýsanlega sáran. Alltaf
stöndum við máttvana og svo lítils
megnug þegar áföllin verða og erfitt
er að trúa því að þetta sé raunveru-
leiki, að Siggi okkar og Eva María,
þessi yndislega og káta stúlka hafi
bæði verið kölluð samtímis úr þessari
jarðvist.
Sigga höfum við þekkt frá því að
hann kom inn í líf Möggu vinkonu
okkar. Þau kynntust þegar hún var
18 ára gömul og hafa þau gengið í
gegnum lífið hamingjusöm, svo rík
að eiga hvort annað. Þau eignuðust
tvö börn, fyrst Evu Maríu, og síðan
Jón Stefán, en fyrir átti Siggi eina
dóttur, Sirrý. Þessi fjölskylda hefur
alltaf verið mjög samheldin og gott
SIGURÐUR JÓNSSON
OG EVA MARÍA
SIGURÐARDÓTTIR
við Nýbýlaveg, Kópavogi
0  

 
 "
 
 
#
"
 


5 9 &1
,,,0    1

 



 % !
$ 
5   :       
  :   5  ' 

  :   5 $ 
!
 
+ 
2"
  
"


 "(
) )1
,,0
"* 
'  +
"";
   '


 
 

 
 *
/
 

 3 !

! 
!  1 
6  *$  1
  
5  ""

  
  /   
!  ' 
   *+ 
1