Morgunblaðið - 18.10.2001, Blaðsíða 36

LISTIR
36 FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
% "
&"
"'
)!( %*+& """ , - 
)!( %*+& """ ,
. *
)!(  */" ,#" % 
 "/&",
"  ""
0""""$ "/&",  1
0"""",
"  ""
)!( %*"#  %& ,
! -& 





2 3#2 "/ 34  "/








 

  3& "" 
5&6" 3)  

 37 -/"3+& """

   3)0 & +8 79:&3#-.& - 
  3 " 
  /!3+& """



! "

3+  ""
(/(&"3 ( $# 
#
$  


 %33+& """
&  '
3 :-300
&

( 
) 
%*
3
  
 !"&"3
& 
 
+,-../...33+& """

     3& "" 
5&6" 3)  
" (&(( ;
 










 37 -/"3+& """
  3 " 
  /!3+& """



! "

3+  ""
(/(&"3 ( $# 
0

 ! 1

 3"/<
"(3+& """
2
 3 % !
3#"
/" 3+& """
&
 "
%% 0#  3# /! ="3 ( $# 
4  %



53)2- '  "/&"3+& """
&
 "
%% 0#  3# /! ="3 ( $# 
$ 
  3>  ' "" &"3
& 
$ 
   3# /! ="3 ( $# 

 
         

 

  3& "" 
5&6" 3)  

     3& "" 
5&6" 3)  
6%


 %  
" 
///3?"#&@6  3 ( $# 
7 
  30 0  "3+& """
&

3

3 &%&" "3) " /5 &- /"< "
8   


 3


33 ( $# 
   
3"&"/
"$= <3+& """
0
 33 ( $# 

 
  (

3& "" 
5&6" 3)  
6 " 0
3
."# ' "" /!3+& """
    








   3)0 & +8 79:&3#-.& - 
#
$  


 %33+& """
&  '
3 :-300
&

( 
) 
%*
3
  
 !"&"3
& 
 
+,-../...33+& """
95
 3 "= "/3
& 


3 
" ./!3 ( $# 
:

' "  3!": # /!&"3+& """
&
 33+& """
;0 
# 90   3!"55# &"3"" %!( < 
 !"#$%&'(%%)*++&+ ++

 "(
< -."/ &" " 2 %!( .%ABBC5D""+& "% ,

< ."( %!( * "/ & 
< %!( $&  " - " 5((  / E1
%1( /   -2(   (&" E . %,"<("" %1( 5
(% "
&"

'
0""""$)!( %*
 -.( ,
 -.(
)!( - "!"  ! &" , 
0""""$)!(- ,-3# " 1,( 
0""""$ "/&",'& ,( 

< #< %* , 2 ,
0""""$ "/&",# " 







JAZZKLÚBBURINN Múlinn er að
hefja starfsemi sína að nýju. Eins og
undanfarin ár hefur hann aðsetur á
efri hæð veitingastaðarins Í húsi
Málarans. Fyrirhugaðir eru 10 tón-
leikar öll fimmtudagskvöld kl. 21,
fram að jólum.
Í kvöld leikur kvintett sem leiddur
er af saxófónleikaranum Ólafi Jóns-
syni og píanóleikaranum Ástvaldi
Traustasyni.
Efnisskrá þeirra að þessi sinni er
tónlist sjöunda áratugarins, „hard-
bop“-tímabilið. Með þeim leika Birk-
ir Freyr Matthíasson á trompet,
Birgir Bragason á bassa og trommu-
leikarinn Erik Qvick.
Djasstónleikar
á Múlanum
STJÓRNANDI kórsins var Jó-
hanna V. Þórhallsdóttir, sem stjórn-
að hefur kórnum frá upphafi, eða síð-
astliðin sex ár. Hún söng einnig
einsöng í tveimum lögum og með
henni og kórnum léku Aðalheiður
Þorsteinsdóttir á píanó og Tómas R.
Einarsson á kontrabassa. Á efnis-
skránni voru sönglögin flest af létt-
ara taginu. Eitt íslenskt lag var flutt
og var það hið ljúfa lag Þorvaldar
Blöndal við ljóð Davíðs Stefánsson-
ar, Nú sefur jörðin sumargræn, í
snoturri útsetningu Hildigunnar
Rúnarsdóttur. Áheyrendur voru
teknir með í söngvaferðalag „suður
um höfin“ og komið við á Spáni,
Ítalíu og Suður-Ameríku. Þrír írskir
söngvar fluttu áheyrendum Dubl-
inarstemmningu.
Rússland var einnig
heimsótt í þremum lög-
um og sígild dægurlög
okkar voru einnig á
borð borin. Þrátt fyrir
að kórinn væri „aðeins“
skipaður sjötíu konum
og fimmtíu yrðu eftir
heima var ekki hægt að
heyra annað en vel
þjálfaðar og hljómgóð-
ar raddir væru í góðu
jafnvægi. Ég var að-
eins að velta því fyrir
mér hve mikil gróska
hefur verið í samkynja-
kórum að undanförnu.
Eftir uppgangstíma
karla- og kvennakóra á síðustu öld
og fram á sjötta áratuginn fóru
blandaðir kórar að sækja á. En á síð-
ustu árum í allri jafnréttisbaráttunni
virðist sóknin í sam-
kynjakóra hafa aukist
að nýju.
Sjálfsagt væri þetta
verðugt verkefni fyrir
félagsfræðinga að
kanna, en á þessum
vettvangi verður ein-
göngu fjallað um Létt-
sveitina út frá hennar
eigin forsendum og
þeim árangri sem hún
hefur náð. Það vekur
strax athygli hve geisl-
andi glaðar konurnar
eru og af hve miklu ör-
yggi og með hve mikl-
um tilþrifum þær
syngja sín lög. Einbeit-
ing og athygli á ákafri og markvissri
stjórnun Jóhönnu var nær óbrigðul.
Mikill raddstyrkur og fallegur radd-
blær einkenndi söng kórsins. Yfir-
raddir urðu aðeins of fyrirferðar-
miklar á kostnað laglínu í stöku
tilvikum. Markvisst hljóðfall hafa
konurnar vel á valdi sínu. Best
fannst mér þeim takast í írsku lög-
unum og náðu þar mjög sterkum
tökum í blæbrigðaríkum og næmum
söng. Helsti ljóður á söng kórsins
var að hann hefði mátt syngja mun
mildar og veikar í lögum sem þess
kröfðust, eins og fyrrgreindu lagi
Þorvaldar Blöndal og rússneska lag-
inu Síðkvöld í sumarbústað. Reynd-
ar endurtók kórinn síðasttalda lagið
sem aukalag númer tvö og gerði það
þá af mun meira næmi og innlifun.
Aðalheiður Þorsteinsdóttir, sem
leikið hefur með Léttsveitinni frá
upphafi, átti fimm útsetningar á efn-
isskránni, sem voru faglega unnar,
en síður frumlegar.
Aðalheiður er mjög öruggur pí-
anóleikari, en hætti til að leika, að
mínu mati, með of þétta hljóma og
kraftmikla, sem hefði oft notið sín, að
minnsta kosti í yfirhljómi þessarar
kirkju, betur með þýðari og einfald-
ari brag.
Bassaleikur Tómasar R. gaf flutn-
ingi kórsins enn meiri breidd og jók
á taktfastan og dansandi flutning
Léttsveitar Reykjavíkur. Framsögn
texta hjá kórnum var mjög góð og
stundum það góð að andleysi og
smekkleysi í sumum textunum varð
fullljóst. Mér finnst að svo góður kór
eigi óhikað að fá ort betri ljóð eða
gerðar betri þýðingar við söngva
sem ætlunin er að bera á borð á
svona tónleikum. Ég velti því einnig
fyrir mér hvort efnisskráin hefði
ekki orðið betri með því að velja fleiri
lög með dýpri skírskotun til anda og
efnis. Eitt er þó ljóst að sannkölluð
gleðistemmning ríkti á tónleikunum.
Fagnandi og glaðbeittur söngur
Léttsveitar Reykjavíkur skemmti
öllum viðstöddum og kórnum tókst
að rífa upp stemmningu og kveikja
gleði í sinni.
TÓNLIST
G l e r á r k i r k j a
Kvennakórinn
Léttsveit Reykjavíkur.
Laugardaginn 13. október.
KÓRTÓNLEIKAR
Jón Hlöðver Áskelsson
Jóhanna V.
Þórhallsdóttir
Geislandi glaðar konur
ÞAÐ er líklega alveg sama hvað
maður sér margar uppfærslur á
þessu leikriti; alltaf kemur eitthvað
nýtt í ljós, jafnvel á eins strang-
hefðbundinni sýningu og þeirri
sem frumsýnd var í Hveragerði á
laugardaginn var. Í þetta sinn fest-
ist hugurinn við það hvernig skóg-
arbúarnir eru í grundvallaratriðum
sáttir við stöðu mála í lífríkinu
þangað til Marteinn skógarmús
upphefur raust sína gegn ofbeldinu
og óréttlætinu í fæðukeðjunni.
„Gera þau það?“ spyr Bangsapabbi
forviða þegar Marteinn minnist á
að dýrin éti hvert annað, en um leið
og bent hefur verið á ástandið
verður það samstundis óþolandi.
Eitthvað verður að gera.
Sýning Hvergerðinga er hefð-
bundin eins og áður segir. Það birt-
ist í sviðsmynd, gervum og bún-
ingum sem taka nokkuð nákvæmt
mið af teikningum höfundar. Vel
hefur verið vandað til þessara
þátta, allt útlit smekklegt og stíl-
hreint. Þó hefði þurft að beita
meiri hugkvæmni til að leysa skipt-
ingar, sérstaklega undir lokin þeg-
ar Egner gerir greinilega ráð fyrir
hringsviði og atburðarásin þarf að
vera hröð og spennandi. Snjöll
lausn á flugi Ömmu músar sýnir að
hugmyndaflugið er til staðar. En
hefðin birtist líka í „lögn“ persón-
anna, látbragði þeirra og jafnvel
raddbeitingu. Þótt gagnrýnendur
geti óskað sér frumlegri efnistök
og sjálfstæðari lestur á leikritinu
er það kannski frekar af eigin-
gjörnum hvötum heldur en að það
sé nauðsynlegt til að skemmta ung-
um áhorfendum og vekja þá til um-
hugsunar. Enda er sýning Leik-
félags Hveragerðis að þessu sinni
langt í frá að vera andlaus og dauð-
yflisleg. Öðru nær.
Sigurði Blöndal hefur tekist að
laða fram og nýta hæfileika alls
hópsins með þeim afleiðingum að
sýningin er jöfn og áferðarfalleg.
Eins hefur hann greinilega næmt
gríneyra og -auga og víða brá fyrir
leiftrandi skopleikjatöktum. Þar
bar vitaskuld mest á þríeykinu
Lilla, Marteini og Mikka ref sem
allir voru í öruggum höndum.
Hjörtur Már Benediktsson var
kraftmikill og skemmtilega vit-
grannur refur, vakti fremur kátínu
en óhug og framkallaði marga hlát-
urgusuna hjá ungum sem öldnum.
Steindór Gestsson er einn hæfi-
leikaríkasti leikari í íslensku
áhugaleikhúsi og þó víðar væri leit-
að og gerði bóhem-músinni Lilla
óaðfinnanleg skil. Þó var kannski
mest um vert að sjá hinn unga Óð-
in Davíðsson Löve standa þessum
gamalreyndu „leikhúsrefum“ síst
að baki. Marteinn skógarmús var
sprelllifandi í meðförum hans. Tón-
listarflutningur var lýtalítill og oft
hreint ágætur.
Leikfélag Hveragerðis hefur eft-
ir nokkra ára vist á hrakhólum
eignast fastan samastað. Það er
vitaskuld gleðilegt en enn sem
komið er hefur Völundur ansi stóra
vankanta sem leikhús. Flatt gólf og
langt og mjótt áhorfendarými tak-
markar mjög útsýni af aftari
bekkjum, sem er sérstaklega baga-
legt fyrir áhorfendur sem ekki eru
háir í loftinu. Það er gremjulegt að
missa af því sem fram fer á sviðinu
í svona skemmtilegri sýningu.
LEIKLIST
L e i k f é l a g
H v e r a g e r ð i s
Höfundur: Thorbjörn Egner.
Þýðandi: Hulda Valtýsdóttir.
Þýðandi: Kristján frá Djúpalæk.
Leikstjóri: Sigurður Blöndal.
Sýnt í Völundi í Hveragerði
laugardaginn 13. október 2001.
DÝRIN Í HÁLSASKÓGI
Líf í skóginum
Þorgeir Tryggvason
NÚ STENDUR yfir í EFTA-bygg-
ingunni í Brussel sýning tveggja ís-
lenskra listamanna, þeirra Jónu
Thors og Sigríðar Erlu Guðmunds-
dóttur. Verk þerira eru aðallega
unnin úr gleri og sýnir Jóna spegla í
mosaikumgerð og vasa og Sigríður
Erla sýnir m.a. stóra gólfvasa.
Listamennirnir eru báðir útskrif-
aðar frá leirlistadeild MHÍ.
Sýningunni lýkur á morgun, föstu-
dag.
Íslenskir listamenn
í Brussel
LJÓSMYNDASÝNING Margrétar
Margeirsdóttur í Stöðlakoti við
Bókhlöðustíg 6 stendur nú yfir.
Margrét er áhugaljósmyndari og
hefur stundað ljósmyndun til fjölda
ára. Helstu viðfangsefni hennar eru
ýmis fyrirbæri í náttúru landsins.
Á þessari sýningu eru flestar
myndirnar af klettum, hrauni og
steinum í ýmsum formum og litum.
Myndirnar eru teknar í Skagafirði,
í Breiðafjarðareyjum og víðar á sl.
þremur árum.
Margrét hefur áður haldið tvær
ljósmyndasýningar, aðra á Sauð-
árkróki 1999 og hina í Hveragerði
sama ár. Ennfremur hafa birst
myndir eftir hana í bókum, tímarit-
um og dagblöðum.
Sýningin er opin daglega kl. 15–
18 og lýkur sunnudaginn 28. októ-
ber.
Klettar,
hraun og
steinar
Morgunblaðið/Golli
Margrét Margeirsdóttir við myndir sínar í Stöðlakoti.
BÓKAÚTGÁFAN Bjartur gefur í
haust út ferðasögu Sigfúsar Bjart-
marssonar Sólskinsrútan er sein í
kvöld. Þetta er ferðasaga höfundar
um bakgarða og skæruliðaslóðir
Suður-Ameríku. Jón Kalman Stef-
ánsson segir í nýrri skáldsögu sinni,
Birtan á fjöllunum, frá tíu ára strák
sem fer utan í vist hjá ættingjum.
Lakkrísgerðin eftir Óskar Árna Ósk-
arsson er bók með stuttum frásögn-
um. Ekki ástarsaga nefnist ný skáld-
saga Haralds Jónssonar. Steinar
Bragi sendir í ár frá sér ljóðabókina
Ljúgðu Gosi ljúgðu.
Ferðabók,
skáldsögur og ljóð