Morgunblaðið - 18.10.2001, Blaðsíða 56

MINNINGAR
56 FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Okkur systur langar
að minnast Huldu á
Rauðkollsstöðum með
lítilli kveðju. Við nutum
þeirra forréttinda að fá
að vera í sveit hjá þeim
Kjartani.
Allt byrjaði þetta á því að pabbi
var að keyra ykkur konurnar í sveit-
inni og hann sagði þér að hann ætti
sjö ára stelpu sem langaði mikið að
fara í sveit, og spurði hvort hún
mætti vera hjá ykkur Kjartani í viku.
Ekki stóð á því að sjálfsagt væri að
leyfa Brynju að koma en vikan varð
að heilu sumri. Við systurnar urðum
alls þrjár, sem sóttum fast að fá að
vera hjá ykkur Kjartani á sumrin og í
flestum skólafríum. Hjá þér lærðum
við systurnar marga góða siði sem
við búum að alla ævi, þú kenndir okk-
ur t.d. að biðja bænir og að hrein-
skilni borgar sig ávallt.
Þrátt fyrir annir í sveitinni gafstu
þér alltaf tíma spila við okkur systur,
spjalla og gefa okkur góð ráð varð-
andi lífið, og hefur þú gefið okkur öll-
um ráð í strákamálum og þar lástu
ekki á skoðunum þínum frekar en í
öðrum málum. Allar áttum við bú
uppi í Kolli og hafðir þú alltaf tíma til
að koma til okkar í drullukaffi og
drullukökur skreyttar sóleyjum. Það
þótti viðburður að fara í Borgarnes
eða út á Vegamót, þá fórum við í bað
og betri fötin og hlökkuðum við ávallt
til þessara ferða. Á haustin vildum
við breyta mömmu svo hún gerði eins
og þú. Við meira að segja fengum
hana til að baka aðrar sortir á jól-
unum og eru sírópskökurnar nú
ómissandi. Að koma til ykkar Kjart-
ans um jól var ævintýri líkast, mikið
var skreytt í sveitinni, jólaskraut
hangandi í loftinu og alls staðar sem
því varð við komið, og reyndum við
líka að fá mömmu til að skreyta eins
hjá okkur í Breiðholtinu, en það var
ekki eins og á Rauðkollsstöðum.
Eftir að þið selduð jörðina og flutt-
uð í Borgarnes fannst okkur alltaf
jafnskrítið að keyra framhjá Rauð-
kollsstöðum án þess að koma þar við,
þótt við hefðum komið við í Borgar-
nesi, og á þessi bær alltaf eftir að
eiga stóran sess í hjarta okkar. Við
HULDA
TRYGGVADÓTTIR
✝ Hulda Tryggva-dóttir fæddist á
Fáskrúðsfirði 27.
febrúar 1927. Hún
varð bráðkvödd á
heimili sínu aðfara-
nótt 26. september
og fór útför hennar
fram í kyrrþey.
erum þér innilega
þakklátar fyrir þann
góða tíma sem við átt-
um með þér elsku
Hulda okkar. Þú skilur
eftir stórt skarð sem
erfitt verður að fylla.
Elsku Kjartan, Þórey,
Erla, Doddi og fjöl-
skyldur, við og fjöl-
skyldur okkar sendum
ykkur innilegar samúð-
arkveðjur, megi algóð-
ur guð ykkur styrkja í
sorg og söknuði.
Minning um góða
vinkonu lifir.
Kveðja,
Brynja, Helga og Gréta
Hilmarsdætur.
Hulda á Rauðkollsstöðum er látin
og hefur jarðarför hennar farið fram
í kyrrþey að hennar eigin ósk. En
það var aldrei lognmolla í lífi Huldu
og við brottför hennar stendur tím-
inn ekki kyrr, heldur fikrar sig til
baka. Sem barn vissi ég ekki fyrst
hvílíkur kvenskörungur var á ferð.
Mér gafst gæfa til að skyggnast
dýpra.
Foreldrar mínir fluttust með 7
börn á næsta bæ við Rauðkollsstaði í
Eyjahreppi. Hreppurinn var lítill, en
ábúendur þá á hverjum bæ og hvar-
vetna nokkur börn. Nema á Rauð-
kollsstöðum. Þar bjó ungur vel met-
inn hreppstjóri sem hafði fengið til
sín ráðskonu úr Reykjavík. Og engan
smávegis kvenmann. Hún fór sem
hressandi andblær um hryssingslega
sveit. Þau Kjartan felldu hugi saman,
fyrst og fremst þeim sjálfum til gæfu
og blessunar, en sú gæfa átti eftir að
hafa áhrif á ófáar sálir.
Hulda setti strax lit á hreppinn.
Hún sagði frá því hlægjandi þegar
hún fór á fyrsta sveitaballið með
Kjartani. Á snyrtingunni heyrði hún
konur tala um hvort einhver hefði séð
nýju ráðskonuna hans Kjartans. „Ég
sneri mér við og sagði: Horfið á
hana,“ sagði Hulda frá og hló.
Hlátur er mér efst í huga þegar ég
rifja upp vináttu foreldra minna og
Huldu og Kjartans. Þá var gaman að
vera lítil fluga á bak við stól. Sögur
flugu um menn og málefni og Hulda
og pabbi voru eins og gamlir sagna-
þulir, þegar þau rifjuðu upp ýmsar
ódauðlegar sögur af sérkennilegum
persónum 5. og 6. áratugarins. En
alltaf með hlýju og virðingu fyrir
meðborgurum sínum og þeim sem
minna máttu sín.
Fáir sýndu slíka framkomu betur
en hjónin á Rauðkollsstöðum. Hulda,
kaupstaðarstúlkan sem breyttist í
sveitakonu eins og að drekka vatn.
Fyllti frystikistuna af heimagerðum
bjúgum og slátri, jafnframt kökum
og brauði.
Alltaf var opið hús hjá þeim ef veg-
farendur lentu í villu og óveðri og þar
fengu þeir mat og gistingu. Og ekki
aðeins þeir sem lentu í erfiðleikum
með bíla sína og farartæki, heldur og
ekki síður þeir sem höfðu fengið sár á
annarri vegferð.
Opin hjörtu þeirra tóku á móti öll-
um þeim sem þau gátu. Sumum
heimilislausum eða einmana, um
lengri eða skemmri tíma. Það var
eins og allaf væri pláss hjá Kjartani
og Huldu á Rauðkollsstöðum.
Ég man ekki ártalið, en snemma á
sjöunda áratugnum komu þau með
litlu telpuna sína, Þóreyju. Það geisl-
aði af Huldu þegar sú stutta skreið
um og lék í sér í grasinu með systk-
inum mínum. Þau voru hamingjusöm
hjónin með dóttur sína og öll sín sum-
ar- og vetrarbörn. Eitt þeirra, Þórð-
ur, ílengdist alla tíð. Doddi blessaður
sem eignaðist sitt heimili hjá þeim.
Það var mikill samgangur á milli
Rauðkollsstaða og Hömluholta, í
blíðu og stríðu. Mamma átti eina
systur mína í símaherberginu á
Rauðkollsstöðum og lá þar á sæng.
Naut hún þar umönnunar og nær-
færni Huldu.
Gantast var með að þau hjónin
yrðu bara að eignast hana, fyrst hún
hefði fæðst þar. En örlögin láta ekki
að sér hæða. Eftir að heimili foreldra
minna brann var öll fjölskyldan tekin
inn á heimili þeirra meðan annað
húsnæði var fundið. Móðir mín gekk
þá með yngstu systur mína, Erlu
Dögg, og eftir að þær, mamma og-
barnið, höfðu báðar greinst með
berkla og Erla Dögg var útskrifuð á
undan mömmu hver birtist þá með
útrétta arma sína nema Hulda á
Rauðkollsstöðum.
Þau Hulda og Kjartan urðu for-
eldrar hennar og Þórey systir.
Hulda og Kjartan, ólík en samt svo
samhent. Enginn gaf Huldu nema
hún sjálf, en Kjartani var hún vel gef-
in.
Þar fóru sannir höfðingjar í hjarta-
lagi og lund, sem hæfðu hvort öðru.
Fjölskylda mín þakkar Huldu fyrir
það sólskin sem hún gaf á þessari
jörð.
Kjartan minn. Guð líkni þér að
hafa misst þessa konu um stund,
missir þinn er mikill.
Elsku Þórey og Erla Dögg. Við
samhryggjumst ykkur og fjölskyld-
um ykkar, en þið vitið að þið áttuð
góða móður.
Og þegar kærleikurinn er annars
vegar eru engin endalok til.
Ingibjörg Dröfn
Ármannsdóttir.
Ég finn fyrir mikilli
auðlegð og fátækt í
senn. Auðlegð vegna
þeirrar gæfu að hafa
fengið að kynnast
Pétri Sigurjónssyni
svo vel, fátækt vegna þess hve
snauð orð mín eru til að fá því lýst.
Pétur Sigurjónsson húsasmíða-
meistari vann alla tíð í Söginni hf.
frá stofnun fyrirtækisins. Fyrst
hjá föður mínum og síðan bróður
mínum Leifi, sem tók við rekstr-
inum að föður mínum látnum. Pét-
ur starfaði sem yfirsmiður og
þeirra hægri hönd í hartnær 50 ár.
Þetta gerði hann af einstakri trú-
mennsku og stakri vandvirkni. Í
tíð föður míns naut Sögin hf. þess
trausts að vera falið að sjá um
smíði allra glugga Hallgríms-
PÉTUR
SIGURJÓNSSON
✝ Pétur Sigurjóns-son fæddist á
Þingeyri við Dýra-
fjörð 25. október
1913. Hann lést á
Hrafnistu 9. október
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Háteigskirkju 16.
október.
kirkju, í tíð bróður
míns að smíða allar
hurðirnar, að þeim
látnum héldu þjálfaðir
smiðir Sagarinnar hf.
áfram starfinu og
smíðuðu prédikunar-
stól Hallgrímskirkju.
Faðir minn og Pétur
reistu sér báðir sum-
arbústað í landi Mið-
fells við Þingvalla-
vatn. Bróðir minn
Leifur og Pétur
byggðu sér saman hús
í Safamýri 51 hér í
Reykjavík. Áður hafði
Pétur búið í kjallaraíbúð á Greni-
mel 2, í húsi föður míns. Ég var
svo heppin að búa þar líka, við hið
fjölskyldu hans þar, í sérherbergi.
Þá kynntist ég fyrst sjálf velvild
þeirra hjóna. Allt var svo sjálfsagt
til að mér liði vel sem verðandri
ungri móður. Við Jónína kona Pét-
urs vorum báðar ófrískar og áttum
að eignast börnin okkar á sama
tíma. Ég fékk að kaupa efni með
Jónínu og sauma barnaföt alveg
eins og þeirra barn átti að fá og
allt sem því tilheyrði. Uppi á vegg
hékk fagurlega útsaumað vegg-
teppi eftir Pétur. Í þessum desem-
bermánuði, sinn hvorn daginn
eignaðist ég litla stúlku og þau
drenginn Jón, sem nú var æðsti yf-
irmaður byggingaframkvæmdanna
við verslunarhúsnæði Smáralindar,
sem verið var að opna. Þarna á
heimili Péturs og Jónínu lærði ég
fyrstu handbrögðin í umönnun
barnanna minna og verð alltaf
þakklát fyrir það. – Árin liðu. – Nú
seinasta hálfa árið var ég svo
heppin að fá aftur að njóta sam-
vista við Pétur, er ég hóf störf á
Hrafnistu í Reykjavík, þar sem
hann dvaldi nær blindur orðinn.
Las ég þá nánast daglega upp
helstu fréttirnar úr dagblöðunum
fyrir Pétur og aðra vistmenn þar.
Enn á ný varð þá víðsýni hans og
greind augljós, þegar spjallað var
að lestrinum loknum um dægur-
málin. – Seinna ræddum við svo
um þann aðskilnað sem hann vissi
að var í vændum, og sem hann tók
með æðruleysi. Brosið hans bjarta
breiddist yfir andlit hans, er hann
vissi af nálægð góðs fólks sem
hann vissi deili á. Ég þakka af al-
hug Pétri Sigurjónssyni trú-
mennsku og öll hans störf fyrir
Sögina hf. og fjölskyldu mína. Ég
bið guð að blessa ástvinum hans
allar góðu minningarnar. Fari
hann í friði og friður guðs hann
blessi. Hafi hann þökk fyrir allt og
allt.
Sif Ingólfsdóttir.
+, !
 "! "
!   "
"$H!$#$
&6/4 58  1
> &/ )(I
!12/ 1
!
!

 



 )&
#*&&
- 42
1 4
" *"  4
 
1 5
0"  4 445
32J4 "  5  <2
= 4
> %"  4 0) 5
5' '* 
-  /
,  
 

"  2

 

8!  
2
 ! 

   8!

" 
!
" 
"
 
 

 
 
"
3$$$

+
 / & 0 
"5<4
'
!
 6

!01 /* 5 30%'
1 4
40' /* 5  < % 
4
/* /* 5 ,  =,84

'/* /* 4 /  -01 5
  /* 5 )0
%04
/* &/* 4 <8<-5
3 %& "
   5  
@
  /  
 

"  2

 

8!"
2
  
 !

 8



 !
"
!
"
"

 
"
 
 
" 6
    (

"
 9

 ./ ,
 !

 8(

  

3 6 ,

'
!
 6

40< 
%0
8<5
 '/* 
8<4 "/0
 5
D %  40<4
,< %   0
8<4
> 50<
8<5

 
8<5
 8:'/* 4

8<50<
5 !0  > 4
' '*  ' ' '* 
5' ' ' '* 

1  !0  5 "004 
0 4
>
 
!2
 8!   
 !


!
"
!
 
"
D#
$
 ":0
5 <0:&/ 7 66
'/* > /-4 D4  475
" > /-5 > %44
30%'> /-4 4<45
4"401 5
5' '* 
+,    "!  " 
! " 
 
+$"
9"$$

001- K
>46)5
!
!
9   
 (

"  #4"
#55&
3 , 
1 5
473 5 37  5

0   3 5 !%/*   4
07 3 4 "0 " &5
80% 3 4 D *  5
' '* 5' ' '*