Morgunblaðið - 18.10.2001, Blaðsíða 35

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2001 35
Einvalalið ungra listamanna skapar heillandi sýningu
sem hlotið hefur frábæra viðtökur óperugesta.
Vegna mikillar aðsóknar hefur verið ákveðið að bæta við
örfáum sýningum í nóvember - sjá nánar í auglýsingadálki
Óperunnar á leikhússíðu.
Vakin er athygli á gestasöngvurum:
- Arndís Halla Ásgeirsdóttir í hlutverki næturdrottningar-
innar 26. og 28. október.
- Bjarni Thor Kristinsson í hlutverki Sarastrós
2. og 3. nóvember.
Athugið breytilegan sýningartíma.
Gefðu þig ævintýrinu á vald!
– töfraheimur á sviði Íslensku óperunnar
DRENGIRNIR ÞRÍR
Sími miðasölu: 511 4200
Regína Unnur Ólafsdóttir stundar
nám við Söngskólann í Reykjavík.
Hún er félagi í Graduale Nobili
og Kór Langholtskirkju og stundar
auk þess nám við Kvennaskólann
í Reykjavík.
Dóra Steinunn Ármannsdóttir er
í söngnámi við Söngskólann í Reykja-
vík. Hún er félagi í Gradualekór Lang-
holtskirkju og Graduale Nobili og
stundar nám í Menntaskólanum við
Sund. Hún söng hlutverk Stúlkunn-
ar í barnaóperunni Stúlkan í vitanum
í Íslensku óperunni haustið 2000.
Árný Ingvarsdóttir lauk 8. stigs
prófi í söng frá Söngskólanum í
Reykjavík á síðastliðnu vori. Hún er
félagi í Graduale Nobili og stundar
nám í sálfræði við Háskóla Íslands.
SUÐURLANDSBRAUT 54
(BLÁA HÚSIÐ Á MÓTI SUBWAY)
SÍMI 533 3109
ATH! Nýr opnunartími:
Mán.-fös. kl. 12-18,
lau. kl. 10-16
FIMMTUDAGSTILBOÐ
Barna kuldaskór
Teg.: SAB5209
Stærðir: 25-30
Litur: Blár
Verð áður 4.995
Verð nú 2.995
Barna sandalar
(í leikskólann)
Teg.: SAB6429
Stærðir: 19-26
Litir: Rauðir og bláir
Verð áður 2.495,-
Verð nú
1.495
Kammermúsíkklúbburinn, hinn
bjargtrausti útvörður innsta kjarna
tónlistar á hjara veraldar í 20 ár ef
ekki meira, efndi sl. sunnudag til 2.
tónleika vetrarins á sínum fasta
stað, Bústaðakirkju. Það er jafnan
hjartahlýjandi að sjá óbilandi
tryggð fylgismanna klúbbsins birt-
ast við fjölmenna aðsókn á öllum
tónleikum hans, og væri óskandi ef
sá brennandi áhugi næði einnig að
skila sér áfram til yngri kynslóða. Í
þeim efnum virðist hins vegar sem
kynningarstjórar og verkefnavelj-
endur klúbbsins mætti hvað og
hverju fara að taka sig á.
Óperukóngurinn Verdi lézt fyrir
100 árum og þótti hlýða að minnast
þess, þrátt fyrir að úr fáu væri að
velja frá höfundi er reit aðeins eitt
ósungið tónverk um ævina af fullri
stærð. Það var strengjakvartettinn í
e-moll; að sögn saminn 1873 meðan
Guiseppe beið þess að Aídu-príma-
donnan Teresa Stolz næði sér úr
veikindum fyrir frumflutning óper-
unnar í Napólí. Verdi kvað vanur að
segja að „Þjóðverjum“ væri bezt
látin eftir kammertónlistin, en engu
að síður hafði hann sig í að reyna við
þessa kröfuhörðu grein þegar loks
gafst tóm til. E.t.v. líka vegna þeirr-
ar einkennilegu framboðsþurrðar á
strengjakvartettum er gætti um
miðja öldina. Sem „frumraun“ er
ekki hægt að segja annað en að vel
hafi til tekizt. Hinn sextugi Verdi
sýnir áberandi meira vald á són-
ötuformi og fúgu en ætla mætti
manni er eingöngu fékkst við óp-
erusmíðar, og liggur reyndar stund-
um við að ofgert sé í úrvinnslu.
Samt sem áður er yfir heildinni
elskulegt yfirbragð hljómskálatón-
listar, þótt kunni e.t.v. frekar að
stafa af því hvað tónstíll tímans lifði
lengi eftir í léttfættum alþýðuút-
færslum skemmtigarðaspilverka og
hótelsveita. Camerarctica kvart-
ettinn lék margt vel, en kannski af
fullmikilli varfærni, auk þess sem
dýnamíkin, hér sem síðar, hefði
mátt vera mun stórgerðari og
áherzlur kraftmeiri, einkum til
ágóða fyrir öftustu sætaraðir. Hinn
að mörgu leyti fallegi hljómburður
Bústaðakirkju jafnar og mýkir að
virðist svo hljóðfæraslátt á leiðinni
frá altarispalli, að það sem þar
hljómar snarpt og sviptingaríkt,
straujast mikið til út þegar aftar
dregur.
Aðeins meira líf var yfir flutningi
10. strengjakvartett Dmitris Sjos-
takovitsjar frá 1964, þó að fyrr-
nefndir agnúar varðandi dýnamík,
áherzlur og kraft stæðu iðulega í
veginn fyrir þann „intensífa“ blóð-
hita sem verkið býður upp á og sem
hlustendur hafa margir eflaust
mætt með í eyrum frá snilldartök-
um kvartetthópa á við Borodin,
Beethoven og Sjostakovitsj af
hljómdiski. Hjá jafnósanngjarnri
viðmiðun má samt segja að furðu-
margt hafi komið vel út í meðferð
Camerarctica, þegar ungur aldur
hópsins er hafður í huga og aðstæð-
ur til strengjakvartettspilamennsku
á Íslandi almennt. Í „blautari“ ak-
ústík og meiri nálægð er ekki að efa,
að biksvarti húmorinn í Allegretto
furioso (II.) hefði getað kreist fram
töluvert meiri gæsahúð en raun bar
vitni, en senza vibrato passacaglíu-
söngur Andante þáttarins (III.)
skilaði sér þó af melódískum þokka.
Aftur á móti fannst manni vanta
áþreifanlega meiri dulúð, grimmd
og snerpu í báðum útþáttum.
Þekktast hinna fjögurra píanó-
tríóa Antonins Dvoráks, Op. 90 í e-
moll auðkennt „Dumky“, var síðast
á dagskrá, gegnsýrt seiðandi tékk-
neskum danshryn í merg og bein.
Hér bar af tindrandi fínstilltur pí-
anóleikur Arnar Magnússonar í
aðdáunarvert góðu styrksamvægi
við strengina, og var þessi ljúffenga
tónsmíð víða hið mesta eyrnakon-
fekt í fáguðu samspili þeirra þre-
menninga, þrátt fyrir fáeina mis-
hreina strengjastaði, ýmist í
tvígripum eða á hæsta hluta tón-
sviðsins.
Með fágaðri
varfærni
TÓNLIST
B ú s t a ð a k i r k j a
Verdi: Strengjakvartett í e.
Sjostakovitsj: Strengjakvartett nr.
10 í As Op. 118. Dvorák: Dumky-
tríóið Op. 90. Camerarctica
(Hildigunnur Halldórsdóttir, Sig-
urlaug Eðvaldsdóttir fiðlur;
Guðmundur Kristmundsson víóla;
Sigurður Halldórsson selló; Örn
Magnússon píanó). Sunnudaginn
14. október kl. 20.
KAMMERTÓNLEIKAR
Ríkarður Ö. Pálsson
Á UNDANFÖRNUM árum hafa
komið nokkrar kvikmyndir, byggðar
á tölvuleikjum, allt frá Super Mario
Bros (’93), til Lara Croft: Tomb Raid-
er, fyrr í sumar. Í Final Fantasy, jap-
anskri mynd, sem leikstýrt er af Hiro-
nohu Sakaguchi, höfundi samnefndra
tölvuleikja, halda menn sig við formið.
Engin lifandi vera birtist á tjaldinu,
aðeins raddsettar teiknimyndafígúr-
ur, í ósköp venjulegri sögu af illu og
góðu. Final Fantasy gerist í náinni
framtíð, svokallaðir „draugsar“, sem
menn álíta geimverur, hafa tekið yfir
jarðkringluna, sem er rjúkandi rúst.
Nokkrar ofurhetjur, ásamt slangri af
öðrum, venjulegum mannverum, hí-
rast undir varnarþökum örfárra stór-
borga. Aðalkempan, „dúfan“, dr. Aki
Ross (Ming-Na) er á sálnaveiðum til
vinna lokabardagann við draugsana,
Hein hershöfðingi (James Woods),
haukurinn í herstjórn mannkynsins,
er hinsvegar spenntari fyrir gjöreyð-
ingarvopni sem verið er að fullkomna,
í úrslitaglímuna. Síðan fer allt í háa-
loft. Gallinn er sá að myndin er þreyt-
andi fyrirsjáanleg og tölvuteikning-
arnar, þótt nákvæmar séu, eru lífvana
tölvugrafík og yfir öllu er hvimleiður
grámyglutónn, vafrandi á mörkum
lífs og dauða. Vissulega á umhverfið
að vera hráslagalegt og veikburða,
vistvænn áróður, afsakar að nokkru
leyti móskuna. Höfundarnir gæta sín
þó ekki og fara langt yfir velsæmis-
mörkin, ekki síst þar sem Japanarnir
eru gjörsamlega rúnir gamansemi af
nokkru tagi og samtöl og andrúmsloft
allt líkast því sem maður sé í dauðs
manns gröf.
Það má til sanns vegar færa að
tölvuleikir eru almennt steingeldir
hvað allan húmor snertir, því þá ekki
að sækja þessa „skemmtun“ á sínar
réttu heimaslóðir? Tölvuvædd grafík-
in bjargar því sem bjargað verður.
Í litlausum, lífvana heimi
KVIKMYNDIR
S m á r a b í ó , K r i n g l u -
b í ó , B o r g a r b í ó A k -
u r e y r i , N ý j a b í ó
K e f l a v í k
Leikstjóri: Hironohu Sakaguchi.
Handritshöfundur: Al Reinert,
Jeff Vintar. Tónskáld: Elliot Gol-
denthal. Kvikmyndatökustjóri:
Tölvuunnin teiknimynd. Aðalradd-
setningar: Ming-Na, Alec Baldwin,
Ving Rhames, Steve Buscemi,
Donald Sutherland, James Woods,
Keith David, Jean Simmons.
Sýningartími 110 mín. Japönsk.
Columbia. 2001.
FINAL FANTASY Sæbjörn Valdimarsson
„Gallinn er sá að myndin er þreytandi fyrirsjáanleg.“