Morgunblaðið - 14.08.2002, Side 42

42 MIÐVIKUDAGUR 14. ÁGÚST 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 


 
 


  



 
   
 
 
   
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
„MÉR líður eins og blautri tusku
hafi verið fleygt framan í mig,“ sagði
ég við son minn eftir að hafa heyrt
útvarpsviðtal við álforstjóra sem
kom til Íslands á miðju sumri, til að
kvitta undir áætlun um nýjan hernað
gegn landinu. Mér fannst það henta
tilefninu að nota gamla og hand-
ónýta líkingu sem íslenskir stjórn-
málamenn grípa stundum á lofti og
heiðra þingheim og fjölmiðla með.
Alkóar á jakkafötum koma til lands-
ins að véla um rafmagn, búnir að
fara erindisleysu í Víetnam, Brasilíu
og á Indlandi og íslenski álkórinn á
vappi í kring, tilbúinn þegar kollin-
um er kinkað, blað og penna takk
fyrir, ræsið vélarnar, hefjið mokst-
urinn!
Það er í raun og veru hinn erlendi
auðhringur sem veitir leyfið til að
hefja framsóknina fyrir austan,
kljúfa öræfin í tvennt og undirbúa
hrikalegustu landspjöll sem fram
hafa farið hér á landi. Slíkt er viðhorf
og slík er sýn ráðamanna til náttúr-
unnar í þessu landi. Leyfið fæst ekki
lengur hjá Skipulagsstofnun. Álit og
niðurstaða þeirrar stofnunar er felld
úr gildi, dregin í efa, gerð tortryggi-
leg, hundsuð, fótum troðin og út úr
henni er snúið. Það er hin sómakæra
og óumdeilda viljayfirlýsing borin
fram í brosmildri dragt sem skal
ráða úrslitum – og nú ríður á að
hraða sér!
En hvað sagði álforstjórinn í út-
varpsviðtalinu? Hann sagði eitthvað
um umhverfisstefnu – og þá fór ég að
taka eftir kliðnum að baki orðum
hans – og svo beit hann hausinn af
skömminni með því að fullyrða að
það ríkti breið samstaða á Íslandi um
virkjanaframkvæmdirnar og þess
vegna væri þetta lítið mál. Já, breið
samstaða, sagði hann, eins og hann
hafi nokkurn tíma kynnt sér málið –
lesið álitsgerðir eða íslensk blöð, virt
fyrir sér náttúru landsins eða heyrt
skoðanir almennings. Staðhæfing
þessa manns á sér enga undirstöðu,
frekar að henni sé lætt í hendur hans
eins og illa þefjandi tusku – sem
hann leggur fljótlega frá sér. Hún er
vanvirða við álit stofnana, samtaka,
fagaðila, skoðanir og sýn tugþús-
unda Íslendinga á náttúru Íslands.
Í beinu framhaldi af fullyrðingu
álforstjórans vindur íslenski raf-
orkuforstjórinn tusku sína í sunnu-
dagsviðtali Morgunblaðsins (28.7.
2002) – til að fegra ímynd sína og fyr-
irtækisins. Um leið gerir hann lítið
úr náttúruvernd á Íslandi, gerir
hana fjandsamlega og tortryggilega
í augum fólks, tengir hana við öfgar
og einræði. Honum er það ekki nóg, í
krafti fjár og aðstöðu að birta heil-
síðuauglýsingar í lit af uppistöðulón-
um í sólskini, fylla gömlu stöðvar-
húsin af földum íslenskum þjóð-
minjum eða skreyta hin nýju með
nútímalist – heldur þarf hann að
bæta um betur og ráðast gegn
verndun Íslands og þeim stóra hópi
fólks sem ann náttúru þessa lands.
Til þess notar hann margar órök-
studdar yfirlýsingar og andlit hins
æfða stjórnmálamanns verður okkur
öllum augljóst – og einnig hin nýja
þjóðhvöt: að hlaða og steypa varn-
argarða, byggja stíflur og lón,
þurrka upp og breyta árfarvegum,
eyða ósum, sökkva víðernum, reisa
möstur og setja árnar og fossanna í
rör – svo handsala megi álið og bjóða
Kyoto-mengunina velkomna heim.
Ætlum við virkilega að láta þessi
áform yfir okkur ganga? Látum í
okkur heyra!
JÓN ÖZUR SNORRASON,
framhaldsskólakennari,
Ártúni 3, Selfossi.
Blaut tuska
Frá Jóni Özuri Snorrasyni:
ÞAÐ er auðvitað fásinna að neita því
að tölvur skipta miklu máli í nútíma-
skólastarfi. En það er engu minni fá-
sinna að krefjast þess af nemendum
í venjulegu framhaldsskólanámi að
þeir eigi fartölvu. Sá háttur var þó
tekinn upp í Menntaskólanum í
Kópavogi í fyrra og heldur áfram á
næsta skólaári og mér skilst að fleiri
framhaldsskólar taki þennan hátt
upp nú, en þó aðeins fáeinir. Flestir
virðast enn treysta sér til að skipu-
leggja kennsluna þannig að nemend-
urnir geti notast við heimilistölvuna
og einhverja tölvur í skólanum.
Það segir sig sjálft að þannig
verður að skipuleggja kennsluna
meðan tölvur eru enn jafn dýr tæki
og nú er. Fartölva kostar á bilinu
150–200 þúsund krónur. Það er
hægt að fá þær með afborgunum
sem gerir þá 15 þúsund á mánuði í
eitt ár eða milli 5 og 10 þúsund á
mánuði í tvö til þrjú ár. Á flestum
heimilum er þegar til tölva og þegar
tveir unglingar eru komnir í fram-
haldsskóla er tölvuútgerð heimilis-
ins orðin upp á hátt í hálfa milljón
krónur. Fyrir margar fjölskyldur
gengur þetta einfaldlega ekki upp og
ég veit til þess að unglingar hafa
orðið að velja annan skóla en MK
vegna þessa þótt hann hefði legið
best við að öðru leyti. Hér er verið
að mismuna unglingum eftir efna-
hag.
Fyrir nú utan þetta beina út-
gjaldadæmi þá er það líka umhugs-
unarefni að unglingar 16 til 20 ára
eiga að vera að bera 150 þúsund
króna tæki með sér daglega. Tölvan
getur orðið fyrir hnjaski en er líka
girnilegur fengur fyrir þjófa. Þá er
kannski að tryggja tækið og eykst
þá kostnaðurinn enn.
Mér var sagt, þegar ég spurðist
fyrir um þetta í MK, að þetta væri
þróunin. En þessi þróun er ekkert
náttúrulögmál heldur ákveðin af ein-
hverjum einstaklingum sem eiga
þann kost að skipuleggja starfið
öðruvísi. Foreldrar framhaldsskóla-
nema ættu að taka höndum saman
og andæfa þessari þróun áður en
hún nær lengra.
EINAR ÓLAFSSON,
Trönuhjalla 13, Kópavogi.
Fartölvudellan í
framhaldsskólunum
Frá Einari Ólafssyni: