Morgunblaðið - 06.10.2002, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. OKTÓBER 2002 21
AGORA ráðstefna um rafræn viðskipti (E-Commerce) og UT- fjárfestingar (IT-Spending) á Grand
Hótel, fimmtudaginn 10. október, kl. 13.00. Aðalfyrirlesarar eru Per Andersen, framkvæmdastjóri
IDC og Charlotte Bronér, yfirmaður IBM E-Commerce Nordic, sjá nánar á www.agora.is
AGORA fyrir atvinnulífið – fagsýning
10. og 11. október
Fagsýningin veitir fulltrúum atvinnulífsins einstakt tækifæri til að kynna
sér nýjungar og þjónustu á sviði hugbúnaðar, fjarskipta, hátækni og
þekkingarþróunar. Allir gestir fagsýningar fá afhent strikamerkt
nafnspjald og nýjasta eintak af Tölvuheimi.
AGORA – fagsýning þekkingariðnaðarins Laugardalshöll
10.–12. október 2002
AGORA ráðstefna
AGORA
verðlaun
in veitt á
hátíðark
völdverð
i AGORA
Taktu þá
tt í netk
osningu
á mbl.is
Úrslit ve
rða kynn
t á
hátíðark
völdverð
i AGORA
,
sjá nána
r á
www.ag
ora.is
Dagskrá AGORA
15.00 –19.00
Opin öllum
1.– 9. okt. 1500 kr.
Keypt á staðnum 10.–11. okt. 2100 kr.
Opin öllum laugardaginn 12. okt 800 kr.
Miðaverð ef gengið er frá pöntun á agora.is
www.agora. is
Allir
velkomnir,laugardaginn12. október
hlynning] gerir það að verkum að
miklu fleiri komast hjá innlögnum
og í annan stað finnst mér að sjúk-
lingarnir, skjólstæðingar okkar, séu
vissari um að þeir komist inn á
sjúkrahúsið ef þeir þurfa á því að
halda. Líta þá á heimahlynninguna
sem millilið í þeim efnum; hún brúar
oft bilið og okkur finnst stundum að
aðgengi að læknunum verði betra í
gegnum heimahlynninguna.
Og maður getur treyst mati
hjúkrunarfræðinganna almennt tal-
að; ef þær telja þörf á því að sjúk-
lingur leggist inn er það yfirleitt
rétt mat. Ekki að hann sé endilega
kominn til að deyja eða hraka, held-
ur til að vera í ákveðinn tíma og
fara svo aftur heim. Og þá veit sjúk-
lingurinn að einhver annar tekur á
móti honum en fjölskyldan og hefur
hönd í bagga með það sem máli
skiptir.“
Líknardeild?
Til umræðu hefur verið að koma á
fót líknardeild við FSA og segir
Bryndís að það yrði afskaplega góð
viðbót. „Þótt við höfum alltaf að-
gang að legudeildum hér fyrir okk-
ar sjúklinga væri það mjög gott að
fá sérstaka deild fyrir þennan sjúk-
lingahóp. Ekki bara fyrir þá sem
Heimahlynning er að sinna heldur
aðra sem eru í líknandi meðferð inni
á deildunum hverju sinni. Þannig að
sú deild yrði ekki bara viðbót heldur
yrði um að ræða tilfærslu á starf-
semi sem er nú þegar fyrir hendi.“
Sigrún segir mikinn skilning inn-
an FSA að þörf sé fyrir líknardeild.
„Fólk finnur það mjög vel, og
kannski allra best þeir sem vinna á
deildunum, að aðstæður þessa fólks
inni á bráðadeildunum eru ekki eins
og maður vill hafa þær. Oft er mikill
erill og sífellt verið að skipta um
stofufélaga. Þessu fólki myndi líða
miklu betur í heimilislegra um-
hverfi, þar sem væri meiri stöðug-
leiki.“
Valur Þór segir að send hafi verið
áskorun til stjórnar spítalans um að
koma á fót nefndri starfsemi og
enginn ágreiningur sé um mikilvægi
hennar. „Það er með þetta eins og
aðra sérhæfða þjónustu; þótt hlut-
irnir hafi gengið einu sinni án henn-
ar þá ganga þeir ekki í dag. Hér var
einu sinni bara ein skurðdeild fyrir
allt sjúkrahúsið. Það er líka þannig
að mikið er að gera á bráðadeildum
og aðstandendur hafa stundum
áhyggjur af því þegar ættingjar
þeirra eru mikið veikir inni á þess-
um bráðadeildum að þeir séu hrein-
lega að taka tíma og aðstoð frá öðr-
um sjúklingum. Þetta er svolítið
merkilegt en engu að síður stað-
reynd.“
Bryndís bendir á að töluverð sér-
hæfing sé í líknandi meðferð og því
yrði heppilegt að henni sé sinnt á
einum stað.
Sigrún segir þær stundum reka
sig á að fólk vilji alls ekki koma inn
á sjúkrahús. „Ef sjúkdómur tekur
sig upp hjá fólki sem áður hefur
verið í langri og strangri meðferð,
það fær heimahlynningu og er
kannski komið í svokallaða líknandi
meðferð og farið er að ræða við við-
komandi að hann hefði nú kannski
gott af því að fara inn á spítala til að
hvíla ættingja eða eitthvað slíkt þá
getur fólk oft ekki hugsað sér að
fara aftur inn á deild þar sem það
var búið að koma margoft í alls kon-
ar ásigkomulagi. Ég held því að ef
önnur deild, eins og líknardeild,
stæði til boða myndi það breyta
heilmiklu.“
ahlynningar“
skapti@mbl.is
DRÖFN Friðfinnsdóttir myndlist-
arkona lést úr krabbameini 11. maí
árið 2000, 55 ára að aldri. Guð-
mundur Óskar Guðmundsson, eig-
inmaður hennar, segir svo frá:
„Við vorum eins og hverjar aðrar
venjulegar manneskjur í ham-
ingjuríki lífi. Síðan fer hún í skoðun
eins og konur almennt gera og
hafði reyndar passað mjög vel upp
á það alla tíð. En ferlið fer svo
hratt í gang að hún kemur raun-
verulega aldrei heim úr skoðuninni
heldur fer beint í aðgerð.“
Síðan hefst mjög sterk lyfja-
meðferð „og kannski vegna þess að
konan var svo virk sem myndlist-
armaður, og vegna þess hversu
sterk hún var, þá sá ég það ein-
hvern veginn aldrei fyrir mér að
hún færi burt af heimilinu.“
Guðmundur Óskar segir þess
vegna, að fyrst þjónusta heima-
hlynningar var fyrir hendi á svæð-
inu, hafi það komið af sjálfu sér að
nýta hana, þannig að Dröfn gæti
verið heima allan tímann. „Ég fann
að hún vildi það og mínar aðstæður
voru þannig að það hentaði vel; ég
vinn hér nánast við hliðina,“ segir
hann en Guðmundur Óskar kennir í
tréiðnaðardeild Verkmenntaskól-
ans, sem er í vestustu álmu bygg-
ingarinnar, og býr í næstu götu.
„Það er styttra fyrir mig heim en á
kennarastofuna,“ segir hann en
stofan sú er í austasta hlutanum.
„Við komum okkur upp merkja-
kerfi vegna þess að stofnunin sem
ég vinn í var nýflutt í plássið þar
sem við erum núna og símakerfið
var ekki komið í lag; ég leit út um
gluggann og hljóp heim ef hún
hafði gefið merki. Það tók mig bara
tvær mínútur. Síðustu þrjá til fjóra
mánuðina urðu veikindin mjög ill-
víg og þessar elskur – „ég kalla
þær alltaf elskur, konurnar í
Heimahlynningunni“ – komu þá
hér tvisvar á dag og að auki ef ég
hóaði í þær. Það var mér alveg
ómetanlegt að vita af þeim; veitti
mér svo mikið öryggi. Þær stjórn-
uðu lyfjagjöfinni, tóku til lyfin og
settu mig inn í það og ég sá svo um
að því var framfylgt. Þær stýrðu
mér að hluta eða öllu leyti en við
reyndum aftur á móti að lifa eins
eðlilegu lífi og hægt var miðað við
aðstæður.“
Síðustu mánuðina sem Dröfn lifði
þurfti að fylgjast vel með henni all-
an sólarhringinn og „þá reyndi enn
meira á konurnar í Heimahlynning-
unni. Þær komu hérna og leystu
mig stundum af, í klukkutíma eða
tvo, þegar ég fór út að ná mér í
súrefni. Þær veittu henni eins
mikla og góða aðhlynningu og hægt
var; eftir á sé ég ekki að við hefð-
um getað gert betur. Það endaði
eins og það endaði en þetta er
kannski það sem við eigum ekki að
ganga gruflandi að; einhvern tíma
förum við og með einhverju formi,
en hlýtur að vera krafa hvers
manns að fá að fara með eins mik-
illi reisn og mögulegt er. Og auðvit-
að hlýtur það að vera okkar mann-
anna að hjálpast að við það.“
Krafa hvers manns að
deyja með reisn
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Guðmundur Óskar: Ómetanlegt að vita af konunum í Heimahlynningunni.