Morgunblaðið - 28.02.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 28. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Davíð FannarMagnússon
fæddist í Reykjavík
27. maí 1980. Hann
lést á Bifröst í
Borgarfirði 21.
febrúar síðastliðinn.
Móðir hans er Sig-
rún Davíðsdóttir, f.
9.7. 1950. Faðir
hans er Magnús G.
Friðgeirsson, f.
20.8. 1950, sam-
býliskona hans er
Sigurveig Lúðvíks-
dóttir, f. 16.6. 1946.
Systur Davíðs eru:
a) Aldís Magnúsdóttir, f. 23.5.
1977, dóttir hennar er Aníta
Björk Káradóttir, f. 22.4. 1998,
og b) Maríanna Magnúsdóttir, f.
23.5. 1985.
Davíð ólst upp í Reykjavík til
átta ára aldurs en þá fluttist
hann með fjölskyldu sinni til
Bandaríkjanna og bjó þar til 14
ára aldurs. Þá kom Davíð heim
til Íslands og hóf nám í Árbæj-
arskóla. Hann hóf
menntaskólanám
sitt í Menntaskólan-
um við Sund og fór
á milli skóla og
nam einnig við
Fjölbraut í Ármúla
og Fjölbraut í
Breiðholti. Davíð
starfaði um skeið í
fyrirtæki fjölskyld-
unnar, Hljómco hf.
Einnig starfaði
hann við leiðsögn
við Reynisvatn. Síð-
an var hann við af-
greiðslustörf og
sölumennsku hjá Seglagerðinni
Ægi. Síðastliðið sumar hóf Dav-
íð störf sem leiðsögumaður fyrir
laxveiðimenn við Kjarrá í Borg-
arfirði. Í ágúst hóf hann nám í
frumgreinadeild Viðskiptahá-
skólans á Bifröst.
Útför Davíðs verður gerð frá
Grafarvogskirkju í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Elsku besti Davíð. Ég trúi því
hreint ekki að ég sé að skrifa mína
fyrstu minningargrein og það um þig.
Svona ungan og fallegan strák. Mér
er svo ofarlega í minni mín síðasta
stund með þér, þegar mamma mín og
pabbi þinn héldu þorrablót í janúar.
Þá var gaman. Það var ekki að sjá að
þér liði illa, elsku Davíð. Ef ég hefði
vitað að það yrði í síðasta sinn sem ég
sæi þig og faðmaði bless þá hefði ég
sjálfsagt ekki viljað sleppa. Ég hefði
haldið fastar og lengur og sagt þér að
mér þætti alveg óskaplega vænt um
þig. En þetta kvöld er mér svo mik-
ilvægt núna. Eins hugsa ég fallega
um jólin síðustu og áramótin sem við
vorum svo heppin að fá að eiga með
þér. Ég man þegar mamma mín og
pabbi þinn voru að byrja að vera sam-
an. Ég var svo glöð þegar ég fór að
kynnast ykkur systkinunum og fann
hversu frábær þið öll eruð. Þekkjandi
hann pabba ykkar þá er nú ekki ann-
að hægt en að hann eigi svona góð og
falleg börn. Þið eruð öll svo yndisleg
og ég þakka fyrir að fá að hafa ykkur
í mínu lífi. Ég veit að mamma mín og
pabbi þinn hafa þónokkrum sinnum
rætt hvað það gleðji þau mikið,
hversu vel börnunum þeirra kemur
saman. Einnig veit ég að henni
mömmu minni þykir alveg ofsalega
vænt um hversu góður þú varst alltaf
við hana. Þú varst svo ljúfur og góður
og vildir alltaf öllum svo vel, alveg
eins og hann pabbi þinn. Það er oft
sagt þegar fólk deyr svona ungt að þá
sé þörf fyrir það á æðri stöðum. Í
barnslegri hugsun minni ímynda ég
mér að það hafi vantað góðan veiði-
mann á himnum, því Guð veit að það
var eitthvað sem þú elskaðir að gera.
Elsku Davíð, við Gunnar vonum að
þér líði betur núna og við munum
standa með systrum þínum, pabba og
mömmu minni eins og við getum til
að hjálpa þeim í gegnum þessa miklu
sorg sem missir okkar allra er. Við
munum biðja fyrir þér og þínum,
elsku Daddi, og við vonum að það sé í
lagi að við fáum líka að biðja til þín
öðru hvoru. Guð geymi þig, elsku vin-
ur.
Þín
Þóra.
„Sorgin er gríma gleðinnar.“ Svo
segir í Spámanninum eftir Kahlil
Gibran.
Elsku Davíð. Svona líður okkur í
dag – það sem var gleði okkar er í dag
mikil sorg. Svona getur lífið snúist
við á einu augnabliki og engu hægt að
breyta.
Okkur langar að þakka þér fyrir
þær yndislegu stundir sem við áttum
saman í Hesthömrunum – þar sem
fjölskyldur okkar sameinuðust og við
vorum svo heppin að fá að kynnast
þér.
Við biðjum góðan Guð að varðveita
þig nú þegar þú ert farinn frá okkur.
Guð styrki ykkur, elsku mamma
og Maggi, og alla þá sem ganga nú í
gegnum þennan mikla sársauka og
söknuð.
Þig vantar hvergi vegi,
þig vantar aldrei mátt,
þín bjargráð bregðast eigi
til bóta á einhvern hátt.
Þitt starf ei nemur staðar,
þín stöðvar enginn spor,
af himni er þú þér hraðar
með hjálp og líkn til vor.
(Björn Halldórsson.)
Takk fyrir samfylgdina, kæri
Davíð.
Gróa, Ásgeir, Lúðvík,
Drífa og Dóra.
Guð þekkir hjartað sem sárast grætur
og sorgin ykkar býr í hjarta hans,
sín helgu smyrsl á hjartasárið lætur
er hryggð og angist nístir hjarta manns.
(Þ. Kl. Á.)
Með harm í hjarta kveðjum við
elskulegan frænda okkar, Davíð
Fannar. Hann var svo ungur, aðeins
22 ára gamall. Sonur umhyggju-
samra og góðra foreldra sem sjá nú á
eftir elsku drengnum sínum. Það er
sannarlega erfið og mikil lífsreynsla.
Davíð Fannar var einstaklega góð-
ur, blíður og örlátur drengur sem
okkur þótti svo undur vænt um. Þessi
ungi frændi okkar var alltaf svo hress
og ræðinn er við hittum hann á förn-
um vegi og hann gaf mikið af sér. Við
samglöddumst honum þegar hann
ákvað að hefja nám síðastliðið haust
við Viðskiptaháskólann í Bifröst eftir
nokkurt hlé á skólagöngu.
Þar undi hann hag sínum vel og
námið sóttist honum líka vel.
Það er sárara en orð fá lýst að
þurfa að sætta sig við að hann sé far-
inn frá okkur.
Elsku Sigrún, Magnús, Aldís,
Maríanna, Alla, Sigríður og aðrir ást-
vinir Davíðs Fannars, megi ljúfar
minningar milda sorg ykkar. Við
biðjum góðan Guð að vaka yfir ykkur
og veita ykkur styrk til að takast á við
ykkar mikla missi. Minningin um
ljúfan og góðan frænda lifir áfram í
huga okkar.
Björg, Eyjólfur, Heba,
Aldís, Þórir, Eðvald,
Guðrún og Björgvin.
Elsku frændi. Það er erfitt að
hugsa til þess að þú sért farinn frá
okkur. Ég minnist þess svo vel að
þegar við hittumst, hvort sem það var
í Fjölbrautaskólanum við Ármúla þar
sem við stunduðum nám á sama tíma,
í Seglagerðinni eða á förnum vegi,
stoppuðum við alltaf í smástund,
spjölluðum saman og kvöddumst svo
með bros á vör.
Ég kveð þig nú í hinsta sinn og vil
ég votta ykkur, elsku Sigrún, Magn-
ús, Aldís og Maríanna, mína dýpstu
samúð á þessari sorgarstundu.
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pét.)
Sigrún Eyjólfsdóttir.
Það var um eftirmiðdag á föstu-
degi að við starfsfólk Seglagerðar-
innar Ægis fengum þær harmafréttir
að góðvinur okkar og fyrrverandi
samstarfsmaður, Davíð Fannar
Magnússon, væri fallinn frá. Það
fyrsta sem kom upp í huga okkar var
minningin um góðan og einstaklega
kátan dreng sem strax frá fyrsta degi
bauð af sér góðan þokka sem gerði
það að verkum að hann varð vel met-
inn á meðal samstarfsmanna sinna.
Davíð hóf störf hjá Seglagerðinni
Ægi haustið 2000 og starfaði í útivist-
ardeild fyrirtækisins fram á vorið
2002. Hann fékk það verkefni að sjá
um stangveiðideild fyrirtækisins og
sinnti hann því starfi mjög vel, en
stangveiðisportið átti hug hans allan
og hafði hann náð góðum tökum á því
þrátt fyrir ungan aldur. Það kom
snemma í ljós eftir að Davíð hóf störf
hjá Seglagerðinni að þar var kraft-
mikill drengur á ferð og var honum
skömmu síðar falið það verkefni að
sjá alfarið um daglegan rekstur
verslunarinnar, og sinnti hann því
verkefni með miklum glæsibrag.
Það er með söknuð í hjarta að við
kveðjum vin okkar og fyrrverandi
samstarfsmann Davíð Fannar Magn-
ússon, og mun björt minning hans lifa
hjá okkur um ókomna tíð.
Fjölskyldu Davíðs færum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Starfsfólk
Seglagerðarinnar Ægis.
Elsku Daddi minn. Nú ertu farinn
og í líf mitt hefur verið höggið djúpt
skarð sem aldrei verður fyllt. Það er
erfitt og sárt að hugsa til þess að ég á
aldrei eftir að sjá þig framar, aldrei
eftir að heyra þinn einlæga og fallega
hlátur, aldrei eftir að ræða við þig um
allt og ekkert. Eina sem ég á núna
eru minningar um yndislegan frænda
og myndirnar sem ég hef tekið af þér
í gegnum tíðina í ferðalögum, fjöl-
skyldumótum og þegar ég var hjá
ykkur í Ameríku.
Myndir og minningar sem ylja mér
nú um hjartarætur meira en ég get
nokkurn tíma lýst með orðum. Þú
varst svo góður strákur. Þú hafðir
svo gott hjarta.
Það er stundum sagt að börn laðist
mest að þeim sem hafa góða sál og
fallegt hjartalag. Mér finnst það lýsa
þér mjög vel hvernig börn löðuðust
að þér.
Hún Aníta Björk litla sá vart sólina
fyrir Dadda frænda sínum og á fjöl-
skyldumótum voru allir litlu krakk-
arnir tístandi í kringum þig því þau
vissu að þú varst alltaf til í að leika við
þau, hvaða grallarastuði sem þau
voru í.
Sjálfur varst þú voða mikill grallari
þegar þú varst yngri. Þegar ég hugsa
til þín, á þínum yngri árum, þá sé ég
þig fyrir mér laumast eitthvað bakvið
með prumpublöðru og þvílíkan
prakkarasvip sem var alveg einstak-
ur. Það er ekki laust við það að maður
sæi þessum yndislega prakkarasvip
bregða fyrir öðru hvoru nú þegar þú
varst orðinn að ungum manni.
Núna leita á mig margar spurning-
ar sem erfitt er að finna svör við. Ég
veit bara að núna ertu hjá öfum þín-
um og vona að þú hafir fundið friðinn
sem þú þráðir. Ég kveð þig, elsku
elsku Davíð minn. Hvíldu í friði, eng-
illinn minn.
Megi góður Guð styrkja fjölskyldu
þína og alla þína vini.
Þín elskandi frænka,
Kristín.
Elsku drengurinn minn, það er svo
sárt að kveðja þig.
En við vitum að afar þínir taka á
móti þér og umfaðma þig.
Það er svo margs að minnast.
Ferðalögin okkar til dæmis í Þjórs-
árdalinn og á Apavatn þar sem við
gerðum okkur margt til skemmtun-
ar, sátum við varðeld og sungum
saman, þetta voru yndislegar stund-
ir.
Þér fannst alltaf svo gaman að
veiða á stöngina þína, þú varst nú
ekki hár í loftinu þegar þú fékkst
fyrsta fiskinn þinn og varst svo
ánægður og glaður. Einnig hvað við
Gunni áttum góðar stundir með þér
og fjölskyldu þinni þegar við komum í
heimsókn til ykkar til Bandaríkj-
anna. Þú varst alltaf svo blíður og
glaður.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekki bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næði njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafn síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
Þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Elsku Davíð minn, við biðjum góð-
an guð að geyma þig og styrkja ást-
vini þína í þeirra miklu sorg.
Jóhanna frænka og Gunnar.
Elsku Davíð minn. Mig langar að
kveðja þig í hinsta sinn með örfáum
línum.
Ekki óraði mann fyrir því að við
værum að hittast í síðasta sinn í
þorrablótinu sem var í byrjun þorra
eins og undanfarin ár, þú varst svo
glaður, og ánægður með veruna í
skólanum. Leist björtum augum á
framtíðina og virtist vera búinn að
finna þinn farveg. Nú sit ég og læt
hugann reika um farinn veg og þá
koma minningar um einstaklega blíð-
an og kátan glókoll. Þú fluttist með
foreldrum þínum til Bandaríkjanna
þegar þú varst átta ára og varst í
burtu í sex ár, þá hittumst við sjaldan
en alltaf var jafn gaman að sjá hvað
þú varst einlægur og hlýr, það
breyttist aldrei.
Ein af minnisstæðustu stundunum
hin seinni ár er þegar við fórum á
ættarmótið fyrir vestan á Bæ í
Króksfirði, þar sem öll ættin var
saman komin. Það lýsir þér best að
hvar sem þú varst voru litlu frænd-
systkini þín hlaupandi á eftir þér og
vildu fá þig til að leika við sig og grall-
arast pínulítið.
Elsku Davíð minn, eftir sitjum við
með ótal spurningar sem við fáum
ekki svör við. Kveðjustundin er runn-
in upp og hún er sárari en orð fá lýst.
Ég vil þakka þér fyrir þann tíma sem
við áttum saman og ég bið góðan Guð
að geyma þig, elsku frændi minn.
Megi góður Guð styrkja alla ást-
vini og aðstandendur þína.
Farðu í friði, vinur minn kær.
Faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær.
Aldrei skal ég þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þín frænka,
Hrefna.
Tíminn stóð í stað,
hjartað stóð í stað,
dofi kom yfir.
Himnarnir grétu,
og depurð féll yfir heiminn.
(Svava Bjarney.)
Ekkert mun verða eins, því að ein
fegursta persóna sem okkur var gef-
in er farin. Guð gat ekki verið án
sinnar hreinustu sálar, gat ekki verið
án ljúfasta Davíðs sem við fengum
þau forréttindi að njóta í þessi fáu en
ómetanlegu ár. Davíð var sérstakur.
Í honum var ekki að finna lestina sem
einkenna meirihluta mannkynsins. Í
hans orðaforða var ekki til hroki, yf-
irlæti, grunnhyggja eða illvilji. Davíð
einkenndist af sannsögli, trausti,
virðingu og örlæti. Honum tókst allt-
af að láta öllum líða vel í kringum sig
og gat fyllt fólk af gleði á svipstundu.
Þannig lét hann okkur alltaf líða.
Hvort sem hann var sjö ára, faðm-
andi eina af okkur vegna föðurmissis,
eða 17 ára, hjálpandi einni af okkur
með þýðingarmikla gjöf. Hann þótt-
ist aldrei vera annar en hann var og
breyttist ekki eftir því hver var með
honum. Hann var alltaf okkar sami
dásamlegi Davíð sem deildi með okk-
ur gleðistundum og hughreysti okkur
á erfiðum tímum. En þeir deyja ungir
sem guðirnir elska mest. Elsku Dav-
íð, þráin eftir þér mun aldrei dvína. Í
okkur muntu alltaf lifa, í okkar upp-
lifunum og minningum, í okkar huga
og hjarta að eilífu. Við elskum þig.
Svava, Berglind, Kristín, Guðrún,
Anna, Rebekka, Örk,
Lillý, Lilja og Linda.
Elsku frændi minn. Ég sakna þín
svo mikið, það var allaf svo gaman
þegar þú varst nálægt, glaðlega and-
litið þitt og húmorinn alltaf í lagi. Mig
langar ekki að trúa því að ég eigi
aldrei eftir að sjá þig aftur, aldrei.
Þegar ég og mamma buðum ykkur úr
Vesturásnum í mat eða þið okkur þá
var það alltaf mín fyrsta hugsun
hvort Daddi frændi kæmi ekki, það
var alltaf gaman þar sem þú varst.
Núna hef ég aðeins minningarnar um
þig til að hugsa um, ég mun aldrei
gleyma þér, frændi, mér þykir óend-
anlega vænt um þig.
Þín frænka
Sigrún Ýr.
Nú kveð ég þig, elsku besti vinur
minn.
Það eru mér forréttindi að hafa
kynnst þér og fengið að vera nálægt
þér sem vinur. Níu ár er sá tími sem
við fengum saman. Það er stuttur
tími en hann er mér ógleymanlegur.
Febrúardagurinn hinn tuttugasti er
sá dagur sem ég kom í heiminn. Það
er líka dagurinn sem þú yfirgafst
hann. Afmælisdagar voru þér ofar-
lega í huga, þú varst nánast alltaf
fyrstur til að óska mér til hamingju
með daginn. Þegar ég hugsa til baka
þá minnist ég þess að við eyddum all-
mörgum afmælisdögum mínum sam-
an og eftir því sem árunum fjölgaði
varst þú alltaf stór hluti af þessum
degi því þér var mikið í mun að ég
væri ánægður á afmælisdaginn minn.
Ég minnist þess sérstaklega árið
1996 þegar ég varð sextán ára, það
voru allir eitthvað uppteknir þennan
dag þannig að mér fannst ég eitthvað
einmana. Þér höfðu áskotnast bíó-
miðar og þú hafðir ákveðið að bjóða
einhverri stelpu með þér. Allt í einu
var barið á dyrnar heima hjá mér og
þar stóðst þú, veifaðir bíómiðunum
framan í mig og sagðir að við værum
sko á leiðinni í bíó, þessi stelpa gæti
nú bara beðið. Þetta er lýsandi dæmi
um hversu örlátur þú varst og hvað
þú gast alltaf hugsað þér að fórna
hverju sem er fyrir vini og fjölskyldu.
Þegar ég hugsa til baka þá innihéldu
samverustundir okkar nánast alltaf
bros og hlátur. Þú varst alltaf tilbú-
inn til að hlusta á mann og benda á
það jákvæða við hugmyndir manns
þótt þær virtust langsóttar eða óger-
legar. Með jákvæðni þinni var maður
fullfær um að framkvæma þær og all-
ir vegir voru færir. Árin í Árbæjar-
skóla voru gullár okkar vinanna. Ég
man eins og það hafi gerst í gær að ég
sá þig fyrst. Þú stóðst fyrir framan
félagsmiðstöðina okkar, sem er
vinnustaður minn í dag, en þar
sáumst við einnig í síðasta sinn. Þú
varst ekki lengi að heilla okkur í skól-
anum með brosi þínu og hlátri. Það
var bara ekki hægt annað en að fá
áhuga á að kynnast þér enda liðu ekki
nema nokkrir dagar frá fyrstu kynn-
um þangað til þú varðst einn af okkar
bestu vinum. Við áttum einnig eitt
gott ár í Menntaskólanum við Sund
en leiðir okkar skildu í tvö ár frá
skóla. Við fundum síðan hvor annan
aftur í Fjölbrautaskólanum í Ármúla.
DAVÍÐ FANNAR
MAGNÚSSON
Fallegar, sérmerktar
GESTABÆKUR
Í Mjódd
sími 557-1960www.merkt.is
merkt