Morgunblaðið - 10.05.2003, Blaðsíða 53

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. MAÍ 2003 53
SNARPRI kosningabaráttu er að ljúka. Komið er að því að fólk gangi að
kjörborðinu og velji fulltrúa sína á Alþingi Íslendinga næsta kjörtímabilið.
Kosningabaráttan hefur náð hámarki og framboðin vinna að því að kynna
stefnu sína og frambjóðendur.
10. maí verður skorið úr um það hvort Sjálfstæðisflokk-
urinn verður áfram í forystu landsmála. Þau tæki sem sjálf-
stæðismenn hafa alltaf haldið fram að reynist best hafa skilað
þjóðinni hagsæld án fordæma í Íslandssögunni. Frelsi ein-
staklingsins, ábyrgð í ríkisfjármálum og hófleg skattheimta
hafa verið einkunnarorð Sjálfstæðisflokksins í þeim rík-
isstjórnum sem flokkurinn hefur veitt forystu frá árinu 1991.
Nú er sótt að Sjálfstæðisflokknum sem aldrei fyrr, þrátt fyrir árangurinn
sem náðst hefur. Rökin gegn stjórn Sjálfstæðisflokksins byggjast á veikum
grunni en það þýðir ekki að sjálfstæðismenn þurfi ekkert að óttast. Að Ís-
lendingum steðjar sú ógn, að vinstristjórn komist til valda og glutri niður ár-
angrinum og misnoti tækifærin sem eru til sóknar.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur í hyggju að framkvæma eftirfarandi á næsta
kjörtímabili; lækka tekjuskatt um 4%, afnema eignarskatta, lækka um helm-
ing virðisaukaskatt á matvæli, bækur, húshitun, rafmagnskostnað og annað
sem tilheyrir lægri virðisaukaskattsþrepinu, hækka barnabætur um 2.000
milljónir króna, lækka öll skattþrep erfðafjárskatts og auka skattfrelsi
vegna viðbótarframlaga í lífeyrissparnað. Hingað til hafa sjálfstæðismenn
ekki lofað beinum skattalækkunum fyrir kosningar en hafa þó lækkað þá
samt. Um er að ræða bein loforð okkar sem við munum efna ef okkur verður
falin stjórn á þjóðarskútunni næsta kjörtímabil. Eins og formaður flokksins
sagði sjálfur í ræðu á landsfundi eru sjálfstæðismenn ekki aðeins umræðu-
stjórnmálamenn heldur fyrst og fremst athafnastjórnmálamenn. Skatta-
lækkunartillögur flokksins munu allar verða lögfestar í einu lagi á fyrsta
haustþingi eftir kosningar. Þar munu dagsetningar verða nefndar um hve-
nær breytingarnar tækju gildi á kjörtímabilinu.
Greinilegt er að lítill samhljómur er á milli leiðtoga stjórnarandstöðu-
flokkanna í kosningabaráttunni og hafa þau talað í margar áttir í þeim um-
ræðuþáttum sem þau hafa verið saman í. Þau virðast eiga mjög fátt sameig-
inlegt. Talsmaður Samfylkingarinnar slær úr og í frá einum sjónvarpsþætti
til annars og virðist að mörgu leyti endurspegla vel þann flokk sem hún er í.
Ætti að nægja að líta á skattamálin í þeim efnum. Nú virðist fjölþrepa tekju-
skatturinn fokinn út í veður og vind. Eins og fyrr segir er leiðtogaþrenning
stjórnarandstöðunnar ekki traustvekjandi, en ljóst er að hún er sá kostur,
sem kjósendur hafa gegn leiðtogum stjórnarflokkanna þegar velja skal for-
ystu til næstu ára. Kostirnir í komandi kosningum eru mjög skýrir; viljum við
áframhaldandi stöðugleika eða stjórnleysi að hætti vinstrimanna í þriggja
flokka stjórnum frá fyrri tíð? Svo einfalt er það!
Sjálfstæðisflokkurinn gengur til komandi kosninga stoltur af þeim árangri
sem Íslendingar hafa náð og sannfærður um að ef áfram verður haldið á
sömu braut bíði okkar allra enn frekari ávinningur. Miklar breytingar hafa
orðið á íslensku þjóðfélagi á undanförnum árum. Þær hafa leitt til hagsældar
og bættra lífskjara langt umfram það sem gerst hefur í nálægum löndum.
Umgjörð atvinnulífsins er nú betri en áður, starfsskilyrði þess hagstæðari,
skattar almennings og fyrirtækja lægri og svigrúm til athafna meira en áður.
Tekist hefur að treysta forsendur velferðarkerfisins með öflugu atvinnulífi á
grundvelli stöðugleika í efnahagsmálum. Saman höfum við náð árangri og
getum verið bjartsýn á framtíð okkar og Íslands á komandi árum. Varð-
veitum stöðugleikann á komandi árum. Glutrum ekki árangri undanfarinna
ára niður, sköpum ný tækifæri og farsæla framtíð til hagsbóta fyrir alla. Með
því að kjósa Sjálfstæðisflokkinn og Davíð Oddsson á laugardaginn áfram til
forystu varðveitum við stöðugleikann. Áfram Ísland!
Stöndum vörð
um stöðugleikann
Eftir Stefán Friðrik Stefánsson
Höfundur er stjórnarmaður í Verði, f.u.s. á Akureyri.
TÆKIFÆRIÐ er núna til að
tryggja Samfylkingunni forystu í
landsstjórninni. Til að mynda
nýja ríkisstjórn í
landinu sem hafi
almannahag að
leiðarljósi í stað
sérhagsmuna er
nauðsynlegt að
tryggja öfluga
kosningu Samfylk-
ingarinnar, bæði til að fella rík-
isstjórnina og til að skapa öfl-
ugan flokk sem geti verið
kjölfesta nýrrar stjórnar.
Á undanförnum mánuðum hef-
ur vaxandi hópur fólks á öllum
aldri, úr öllum stéttum og öllum
landshlutum kallað eftir breyt-
ingum á landsstjórninni. Það sem
við eigum öðru fremur sameig-
inlegt er krafan um nýja stjórn-
arhætti. Stjórnarhætti sem sam-
ræmast hugmyndum nútímans
um sjálfsagt og eðlilegt samráð
stjórnmálamanna við almenning,
krafa um sjálfsagða og eðlilega
virðingu kjörinna fulltrúa fyrir
fólki og löngunin eftir lands-
stjórn sem miðar að sanngirni í
stað þess að þyngja byrðar hinna
verst settu en létta þeirra sem
mest hafa.
Í dag geta þessar sjálfsögðu
kröfur um nýja tíma orðið að
veruleika. Glymjandinn um
glundroða og vinstristjórn mun
þar engu breyta því hann til-
heyrir eins og gömlu stjórn-
arhættirnir liðinni öld. Í Reykja-
vík hefur 3–4 flokka stjórn stýrt
farsællega í á þriðja kjörtímabil
undir styrkri forystu Ingibjargar
Sólrúnar. Í tvígang hafa Reyk-
víkingar lagt mat á störf hennar
við stjórnun þessa stærsta fyr-
irtækis landsins og í bæði skiptin
veitt henni umboð til og treyst
henni fyrir áframhaldandi stjórn.
Dómur Reykvíkinga er óræk-
astur vitnisburður um að í dag er
vert að veita henni og Samfylk-
ingunni umboð til að móta nýja
tíma fyrir landið allt.
Samfylking
nýrra tíma
Eftir Helga Hjörvar
Höfundur er frambjóðandi
Samfylkingarinnar.
ÞVÍ hefur verið haldið fram af
stuðningsmönnum núverandi rík-
isstjórnar að þriggja flokka
„vinstristjórn“ eins
og sú sem stjórn-
arandstæðingar
bjóða nú upp á, geti
ekki orðið farsæl
stjórn. Ingibjörg
Sólrún og fylgi-
sveinar hennar hafa
mótmælt þessu og
svarað því til að þetta hafi verið af-
sannað 1994 með R-listasamstarf-
inu í Reykjavík. Vissulega hefur
það samstarf gengið án mjög
stórra áfalla, en ég tel að sá sam-
anburður sé bæði rangur og vill-
andi. Það að ólíkir flokkar geti
stjórnað borg eða bæjarfélagi sam-
an segir ekkert til um það hvort
svipað mynstur henti við stjórnun
landsins. Allir flokkar hafa nokkuð
svipaðar áherslur þegar kemur að
sveitarstjórnarkosningum. Það að
bjóða íbúum bæjarfélagsins upp á
góða þjónustu í fallegu umhverfi,
án þess að hækka skatta eða skuld-
ir mjög mikið. Í eitt af fáum skipt-
um sem R-listinn hefur þurft að
taka afstöðu í stóru pólítísku máli,
Kárahnjúkamálinu, klofnaði sam-
starfið og þurfti hjálp minnihlutans
til að landa því máli.
Ef við snúum okkur að alþing-
iskosningunum þá sé ég ekki
hvernig stjórnarandstaðan eigi að
geta unnið saman og myndað far-
sæla stjórn. Flokkarnir eiga það
sameiginlegt að vilja fella núver-
andi ríkisstjórn og helst koma
Sjálfstæðisflokknum sem lengst í
burtu. Þeir ættu að geta komið sér
saman um einhvers konar mála-
miðlanir í velferðarmálum og
menntamálum. En er þá ekki
nokkurn veginn upp talið hvað
flokkarnir eiga sameiginlegt?
Hvaða stefnu ætla flokkarnir að
taka í
 skattamálum?
 sjávarútvegsmálum?
 utanríkismálum?
 málum sem snerta atvinnu- og
viðskiptalífið?
Veljum traust, öryggi og stöð-
ugleika í stað óöryggis og styðjum
áframhaldandi starf núverandi
stjórnarflokka!
Geta stjórnarand-
stöðuflokkarnir
unnið saman?
Eftir Davíð Stefánsson
Höfundur er nemi við
Háskóla Íslands.
ÉG ætla að kjósa Samfylk-
inguna í dag. Ekki vegna vanans,
eða fjölskylduhefðarinnar, né
heldur áróðursins.
Ég ætla að kjósa S
vegna þess að ég
vil búa í samfélagi
þar sem allir sitja
við sama borð. Þeg-
ar ég segi ALLIR,
þá á ég ekki ein-
ungis við þá sem
eru minnimáttar, sem svo oft eru
settir á sama bás – konur, börn og
sjúklinga – en ég á við alla þá sem
eiga þátt í að mynda heilsteypt
samfélag þar sem hver og einn
gegnir sínu hlutverki, jafnt börn
sem konur og karlar.
Ég tel að auðlind hafsins, okkar
helsta lífæð, eigi að vera okkar
allra eign, en ekki nokkurra útval-
inna sem hafa leyfisbréf í höndum
til að braska að eigin vild með
beinharða peninga sem eru ekki
þeirra. Allir, og þá jafnvel brask-
ararnir sjálfir, hafa viðurkennt
galla þessa kerfis, en liggur það
ekki í augum uppi af hverju þeir
vilja ekki breyta því?
Það er ekki hægt að rétta við
þann halla sem orðið hefur á lýð-
ræði á Íslandi nema með því að
breyta landinu öllu í eitt kjör-
dæmi. Þá fyrst mun vægi míns at-
kvæðis vega jafnt á við allra ann-
arra. Og þá fyrst mun fylgi hvers
flokks endurspegla vilja kjósenda.
En auðvitað liggur það í augum
uppi að þeir flokkar, sem hafa nú
setið alltof lengi við stjórnvölinn,
vilja engu breyta. Þeir sem standa
vörð um óbreytt ástand, og núver-
andi kvóta- og kosningakerfi, eru
þeir sem ekki vilja breytingar.
En tímarnir eru að breytast,
ekki bara í Evrópu, heldur í heim-
inum öllum. Ísland þarf að fylgja
þessum breytingum. Fyrstu skref
í þá átt á Íslandi var þegar fólk á
vinstri væng pólitíkur landsins
fylktist saman. Allt þetta fólk á
eina hugmyndafræði sameiginlega:
það vill að ALLIR sitji við sama
borð. Það þýðir að ekki nokkrum
einstaklingi sé mismunað, að allir
eigi sama rétt, allir fái sinn skerf
af kökunni. Auðsöfnun landsins
skal vera skipt út frá sjónarmiði
jafnaðar, sanngirni og réttsýni.
Það krefst rökræðna, sem eiga sér
stað, sem betur fer, innan Sam-
fylkingarinnar, ólíkt hinum flokk-
unum, því þar er ólíkt fólk sam-
ankomið til að hrinda af stað
óhjákvæmilegum breytingum.
Er einhverra breytinga að
vænta á næsta kjörtímabili af
hendi þeirra sem setið hafa allt of
lengi við stjórnvölinn? Í átta ára
stjórnartíð þeirra hefur ekki borið
á því. Það ólíklegasta gerðist þó á
miðju síðasta kjörtímabili; Fram-
sókn, flokkur sem er betur þekkt-
ur sem vörður fortíðarinnar, lærði
og sýndi að hann vill vera í takt
við breytta tíma. Framsókn opnaði
fyrir nýja umræðu sem mun
skipta framtíð Íslands gríðarlegu
máli. Samstarfsflokkur þeirra
neitaði ekki bara að tala um þessa
framtíð heldur lagðist á eitt um að
loka á hana.
Í sameiningu geta Samfylkingin
og Framsókn komið í veg fyrir
áframhaldandi ósanngjarna fram-
komu í garð kjósenda og vilja
þeirra. Gegn hugmyndafræðilegu
gjaldþroti, gegn auðsöfnun örfárra
einstaklinga á kostnað hinna, gegn
óréttlátu kosningakerfi, gegn per-
sónulegri einkavæðingu.
Ég heimta breytingar. Ég geri
samlanda mína ábyrga fyrir því að
hrinda þessum breytingum af
stað, með því að kjósa ekki út frá
vananum, hefðinni, né áróðrinum
og láta ekki þá einokun, yfirboðun
og þann vanskilning sem tröllriðið
hefur íslensku stjórnarfari halda
áfram, heldur leyfi hugmynda-
fræðinni, sem byggist á jöfnuði og
boðar jákvæðar breytingar, að
sýna hvað í henni býr.
Ég treysti því.
Ég treysti
Eftir Kolfinnu Baldvinsdóttur
Höfundur starfar hjá fram-
kvæmdastjórn ESB í Brussel.
RÍKISSTJÓRNIR Davíðs Odds-
sonar, formanns Sjálfstæðisflokksins,
hafa skapað meiri stöðugleika í efna-
hagsmálum en við höfum áður upp-
lifað, lengra tímabil
vaxandi kaupmáttar
ráðstöfunartekna en
áður hefur þekkst,
lækkað ríkisskuldir
um tugi milljarða og
að auki greitt fimm-
tíu milljarða af fram-
tíðarskuldbindingum
lífeyrissjóða ríkisstarfsmanna. Með
styrkri hagstjórn og sterku aðhaldi í
ríkisfjármálum hefur Ísland verið
sett í hóp best metnu þjóða á alþjóða-
fjármálamörkuðum, engin þjóð er
hærra metin og einungis Bandaríkin
og Þýskaland eru jafn hátt metin. Á
sama tíma hafa miklar og mikilvægar
framkvæmdir orðið í öllum lands-
hlutum. Fjárveitingar til menntamála
eru með því hæsta hjá vestrænum
þjóðum. Starfsumhverfi atvinnulífs-
ins hefur verið lagfært með skatta-
lækkun og frjálsum fjármálamarkaði.
Áfram verður haldið á sömu braut
njóti Sjálfstæðisflokkurinn fylgis til
þess. Stefna hans er að styrkja
grundvöll atvinnulífsins og lífsafkomu
landsmanna með fjölbreyttu og þrótt-
miklu atvinnulífi, samgöngubótum og
öflugu skólastarfi við góðar aðstæður.
Þegar skyggnst er fram á veginn
virðist mér bjart fram undan, m.a.
vegna þess að efnahagur okkar er
batnandi og viðskiptamöguleikar fyr-
irtækja eru vaxandi. Það er grund-
völlur batnandi lífskjara.
Allir stjórnarandstöðuflokkarnir
vilja umbylta stjórnkerfi fiskveiða.
Vinstri-grænir vilja þríhliða blöndu
með uppboði aflaheimilda a.m.k. að
hluta og innkalla aflaheimildir á tutt-
ugu árum.
Samfylking vill innkalla aflaheim-
ildir á tíu árum og leigja á uppboði
(bjóða upp skattana!). Talsmenn
flokksins staðhæfa að þetta verði til
þess að kvótaleiga lækki verulega,
því framboð á aflaheimildum aukist.
Þeir nefna ekki að veiðigeta flotans
er langt umfram veiðiheimildir. Eft-
irspurnin verður því áfram mun meiri
en framboðið og verðið mun lítið
lækka, ef eitthvað.
Bent hefur verið á bæði af mönn-
um sem starfa í sjávarútvegi og óháð-
um aðilum, að þessar hugmyndir
munu setja allar aflaheimildir í upp-
nám. Langflest útvegsfyrirtækin
hafa tekið mikil lán til að fjárfesta í
aflaheimildum og tækjakosti til hag-
ræðingar í því skyni að tryggja af-
komu sína í framtíðinni. Lánin verða
gjaldfelld um leið því grundvöllur
samninga er brostinn. Ekkert fyr-
irtæki getur sýnt fram á að það muni
hafa jafnmiklar heimildir til ráðstöf-
unar í hinu nýja kerfi. Þeim verður
síðan gert að greiða aftur í harðri
samkeppni á uppboðsmarkaði þær
sem þau fá í leigu til ríkissjóðs. Til-
kostnaður verður því miklu meiri en
áður, laun sjómanna lækka og af-
koma fyrirtækjanna hverfur fyrir
taprekstri.
Frjálslyndi flokkurinn boðar sókn-
arstýringu. Allir landsmenn sem hafa
fylgst með sjávarútvegi undanfarna
áratugi geta glöggt rifjað upp hvern-
ig ástandið var þegar hér var sókn-
arstýring á öllum veiðum. Þá var út-
gerð óhagkvæm, því allir kepptu um
afla þá daga sem mátti veiða, með
stöðugum fjárfestingum í nýjum og
aflmeiri vélum, nýjum og afkasta-
meiri veiðarfærum. Allt gekk út á
aflamagn meðan veiða mátti, en gæð-
in gleymdust og brottkast var gríð-
arlegt. Hugmyndir Frjálslynda
flokksins munu því leiða sjávarútveg-
inn frá því að vera nú arðbær at-
vinnuvegur sem skilar miklum verð-
mætum í þjóðarbúið. Vegna
tapreksturs mun þjóðarbúið hafa tak-
mörkuð verðmæti og engan hag af
auðlindinni í hafinu.
Allir þykjast þeir bæta úr því
„óréttlæti að fáeinum sægreifum hafi
verið afhent þjóðareignin“! Hið rétta
er að handhafar aflaheimilda eru á
þriðja þúsund fyrirtæki. Flest eru út-
gerðir smábáta og vertíðarbáta.
Stærstu fyrirtækin eru örfá almenn-
ingshlutafélög, flest með þúsundum
hluthafa. Þessir hluthafar eru tugir
þúsunda einstaklinga, lífeyrissjóðir
landsmanna og venjuleg fyrirtæki
sem eiga mikil viðskipti við sjávar-
útveginn og vilja eins og hinir hlut-
hafarnir leggja fé í fyrirtæki sem eru
vel rekin til að ávaxta fjármuni sína.
Öll sjávarútvegsfyrirtæki, smá sem
stór, verða í uppnámi og höfuðstóll
þeirra mun verða að engu um leið og
hugmyndir stjórnarandstöðuflokk-
anna fjögurra verða að veruleika. Við
tekur sjávarútvegur sem stendur á
brauðfótum og þarf að bíða eftir
styrk stjórnvalda til að lifa af næstu
viku, rétt eins og var í gamla sókn-
arkerfinu. Sterkasti atvinnuvegur
okkar, fjöreggið verður brotið og fjöl-
margir smáir útvegsmenn gjaldþrota,
lífeyrissjóðir með stórkostlega nei-
kvæða ávöxtun og aðrir eigendur eða
hluthafar í stórfelldum vandræðum.
Stöðugleikinn í efnahagsmálum gufar
upp því ráðstafanir til bjargar sjávar-
útveginum koma úr ríkissjóði og
Seðlabanka eins og fyrr. Skattgreið-
endur borga brúsann eins og áður.
Þeir sem vilja leggja sjáv-
araútveginn í rúst og eyða stöð-
ugleikanum, þeir kjósa Samfylkingu
eða Frjálslynda. Hinir sem vilja við-
halda stöðugleika og uppbyggingu
allra atvinnuvega og tryggja batn-
andi lífskjör, þeir kjósa Sjálfstæð-
isflokkinn.
Hvað vilt þú?
Höfundur er alþingismaður og í 1.
sæti framboðslista Sjálfstæð-
isflokksins í Suðurkjördæmi.
Eftir Árna
Ragnar Árnason
Vöggusæn
gur
vöggusett
PÓSTSENDUM
Skólavörðustíg 21
sími 551 4050
Reykjavík