Morgunblaðið - 06.09.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 LAUGARDAGUR 6. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jóhanna Krist-björg Einars-
dóttir fæddist að
Ási í Hegranesi 7.
september 1928.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Sunda-
búð Vopnafirði 1.
september síðastlið-
in. Foreldrar henn-
ar voru Einar Guð-
mundsson, f. 3.3.
1894, d. 26.7. 1975,
og kona hans Sig-
ríður Jósafatsdótt-
ir, f. 21.1. 1889, d.
11.8. 1951, búendur
á Ási í Hegranesi.
Alsystkini Jóhönnu eru Valgarð,
f. 10.3. 1927 og Aðalgeir Þórhall-
ur, f. 7.6. 1933, d. 11.3. 1944.
Hálfbræður Guðmundur Jóhann
Einarsson, f. 19.8. 1916, d. 21.10.
1993, Guðjón Jósafat Einarsson,
f. 28.5. 1919, d. 21.8. 1997 og
Svavar Einar Einarsson, f. 29.7.
1920.
Jóhanna giftist 7.9. 1952 Víg-
lundi Pálssyni, f. 25.5. 1930 frá
Refstað í Vopnafirði. Þau skildu
árið 1975. Börn Jóhönnu og Víg-
lundar eru 1) Svanborg Sigríður,
Gunnar Róbert Róbertsson, f.
18.7. 1954. Bön þeirra Marta, f.
15.8. 1980, Reynir, f. 27.7. 1983
og Guðrún Björg, f. 3.6. 1988.
Sonur Jóhönnu Aðalgeir Bjarkar
Jónsson, f. 4.10. 1945. Maki Hild-
ur Friðbergsdóttir, f. 19.1. 1946.
Þau skildu. Dóttir þeirra Jó-
hanna, f. 2.1. 1977 ættleidd af
Svövu systur Aðalgeirs. Sam-
býliskona Aðalgeirs Rósa Jóns-
dóttir, f. 11.1. 1942. Þau slitu
samvistum. Sonur þeirra Svanur
Trausti, f. 09.5. 1979. Barna-
barnabörn Jóhönnu eru þrjú.
Jóhanna bjó og starfaði sem
húsfreyja og bóndi á Refstað II
Vopnafirði á árunum 1952 til
1974. Síðla árs 1974 flytur hún í
Vopnafjarðarkauptún þar sem
hún bjó lengst af í eigin húsi að
Kolbeinsgötu 5 milli þess sem
hún starfaði sem matráðskona
víða um land og kokkur til sjós.
Jóhanna endaði starfsferil sinn
sem matráðskona við hjúkrunar-
heimilið Sundabúð árin 1983 til
1995.
Útför Jóhönnu verður gerð frá
Vopnafjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14. Jarð-
sett verður að Hofi.
f. 19.5. 1953. Maki
Ellert Árnason, f.
8.2. 1946. Börn
þeirra Arnar Már,
f. 14.7. 1975 og Ell-
en, f. 3.4. 1981. 2)
Svava, f. 30.3. 1955.
Maki Bjarni Eiríkur
Magnússon, f. 13.3.
1950. Þau skildu.
Börn þeirra Jó-
hanna, f. 2.1. 1977,
Fannar Freyr, f.
16.6. 1978 og Katr-
ín Huld, f. 26.6.
1980. Sambýlismað-
ur Svövu er Unn-
steinn Arason, f.
21.5. 1941. 3) Einar, f. 21.1. 1957.
Maki Fjóla Leósdóttir, f. 1.12.
1959. Þau skildu. Börn þeirra Jó-
hanna Kristbjörg, f. 5.3. 1982 og
Víglundur Páll, f. 9.9. 1983. Son-
ur Einars Nói Steinn, f. 20.6.
1979. Sambýliskona Einars Jó-
hanna Sigríður Rögnvaldsdóttir,
f. 30.8. 1966. Dóttir þeirra Berg-
dís Fanney, f. 18.1. 2000. Börn
Jóhönnu Sigríðar Unnar Már
Sveinsson, f. 17.3. 1989 og Rögn-
valdur Sveinsson, f. 19.4. 1991. 4)
Anna Pála, f. 1.5. 1960. Maki
Elsku besta mamma mín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Það er þungbært að setjast niður
og kveðja með fátæklegum orðum,
elsku mamma. Þegar síminn hringdi
hjá mér í veiðihúsinu að morgni 1.
sept. kl. hálfsjö vissi ég að þú hafðir
kvatt þennan heim. Svanborg systir
færði mér þær fréttir að þú hefðir
fengið friðsælt og fallegt andlát fyrr
um nóttina. Þetta var sorgleg og
átakanleg stund, við grétum. En
þetta var líka gleðistund því við
vissum að nú var bundinn endi á
það erfiða stríð og verki sem þú
barðist við í tæpa tvo mánuði eftir
greiningu á hinum illvíga sjúkdómi
sem krabbamein er. Við vissum líka,
elsku mamma mín, að þér liði vel og
heimkoma þín hefði verið falleg. Sú
hugsun gaf okkur styrk í sorginni
við að missa þig. Á stundum sem
þessum verður maður svo máttvana
og lítill. Minningar hrannast upp og
birtast ljóslifandi. Þær kalla fram
allt lífshlaupið með þér, elsku
mamma.
Mamma mín.
Þú varst einstök manneskja vel af
Guði gerð, vönd að virðingu þinni,
heiðarleg og trygglynd. Mamma, þú
varst skapstór kona, ákveðin og
viljasterk. Þitt skap fórst þú svo vel
með að aðdáunarvert þótti. Ég man
aldrei eftir að þú hækkaðir tóninn
til að beita skapi þínu. En það var
þungt í þér ef þér var misboðið. Þú
varst dagsfarsprúð manneskja,
hjálpsöm, hlý og góð. Þú vildir öll-
um vel enda virt og dáð.
Elsku mamma, þú varst svo
sterk, lífshlaup þitt var ekki alltaf
dans á rósum en þú varst dul og
barst harm þinn í hljóði, jafnt and-
legar þjáningar sem líkamlegar.
Sorgir þínar og erfiðleika faldir þú
Guði almáttugum. Þú varst trúuð og
sóttir ávallt styrk þinn í bænina.
Elsku mamma, þér var svo margt til
lista lagt. Þú varst einstök móðir og
myndarleg húsmóðir svo eftir var
tekið. Enda bar heimilið okkar þess
merki. Ég minnist þess frá bernsku
allt sem þú gerðir, eldaðir, bakaðir,
þvoðir, lagaðir til, saumaðir, prjón-
aðir, mér fannst þú geta allt. Svo
varstu í kvenfélaginu, sauma-
klúbbnum og margt fleira. Mamma,
þú kenndir okkur svo mikið og fal-
legt sem við búum að í okkar lífi. Ég
man þegar þú sast langt fram á nótt
fyrir jólin til að útbúa jólafötin á
okkur. Það var svo gaman að fá allt-
af ný og falleg föt sem þú hafðir
saumað og lagt alúð við. Það eru
forréttindi að hafa átt móður eins
og þig. Móðurást þín, kærleikur og
umhyggja gagnvart okkur var óend-
anleg. Mamma, þú áttir alltaf tíma
fyrir okkur í orði og verki. Þú varst
og verður alltaf besta mamma í
heimi. Þegar ég hugsa til baka var
heimilið og fjölskyldan allt sem máli
skipti í lífi þínu. Þú áttir líka pláss í
hjarta þínu fyrir fleiri en þín eigin
börn. Það voru margir sem nutu
hlýju og umhyggju frá þér og litu á
þig sem hálfgerða mömmu og
ömmu. Barnabörn þín áttu stórt
pláss í hjarta þínu, enda litu þau
upp til ömmu í ömmuhúsi. Gott var
að koma í eldhúsið og fá kaffi eða
annað góðgæti, sjá ömmu í horninu
sínu með prjóna eða útsaum og eiga
smá spjallstund. Minningarnar frá
bernsku- og æskuárum eru mér svo
hugleiknar. Þar blandast saman ást
og kærleikur ykkar ömmu, þið
gerðuð svo margt skemmtilegt sam-
an. Á vorin var svo gaman þá fór að
lifna í sveitinni. Veistu mamma, ég
finn t.d. lyktina af ullinni þegar þið
stóðuð og þvoðuð og skoluðuð í ánni.
Ég hélt fyrst að þið hefðuð fengið
pottinn sem þið notuðu við suðuna
lánaða hjá Grýlu. Við fengum alltaf
að vera með og aldrei fann maður
að við krakkarnir værum fyrir.
Ekki var nú leiðinlegra á haustin
þegar þú varst að undirbúa mat fyr-
ir veturinn. Það byrjaði reyndar
með berjatínslu seinnipart sumars
og það held ég að hafi verið þínar
bestu stundir og hugarró, svo ég tali
nú ekki um ef þú komst í bláber, þá
hreinlega gleymdir þú stund og
stað. Þegar heim var komið var
sultað og saltað. Þegar hausta tók
var soðin rabarbarasulta og rab-
arbararætur soðnar niður með
sveskjum og bornar fram með
þeyttum rjóma á jólunum. Soðnir
niður kjötbitar og settir í krukku.
Gert slátur, saltað kjöt, bjúgu útbú-
in og margt fleira og alltaf var ég
þátttakandi. Það var búsældarlegt
búrið fyrir framan eldhúsið á Refs-
stað þegar haustönnum lauk. Ekki
má gleyma grænu kistunni í búrinu
sem alltaf var full af kökum og góð-
gæti til að eiga fyrir gesti sem
óvænt bar að garði. Gestrisni þín
var einstök. Það voru allir velkomn-
ir í sveitina og oft var fjölmennt við
matarborðið í eldhúsinu eða stof-
unni enda minnast þeirra tíma
margir með hlýju og virðingu,
mamma mín. En þú varst alltaf svo
lítillát og lést hól þér til heiðurs sem
vind um eyru þjóta. Þér fannst
þessar góðgjörðir svo sjálfsagðar og
taldir ekki eftir þér handtök né spor
í annarra garð. Þú varst einstaklega
hjálpsöm manneskja. Seinna átti ég
eftir að njóta verka þinna í mæli,
mamma mín. Þú taldir ekki eftir þér
stundirnar er þú stóðst á hótelinu
við uppvask, bakstur, sláturgerð og
margt fleira. Það var aldrei neitt
mál hjá þér að koma ef ég hringdi.
Stundum komstu óbeðin á réttu
augnabliki og gekkst beint í verkin.
Fyrir þessa óeigingjörnu hjálp verð
ég þér eilíflega þákklát. Elsku
mamma, á þessum tíma fannst mér
ég stundum svo önug og þreytt og
ekki gefa þér þann tíma sem þú átt-
ir skilið. En þú sagðir alltaf ekki
hafa áhyggjur ég skil þig svo vel,
við fáum okkar tíma. Reyndu frekar
að hvíla þig smástund á meðan ég
stoppa, ég skal vaska upp fyrir þig
og ganga frá. Þótt oft væri mikið að
gera voru margar stundirnar
ógleymanlegar. Við eignuðumst
marga sameiginlega vini sem minn-
ast þín með þökk. Hótellífið gaf lífi
þínu gildi þó stundum væri erfitt en
þú nefndir það aldrei. Við áttum líka
svo skemmtilega tíma þegar hlátur
og gleði ríkti. Þá sögðum við oft ef
veggir hér í þessu húsi gætu talað
vildu margir fá að hlusta. Þú naust
þess svo að vera með okkur, elsku
mamma, og milli hláturhviðanna
sagðir þú stundum, þið eruð nú
meiri villingarnir. Mamma mín, þú
hafðir rétt fyrir þér, við fengum
okkar tíma þegar við fórum saman á
Kanarí 2001 og þar dvöldum við í
þrjár vikur. Það var yndislegur tími.
Mamma, við vorum eins og litlar
stelpur, gerðum svo margt sem okk-
ur langaði til. Manstu úlfaldareið-
ina, kafbátaferðina, fjallaferðina,
hringferð um eyjuna, gönguferðir
okkar svo ég nefni ekki skemmti-
legu kvöldin á Mannabar eða hjá
Klöru. Mamma, þetta var okkar
tími, við vorum ekki bara mæðgur,
við vorum bestu vinkonur í heimi og
nutum þess að eiga þennan tíma
tvær saman enda eignuðumst við
trygga og einlæga vini sem syrgja
þig í dag. Það er svo margt sem
hægt væri að minnast á og skrifa
um, elsku mamma. Allar ferðirnar í
Skagafjörðin á æskuslóðir þínar
sem voru þér svo kærar. En sumt
verðum við að eiga saman í minn-
ingunni. Síðasta vetur tókum við
eftir að ekki var allt með felldu með
heilsu þína. En þegar þú varst
spurð var alltaf sama svarið, það er
ekkert að mér, ég finn hvergi til, ég
er heilsuhraust og hef ekki yfir
neinu að kvarta. Elsku mamma,
þarna er þér lifandi lýst, þú vildir
aldrei neina vorkunn og kvartaðir
aldrei. Þegar þú gast ekki lengur
dulið kvalir þínar og sársauka var
erfitt að horfa uppá veikindi þín
fella jafnsterkan einstakling og þig
að velli. Í þessari stuttu baráttu sem
okkur fannst löng sýndir þú þvílíka
hetjudáð og æðruleysi að orð fá því
ekki lýst. Þú tókst dómi þínum með
þinni ró og sagðir þetta er leið okk-
ar allra, Guð ræður dómsdegi. Það
varst þú, mamma mín, sem gafst
okkur öllum styrk. Þegar ég kvaddi
þig 19. ágúst vissi ég, elsku mamma,
að það væri í síðasta sinn sem ég
fyndi þinn hlýja vanga og mjúku
hendur strjúka mig, það var erfið
stund. Ég grét og tárin féllu á
vanga þinn. Þú vafðir mig hljýjum
örmum þínum og sagðir, ekki gera
þetta, ástin mín, þú veist hvað er
mömmu fyrir bestu. Mamma, þú
varst hetjan í þinni baráttu, þú
varst sátt við að kveðja, oft baðstu
góðan Guð að gefa þér hvíld og frið.
Þú sagðir oft afhverju þarf þetta að
dragast, góði Guð, leyfðu mér að
kveðja. Þó að síðustu stundir þínar
hafi verið erfiðar, elsku mamma,
kvaddir þú þennan heim meðvituð
með þinni reisn og fyrir það erum
við þakklát. Þegar ég pára þessu fá-
tæklegu orð til þín, elsku mamma
mín, sit ég ein í Haukadalnum við
kertaljós með fallega mynd af þér,
ég finn fyrir nærveru þinni, hlýju og
ást. Ég hugsa um síðasta samtal
okkar, elsku mamma. Það var föstu-
daginn 29. águst að ég bauð þér
góða nótt. Þú gafst allt þitt í þá
kveðju, elsku mamma mín, þegar þú
sagðir, elsku hjartað mitt, Guð
geymi þig. Þessi orð gáfu mér styrk
og þrek til að takast á við fráfall
þitt. Þetta voru þínar síðustu setn-
ingar sem þú sagðir hér á meðal
okkar. Elsku mamma, ég sakna þín
svo mikið.
Í dag kveðjum við þig, elsku
mamma mín, á morgun hefðir þú
orðið 75 ára og þá heiðrum við
minningu þína með nýju lífi. Arnar,
þitt elsta barnabarn, lætur skíra
þitt yngsta langömmubarn. Ég veit,
mamma mín, að þú verður með okk-
ur þennan dag, þú ein ásamt for-
eldrum vissir nafnið á litla prins-
inum. Guð geymi þig og framtíð litla
drengsins. Elsku mamma mín, þú
skilur eftir svo mikið tómarúm og
ég sakna þín svo mikið fyrir enda-
lausa þolinmæði, ást, umhyggju,
stuðning, vináttu og hvatningu og
fyrir að trúa alltaf á mig, barnið
þitt. Ég veit, elsku mamma mín, að
þú munt vaka yfir okkur öllum.
Þagna sumars lögin ljúfu
litum skiptir jörðin fríð.
Það sem var á vori fegurst
visnar oft í fyrstu hríð.
Minning um þann mæta gróður
mun þó vara alla tíð.
Viltu mínar þakkir þiggja
þakkir fyrir liðin ár.
Ástríkið og umhyggjuna
er þú vina þerrðir tár.
Autt er sætið, sólin horfin
sjónir blinda hryggðar-tár.
Elsku mamma, sorgin sár
sviftir okkur gleði og ró.
Hvar var meiri hjartahlýja
hönd er græddi, og hvílu bjó
þreyttu barni, og bjó um sárin
bar á smyrsl, svo verk úr dró.
Muna skulum alla ævi,
ástargjafir bernsku frá.
Þakka guði gæfudaga
glaða, er móður dvöldum hjá.
Ein er huggun okkur gefin
aftur mætumst himnum á.
(Höfundur óþekktur.)
Ég þakka þér allt, elsku mamma,
með ást kærleik og virðingu, minn-
ing þín lifir að eilífu.
Þín dóttir,
Svava.
Tilhugsunin um að þú sért dáin
amma mín er kannski ekki svo
skrýtin. Því þetta var hlutur sem ég
vissi vel að væri þér fyrir bestu.
Þegar ég kom og kvaddi þig um
daginn með tárin í augunum sagðir
þú við mig „Elskan mín, þetta er
best fyrir ömmu“ og tókst utan um
andlitið á mér. Það gerir missinn
auðveldari, því ég veit að þú varst
sátt við að fara frá okkur.
Það sem á hins vegar eftir að
verða sárt, er að koma ekki til þín í
desember þegar ég er búin í próf-
unum til að skrifa á kortin fyrir þig
og pakka inn gjöfunum. Að sitja
ekki við hliðina á þér á aðfanga-
dagskvöld, borða með þér rjúpur og
brjóta lukkubeinið. Að geta ekki
óskað þér gleðilegra jóla á jóladag
þegar þú kemur í hádeginu. Að hafa
þig ekki á gamlárskvöld, sitjandi
með lítið staup sem mamma gefur
þér alltaf. Að koma ekki inn eftir
flugeldana og kyssa þig gleðilegt
nýtt ár. Að hafa þig ekki til staðar
þegar stóru stundirnar í lífi mínu
munu eiga sér stað.
Það sem ég mun samt sakna
mest, amma mín, er að geta ekki
komið til þín í litla húsið þitt, sem er
vanalega fullt af reyk og finna þig
sitjandi við eldhúsborðið með kaffi,
sígarettu og handavinnuna þína og
segja „Ert þetta þú elskan“.
Að sitja hjá þér, lesa lífsreynslu-
sögurnar í Vikunni og spjalla um líf-
ið og tilveruna. Að fá þig ekki í
heimsókn þar sem þú drekkur einn
kaffibolla, og reykir eina sígarettu,
og drífur þig svo aftur heim. Að sjá
þig taka þinn venjulega bíltúr á bláa
bílnum þínum og taka ekki eftir mér
hvort sem ég er labbandi eða keyr-
andi.
Elsku amma, takk fyrir allar ynd-
islegu stundirnar með þér og takk
fyrir að hafa verið amma mín.
Þín
Ellen.
Elsku amma.
Stórt skarð hefur verið höggvið í
fjölskyldu okkar við fráfall þitt.
Tómarúm myndast þegar við hugs-
um um að við eigum aldrei eftir að
sjá þig í horninu þínu í ömmuhúsi.
Þegar við systkinin sitjum hér sam-
an og hugsum um þær stundir sem
við áttum með þér hefðum við viljað
hafa þær miklu fleiri. Við munum
eftir þér við uppvaskið á hótelinu og
mörg önnur verk en kannski eru
minnisstæðastir mjúku pakkarnir
þínir um jólin og heimsóknir þínar á
aðfangadagskvöld, æ amma þú vild-
ir helst vera hjá öllum.
Haustið 2002, þegar við bæði
unnum í sláturhúsinu á Vopnafirði,
er okkur dýrmætur tími í minningu
með þér. Við komum alltaf til þín í
hádeginu og á kvöldin til að fá al-
mennilega næringu. Það var svo
gott að sitja í litla eldhúsinu þínu í
ömmuhúsi og njóta umhyggju þinn-
ar og ástar. Litla húsið þitt var allt-
af opið og maður gat droppað inn í
kaffi og með því. Við höldum að við
höfum kynnst þér best á þessum
tíma, elsku amma. Við finnum
bragðið af grjónagrautnum þínum
og kjötsúpunni, þessum kjarngóða
mat sem við fengum hjá þér. Það er
svo margt sem við vildum minnast,
elsku amma, en við viljum eiga það í
hjarta okkar með þér einni.
Jóaamma, þú varst einstök kjarna-
kona, minning þín mun ávallt ylja
okkur og sú hugsun að þú sért hjá
Guði almáttugum og englum þínum.
Í friði, kærleik og ást, elsku
amma kveðjum við þig í hinsta sinn.
Katrín Huld og Fannar Freyr.
Elsku amma mín.
Ég sit og hugsa um þig og allar
minningarnar sem ég á um þig í
hjarta mínu. Það var alltaf gaman
JÓHANNA KRISTBJÖRG
EINARSDÓTTIR
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is