Morgunblaðið - 06.09.2003, Blaðsíða 48

48 LAUGARDAGUR 6. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
GLÖGGT er gests augað segir
máltækið og ég á til með að stinga
niður penna vegna landsleiksins
við Þjóðverja á laugardaginn. Á
undanförnum árum hef ég sótt
flesta landsleiki sem hafa farið
fram í Laugardalnum og hef undr-
ast nokkuð stemmningsleysi ís-
lenskra áhorfenda, af og til heyrist
dauflegt og einhæft: Ísland-klapp-
klapp-klapp-Ísland-klapp-klapp-
klapp, sem vill oftar en ekki fjara
nokkuð vandræðalega út eftir
hálfa mínútu. Stundum er eins og
áhorfendur skynji sig ekki sem
hluta af leiknum, það er eins og
þeir séu að ,,horfa á góðan leik“ í
sjónvarpinu og upplifi hann sem
neytendur en ekki þátttakendur,
vilji láta skemmta sér í stað þess
að hvetja sína menn til dáða.
Kæru Íslendingar, þetta er ekki
knattspyrnumenning! Það vantar
allt fjörið á vellinum, það vantar
lögin og stemmninguna, tromm-
urnar, fánana og búningana. Í
undankeppni Evrópumótsins hafa
gestirnir stolið senunni og haldið
uppi fjörinu, þeir hafa sungið og
dansað og þá hefur engu máli
skipt hvort þeirra lið var að tapa
eða vinna, menn hvöttu liðið sitt
óspart áfram og nærðu baráttu-
vilja þeirra. Oft var engu líkara en
gestirnir væru á heimavelli en ekki
öfugt.
Það er tímabært að Íslendingar
geri gangskör í því að bæta knatt-
spyrnumenninguna, þegar maður
lítur yfir áhorfendapallana er erf-
itt að trúa því að annar hver mað-
ur í þessu landi sé í karlakór (og
hinn í kvennakór), að þriðji hver
maður sé tónlistarmaður, skáld
eða hagyrðingur. Þið eigið þúsund
ára kvæða- og sönghefð og enda-
lausan brunn til að ausa úr og
mönnum hlýtur að geta dottið eitt-
hvað betra í hug en tilbreyting-
arlaus hróp og klöpp. Hvar eru
söngvarnir ykkar? Hvar eru rím-
urnar? Hvar eru skáldin? Það væri
almennileg upplifun að vera á leik
þar sem þúsundraddakór reynir að
lama baráttuþrek andstæðinganna.
Ég skora á Íslendinga að mæta
ekki á völlinn á laugardaginn til að
sitja og glápa eins og sjónvarps-
áhorfendur heldur sem þátttak-
endur í leiknum sem berjast fyrir
sitt lið og hafa gaman að því. Fjöl-
miðlar, vinahópar og einstaklingar
eiga að draga fram sköpunarkraft-
inn sem býr í þjóðinni og búa til
rímur, söngva og slagorð svo gest-
irnir finni að þeir eru á útivelli.
Það er spenna í loftinu, Íslend-
ingar eiga möguleika á sæti í Evr-
ópukeppninni og þótt mér finnist
yfirleitt gaman að sjá mína lands-
menn sigra þá held ég með Íslend-
ingum í þetta skipti.
SEBASTIAN PETERS,
Álfheimum 60,
104 Reykjavík.
Um íslenska knatt-
spyrnumenningu
Frá Sebastian Peters
Í EINU athyglisverðasta kvæði
sínu segist Jónas Hallgrímsson
heldur vilja bíða nokkurt and-
streymi, þegar krafan sé hart á
móti hörðu, en liggja eins og hver
annar leggur í grjótvörðu almenn-
ingsálitsins
sem lestastrákar taka þar og skrifa
og fylla, svo hann finnur ei, af níði.
Þetta er merkileg athugasemd og
á vel við okkar tíma; raunar alla
tíma.
Jónas segist heldur vilja kenna til
í andstreyminu en vera eins og
hver annar níðhöggur í einhverri
vörðunni við alfaraleið samtímans.
Og hverjar eru þessar vörður nú
um stundir? Auðvitað fjölmiðlarnir.
Þeir eru að vísu misjafnlega opnir
fyrir mannskemmdum og níði um
þá, sem af ýmsum ástæðum eiga
erfitt með að bera hönd fyrir höfuð
sér, en þeir verstu eru heldur
óhrjáleg leikföng lestastrákanna
sem hafa þá iðju helzta að velta sér
upp úr níði um annað fólk.
Um þetta þarf ekki mörg orð.
Fyrir skömmu eyddi einn af þess-
um lestastrákum sem raunar er
kona hálftíma af níðþætti sínum á
einni ljósvakastöðinni til að reyna
að svipta fjarstaddan mann ærunni
og notaði til þess einn af pólitísku
hérunum sem alltaf eru kallaðir til,
þegar fjölmiðlarnir þurfa á níð-
leggnum sínum að halda.
Sáð er eitri í berskjaldaða kviku
hlustenda og því skemmtilegra sem
persónuníðið gengur nær mannorð-
inu.
Og þetta köllum við lýðræði. Og
frjálsa fjölmiðlun, auðvitað.
MATTHÍAS
JOHANNESSEN,
Reynimel 25A,
107 Reykjavík.
Níðleggur
samtímans
Frá Matthíasi Johannessen
ATVINNA mbl.is