Morgunblaðið - 12.09.2003, Blaðsíða 27

eftir Thorbjörn Egner.
Tónlist: Thorbjörn Egner
og Christian Hartmann.
Leikþýðing: Hulda Valtýsdóttir.
Ljóðaþýðing: Kristján frá Djúpa-
læk.
Leikstjórn: Sigurður Sigurjónsson.
Hljómsveitarstjóri: Jóhann G. Jó-
hannsson.
Dansar og sviðshreyfingar: Ástrós
Gunnarsdóttir.
Lýsing: Halldór Örn Óskarsson.
Búningar: Þórunn María Jónsdóttir.
Leikmynd: Brian Pilkington.
Leikarar:
Mikki refur: Þröstur Leó Gunn-
arsson
Lilli klifurmús: Atli Rafn Sigurð-
arson
Marteinn skógarmús: Kjartan Guð-
jónsson
Hérastubbur bakari: Pálmi Gests-
son
Bakaradrengur: Friðrik Friðriksson
Bangsapabbi: Örn Árnason
Bangsamamma: Lilja Guðrún Þor-
valdsdóttir
Bangsi litli: Sigurður Þórhallsson
og Oliver Másson
Amma mús: Ragnheiður Steindórs-
dóttir
Húsamús: Brynhildur Guðjónsdóttir
og Arnbjörg Hlíf Valsdóttir
Hjónin á bænum: Randver Þorláks-
son og Anna Kristín Arngrímsdóttir
Patti broddgöltur og hundurinn
Habbakúkk: Björgvin Franz Gísla-
son
Elgurinn: Jóhann Sigurðarson
Krákan: Sigríður Þorvaldsdóttir
Uglan: Margrét Guðmundsdótti
Íkornabörn og mýs: Sindri Már
Ágústsson, Andri Már Birgisson,
Hildur Margrét Jóhannsdóttir,
Móna Sif Hadaya, Sigurbjartur S.
Atlason, Óskar Völundarson, Erna
Ósk Arnardóttir, Gunnhildur Eva
Gunnarsdóttir, Ragnheiður Lóa
Stefánsdóttir, Sólrún María Arn-
ardóttir, Margrét Dórothea Jóns-
dóttir, Sigríður Ólöf Valdimarsdóttir
og Thelma Rut Gunnarsdóttir.
Dýrin í Hálsaskógi
LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. SEPTEMBER 2003 27
# 3  6# 67









   6
 
 1 681
 

 

! "#66)



$
 
! "#66)



! #"%!69 :


;
6/

<
 
&
'( 
$)* 
  66/

<
 
+6/
 =  
1 6

>

, 
- ./
 * 6
1?6/

<
 
0
12  66@1 
3 4 56/
 =  
1 6

>

 67 !/2 !  631 A3 1

 
 1 681
 
$ 
 1
4
 












+6/
 =  
1 6

>

0
12  66@1 
3 4 56/
 =  
1 6

>

8
 4  !6$

1 6@1 
9  6 1B
  6@1 
  66@1 
$ ! #6/
 =  
1 6

>

,244#***6
 0
C 6

>

1 (#
26/
 =  
1 6

>

-6/
 =  
1 6

>


 
         













: ;6@
 
1 6



3
 6D D
1 1
 
 1 6E

7<7

 
!
"6F&  @
 68#
,<!, 62 216


 ,""6 1

692 


 96 1

692 


3
=6D D
1 1
 
 1 6E

 >%6 1

692 


 76 1

692 


 ,
6 1

692 


    










   6
 
 1 681
 

 

! "#66)



$
 
! "#66)



! #"%!69 :


;
6/

<
 
&
'( 
$)* 
  66/

<
 
, 
- ./
 * 6
1?6/

<
 
7 !/2 !631 A3 1
 
 1 681
 

 


 ! "#66)



?
 
5! "#66)



*.
 .> > %@ 
66=G
  ?
 !"#$%&'(%%)*++&+ ++

8<

1 
#
"A%A+!!HAI  @1 
=
8<
 


18<

>1 



A ; 

  <; 
       ,      















>4#63 $ 1 6
%

:
% 
*69
GJ 2
G
692 



  !A5
 B6B
2K692 


C4 - 3 %692 


C
/ $
6BA/A@

1
6:1


D   
6B
2K692 


%!
"# !6L
 B  692 


> 6

@ G
692 


E4# 5 62<2<1 6



9 4# # 6M 
   692 


 
-./
81 
1N( 

 
N

 ;
#

  A
#$% &'   ( )


@1 
 



@1 
 0




@1 
 





@1 
 @
$ 1  
2  
2 >$ 1 / 2 >$ 1 

 
* $% &'   (()
2 >


 


 9

3
1
 5
 
2 >
 6

; / 2 >$ 1 :1 /


% $ # 
  
BRIAN Pilkington er höfundur leik-
myndarinnar að Dýrunum í Hálsa-
skógi. Brian er löngu þjóðþekktur
fyrir teikningar sínar og mynd-
skreytingar í barnabækur, en hann
hefur aldrei unnið fyrir leikhús áð-
ur. Dýrin í Hálsaskógi er verk sem
allir þekkja og oft er stuðst við hug-
myndir höfundarins, Thorbjörns
Egners, við hönnun leikmynd-
arinnar. Ekki þó í þetta sinn.
„Ég er ekkert mikill leik-
húsmaður sjálfur,“ segir Brian Pilk-
ington. „Ég hef ekki komið nema
kannski fjórum sinnum í leikhús síð-
an ég flutti hingað, og tvisvar úti.
En eitt af þeim verkum sem ég hef
séð hér eru Dýrin í Hálsaskógi. Þeg-
ar ég var nýkominn til Íslands voru
Bessi Bjarnason og Árni Tryggva-
son að leika í þessu, þannig að ég
þekkti verkið. Stelpan mín, sem er
tuttugu og fimm ára í dag, átti plöt-
una og spilaði hana aftur og aftur
og aftur, þannig að ég þekkti verkið
ansi vel. Það hefur verið mér mikil
hjálp, vegna þess að ég er lesblindur
og á erfitt með að lesa handrit og
svoleiðis, og því var þetta auðveld-
ara fyrir mig en annars hefði verið.
Þetta hefur ekki verið neitt annað
en rosalega gaman og alls ekki erf-
itt, þótt ég hafi aldrei unnið fyrir
leikhús áður.“
Brian Pilkington segir að vegna
reynsluleysis síns í leikhúsinu hafi
hann ekki haft hugmynd um hvern-
ig hann átti að vinna verkið og skila
því af sér.
„Ég gerði bara eitthvað, og það
virðist hafa heppnast frá byrjun til
enda. Ég bjó til módel af leikhúsinu
til að sjá hvernig ég gæti nýtt mér
hringsviðið og svæðið umhverfis.
Ég byggði sviðið og leiktjöldin og
prófaði mig áfram með skiptingar
og lýsingu og það virkaði allt mjög
vel. Þetta var þó allt svona „sirka“
eins og ég vildi hafa það, og þegar
ég fór að vinna með sviðsmönn-
unum vissu þeir ekkert hvað var að
gerast í hausnum á mér. Þegar byrj-
að var að mála kom í ljós að þetta
var ekki alveg eins og ég vildi. Ég
tók það því á mig að mála sviðs-
myndina sjálfur. Það var rosaleg
vinna, – ætli ég hafi ekki gert þetta
70% einn, en fékk svo tvo málara
mér til aðstoðar. Þetta var lærdóms-
rík reynsla. Ég er vanur að vinna á
blað sem er kannski 50 x 40cm, en
þarna þurfti ég að mála tré sem eru
6 metra há. Það kom mér þó á óvart
að það var ekkert miklu meira mál
að mála svona stórt, og tók ekkert
miklu lengri tíma, – kannski tvo
tíma á tré. Þetta var ofsa gaman.“
Góð tilbreyting að vinna í hópi
Reynslunni ríkari segist Brian
Pilkington vel geta hugsað sér að
vinna meira fyrir leikhús, enda átti
hann sig nú mun betur á því hvernig
sú vinna fer fram. „Það yrði þægi-
legra fyrir mig núna, – og líka fyrir
fólkið í kringum mig. Ég veit að ég
þarf að gera mjög nákvæma fyr-
irmynd og þá er ekkert mál að
treysta öðrum fyrir restinni. Ég
vildi hins vegar gjarnan fá lengri
fyrirvara til að skila hugmyndinni,
tvær, þrjár vikur er of stuttur tími.
Þetta er þó búið að vera mjög gam-
an. Annað sem er búið að vera
skemmtilegt fyrir mig og öðruvísi
er það að vinna með svona hópi. Ég
er vanur að vinna einn með sjálfum
mér, þar sem ég geri allt sjálfur, allt
frá því að skrifa sjálfur og teikna
myndir til þess að brjóta um. Þannig
hef ég unnið í þrjátíu ár. Þegar ég
kem í hóp, þar sem allir þurfa að
vinna saman, hef ég hins vegar átt
svolítið erfitt með að ýta sjálfum
mér fram. Vinnan við Dýrin í Hálsa-
skógi var þó mjög jákvæð fyrir mig
að þessu leyti.“
Leikmynd Brians Pilkingtons er
sérstaklega björt og hlý; – skóg-
urinn er fallega grænn og vex svo-
lítið fram í salinn. Brian segir ljósa-
hönnuði hafa unnið mjög gott verk
við lýsingu hennar. Þrátt fyrir gróð-
urinn virðist sviðið rúmt og nóg
pláss fyrir alla íbúa Hálsaskógar.
„Þegar Þjóðleikhúsið bauð mér
þetta verkefni var ég fyrst að velta
því fyrir mér hvers vegna þeir vildu
mig í þetta. Það eru margir búnir að
læra þetta fag í skóla. En sennilega
var ég beðinn vegna vinnu minnar
við barnabækur, og mig langaði
strax að gera þetta eins og bók –
þrívíða bók – þú veist, svona bók þar
sem síðurnar rísa upp um leið og þú
opnar. Mig langaði að ná þeirri til-
finningu í leikmyndina. Þess vegna
vildi ég líka hafa trén teiknuð, – en
ekki einhvers konar alvöru tré.
Þannig tengi ég þetta líka öðru höf-
undarverki mínu. Ég reyndi að gera
þetta í mínum stíl og ég held að það
virki bara vel.“
Morgunblaðið/Þorkell
Brian Pilkington: Ég gerði bara eitthvað og það virðist hafa heppnast.
Vildi skapa leikmynd í mínum stíl
væri ekkert án þessara manna.“
Mikki, hvernig líst þér á nýju regl-
urnar í Hálsaskógi – hvers vegna eiga
öll dýrin að vera vinir?
Mikki: „Ég kann ofsalega illa við
þessar reglur. Þetta er illa gert af
þeim gagnvart mér. Auðvitað er erfitt
að sætta sig við það að eiga bara að
skipta algjörlega um fæði. Það er svo
sem allt í lagi að borða eina og eina
gulrót með. Ég þarf auðvitað mjög
orkuríkan mat til þess að lifa. Ég er
mikið á ferðinni og þarf að vera „fitt“.
Ég þjálfa mjög mikið, – fer í ræktina
nokkrum sinnum á dag.“
Nú gerist Lilli áhugasamur um vel-
ferð Mikka.
Lilli: „Það má líka benda á það, að
það fæst sjöþúsundkall fyrir hvern
veiddan ref, þannig að Mikki þarf að
eyða mikilli orku bara í það að leynast
og komast af undan veiðimönnum.
Hann er eftirlýstur.“
Mikki: „Mér finnst þetta mjög
skrýtið, miðað við það hvað ég get nú
verið góður að það skuli lagt fé til
skotts mér. Ég er í minnihlutahópi og
jafnvel lagður í einelti. Mér eru settar
reglur sem ég á að fara eftir, en eðli
mitt er annað. Það er þó eitt gott við
það. Við lærum að við getum breytt
svo mörgu í okkar fari. Þótt það virð-
ist óyfirstíganlegt vandamál hjá mér
þetta með matinn og hegðunina, þá er
það merkilegt hvað maður getur að-
lagast, og ég vona að það takist hjá
mér og ég hafi þetta af.“
Dýrin í Hálsaskógi verða frumsýnd
á Stóra sviði Þjóðleikhússins á morg-
un kl. 14.
begga@mbl.is
„Það er enginn vandi að baka piparkökur, ef maður kann bara piparköku-
sönginn. “ Hérastubbur og bakaradrengurinn – Pálmi Gestsson og Friðrik
Friðriksson í hlutverkum sínum.
Morgunblaðið/Ásdís