Morgunblaðið - 14.12.2003, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 SUNNUDAGUR 14. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
DÝRÐFINNA VÍDALÍN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Safamýri 31,
Reykjavík,
andaðist á Landspítala Fossvogi laugardaginn
29. nóvember. Útförin hefur farið fram að ósk
hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð. Sérstakar þakkir til
starfsfólks deildar A-6 fyrir góða umönnun.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðbjörg Vídalín Kristjánsdóttir,
Kristján Vídalín Óskarsson.
Elskuleg móðir mín og amma okkar,
INGVELDUR JÓHANNESDÓTTIR
frá Skáleyjum,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 17. desember kl. 15.00.
Hrafnhildur Bergsveinsdóttir,
Kristín J. Björnsdóttir,
Ingveldur B. Björnsdóttir,
María D. Björnsdóttir
og fjölskyldur þeirra.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
VALGERÐUR HANNA
VALDIMARSDÓTTIR,
Miðvangi 13,
Hafnarfirði,
andaðist á líknardeild Landspítalans fimmtu-
daginn 4. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hennar.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar Landspítalans í Kópavogi og
Heimahlynningar Krabbameinsfélagsins fyrir einstaka umönnun.
Ragnar Pétursson,
Guðrún Valdís Ragnarsdóttir,
Pétur Ragnarsson, Sjöfn Ágústsdóttir,
Jónína Ragnarsdóttir, Ólafur Jónsson,
Ragnheiður Ragnarsdóttir, Sigurjón Ásgeirsson,
Hanna Ragnarsdóttir, Kristinn Guðlaugsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kveðjuathöfn vegna okkar ástkæra,
HALLDÓRS BJÖRNSSONAR,
Engihlíð,
Vopnafirði,
verður í Fossvogskirkju þriðjudaginn 16. des-
ember kl. 10.30.
Útförin fer fram frá Vopnafjarðarkirkju mánu-
daginn 22. desember. Nánar auglýst síðar.
Aðstandendur.
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR SVEINSSON,
Miðvangi 41,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum í Fossvogi föstudaginn
12. desember.
Sveinn Andri Sigurðsson, Lára Ólafsdóttir
og barnabörn.
ÓSKAR ÁSTVALDUR GARÐARSSON,
Hávegi 14,
Siglufirði,
lést á Sjúkrahúsi Siglufjarðar miðvikudaginn
10. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Jónasdóttir.
✝ Dýrðfinna Vídal-ín Kristjánsdótt-
ir fæddist í Hafnar-
firði 22. júní 1912.
Hún lést á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi 29. nóvember
2003. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðbjörg Þorláks-
dóttir og Kristján
Vídalín Brandsson
stýrimaður. Systkin:
Sigursteinn Bragi
Vídalín Kristjánsson
verkamaður, d.
1996, Ásdís Vídalín
Kristjánsdóttir húsmóðir, d.
1992, Þormar Grétar Vídalín
Kristjánsson verkamaður, d.
1986, og Eggert Kristján Vídalín
Kristjánsson verkamaður, d.
1999.
Dýrðfinna ólst upp í Hafnar-
firði en fluttist til Reykjavíkur
skömmu eftir fermingu. Hún
giftist Óskari Þórðarsyni húsa-
smíðameistara, f. 15.11. 1906, d.
3.3. 1970, árið 1930 og bjuggu
þau fyrst að Grettisgötu 46 en
fluttust fljótlega í nýbyggingu að
Njálsgötu 33. Þar bjuggu þau þar
til þau fluttu í nýbyggt hús, Safa-
mýri 31, árið 1967, og þar átti
Dýrðfinna síðan heima til dán-
ardægurs. Börn þeirra Dýrð-
finnu og Óskars: a)
Guðbjörg Ósk Ví-
dalín Óskarsdóttir
húsmóðir, f. 6.4.
1931, maki Lýður
Björnsson sagn-
fræðingur, f. 6.7.
1933. Dóttir þeirra
er Valgerður Birna
Lýðsdóttir hjúkrun-
arfræðingur, f. 22.6.
1959. b) Kristján Ví-
dalín Óskarsson,
iðnrekandi í Mos-
fellsbæ, f. 26.1.
1948, maki Anna
María Pálsdóttir
húsmóðir, f. 25.11. 1949, þau
skildu. Börn þeirra a) Óskar Ví-
dalín Kristjánsson, húsasmiður í
Reykjavík, f. 29.10. 1970. b) Dýr-
finna Vídalín Kristjánsdóttir,
húsmóðir í Mosfellsbæ, f. 24.2.
1974. c) Sandra Vídalín Krist-
jánsdóttir, húsmóðir í Reykjavík,
f. 17.3. 1975. Barn með Ástu
Björgvinsdóttur, f. 30.6. 1948,
Sólveig Vídalín Kristjánsdóttir,
húsmóðir í Bandaríkjunum, f.
4.7. 1965. Barn með Unni Rún-
arsdóttur, f. 26.9. 1967, Kristján
Vídalín Kristjánsson, f. 29.7.
1996. Barnabörn Dýrðfinnu eru
átta.
Jarðarför Dýrðfinnu fór fram í
kyrrþey, að ósk hinnar látnu.
Löngum og farsælum starfsferli
er lokið. Día tengdamóðir fæddist
og ólst upp þar sem hraunið er feg-
urra og mosinn grænni en annars
staðar á landinu, stofnaði heimili í
heimskreppunni miklu og lifði síðan
uppganginn og óðaverðbólguna í
heimsstyrjöldinni síðari og bak-
slagið í kjölfar hennar. Allt setti
þetta svip á viðhorf hennar til til-
verunnar en bjartsýn var hún þó
ætíð á framtíðina í landinu.
Ég kynntist þeim hjónum, Dýrð-
finnu og Óskari, fyrst árið 1956 og
eftir það bjuggum við hjónin og
Dýrðfinna að mestu samfellt undir
sama þaki í 46 ár. Fyrstu sjö árin
eða á meðan við vorum að koma
okkur upp þaki yfir höfuðið bjugg-
um við hjónin á heimili þeirra.
Íbúðin að Njálsgötu 33 var ekki
stór, aðeins um 30 fermetrar auk
herbergis í risi sem við hjónin höfð-
um til umráða. Ekki var þó kvartað
um þrengsli. Síðar höguðu forlögin
því svo að tengdaforeldrarnir fluttu
inn á heimili okkar og þar bjó
Dýrðfinna síðan. Hún var heilsu-
hraust og varð lítt misdægurt ef
undan eru skilin alvarleg veikindi
fyrir sjö árum. Þá greindist Dýrð-
finna með krabbamein sem hún
vann bug á. Síðustu árin bagaði
sjónleysi en þá stytti Hljóðbóka-
safn Blindrafélagsins henni dag-
ana. Hún var við allgóða heilsu
fram á síðastliðið haust en í nóv-
embermánuði hrakaði henni hratt.
Dýrðfinna andaðist síðan áður en
sá mánuður var allur. Banameinið
var krabbamein.
Dýrðfinna var glaðlynd kona og
félagslynd. Hún starfaði mikið inn-
an kvennadeildar Slysavarnafélags
Íslands á árum áður og sat þar í
stjórn um árabil, vann kappsam-
lega að undirbúningi hinnar árlegu
hlutaveltu deildarinnar og kunni
margar sögur af viðbrögðum for-
svarsmanna fyrirtækja þegar þeir
voru beðnir að gefa muni á hana.
Síðustu árin tók hún þátt í tóm-
stundastarfi Blindrafélagsins og
sótti samkomur þess og Bergmáls.
Skal forustumönnum þessara fé-
laga þökkuð vináttan við Dýrð-
finnu. Hún fylgdist vel með til hins
síðasta og hafði skoðun á hinum
margvíslegustu málefnum. Hugur-
inn var þó ætíð hjá afkomendunum
og leitaði yngri og yngsta kynslóðin
oft til hennar með vandamál sín, til
dæmis dótturdóttursonur hennar
sem þakkar af alhug fyrir stuðning
og uppörvun á erfiðum stundum.
Dóttur sinni veitti hún styrk í veik-
indum enda voru þær mjög sam-
rýndar. Sjálfur þakka ég langa
samfylgd. Hvíl í friði.
Lýður Björnsson.
Elsku amma. Nú er komið að
kveðjustund. Ég hef orðið þeirrar
gæfu aðnjótandi að hafa þig nálæga
á lífsleiðinni þá rúmu fjóra áratugi
sem ég hef lifað. Aðeins þegar ég
flutti út á land í nokkur ár vorum
við ekki saman en þú varst dugleg
að heimsækja okkur þá.
Það er margs að minnast, allar
ferðirnar sem þú og Óskar afi fóruð
með mig niður í bæ á Þorláks-
messukvöld þegar ég var barn. Í
mörg ár vildi ég hvergi sofa nema
uppi í hjá þér og fékk að vera þar
þótt vafalaust hafi oft verið lítið
pláss fyrir þig í rúminu. Hann var
ekki gamall Lýður Óskar sonur
okkar Halla þegar hann var farinn
að venja komu sína í langömmu
holu. Aðstæður höguðu því þannig
að þú fórst með mig upp á fæðing-
ardeild þegar Lýður Óskar fæddist
og stoltið leyndi sér ekki. Hnokk-
inn var svo skírður í höfuðið á öfum
sínum en, Óskar afa misstir þú tíu
árum áður en drengurinn fæddist.
Snillingur varst þú í matargerð
og ófá skiptin leitaði ég til þín við
slátur-, sultu- og ekki síst ufsa-
bollugerð en þær voru í miklu
uppáhaldi hjá okkur báðum sem og
öllum í fjölskyldunni. Dugði þá ekk-
ert nema stærsti potturinn.
Þú hefur veitt mér og fjölskyldu
minni ómetanlega hjálp og styrk í
gegnum súrt og sætt og fyrir það
og þann tíma sem við höfum átt
með þér erum við ævarandi þakk-
lát.
Sem betur fer hélst þú góðri
heilsu fram á það síðasta en sjónin
fór þó minnkandi með árunum.
Atorkan hjá þér var líka ótrúlega
DÝRÐFINNA
VÍDALÍN
KRISTJÁNSDÓTTIR
Hún Ása ömmusystir
mín er nú lögð af stað í
langferð, ekki með
Akraborginni í þetta
sinn heldur öðru feg-
urra fleyi.
Ég man enn hvað það var
skemmtilegt þegar Ása frænka kom
frá Akranesi til að heimsækja ömmu.
Þær systurnar voru svo fjörugar og
það var nú ekki leiðinlegt að fá að
sitja hjá þeim og hlusta á þær sprella
og syngja og þegar Ása dró upp
munnhörpuna var gaman að vera til.
Ég var alltaf klár á því að lagið sem
fjallaði um „langömmu sem spilaði og
söng, spilaði og söng“, það væri í raun
og veru um hana Ásu frænku. Ég gat
nefnilega alveg séð hana fyrir mér
eins og sagði í laginu, sitjandi á hús-
þökum eða borðstokkum báta, spil-
andi og syngjandi. Nú situr hún á
himninum ásamt ömmu og hinum
systkinum sínum og ég þykist viss
ÁSDÍS M.
ÞÓRÐARDÓTTIR
✝ Ásdís MaríaÞórðardóttir
fæddist á Uppsölum í
Seyðisfirði við Djúp
10. mars 1908. Hún
lést 3. desember síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Fossvogskirkju 9.
desember.
um að þaðan óma nú
fagrir munnhörputón-
ar.
Guðna og fjölskyldu
sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Sigurrós Jóna Odds-
dóttir.
Nú hefur hún Ása
móðursystir mín kvatt
þennan heim en hún er
sú síðasta af móður-
systkinum mínum til að
kveðja. Þær voru fimm
systurnar, Ósk, Guð-
rún, Kristín Ásdís María og Vilborg
Sigurrós og einn bróðir, Rögnvaldur,
sem dó innan við miðjan aldur og
annar bróðir, Kristján, dó í æsku.
Þau fæddust öll á Uppsölum í Seyð-
isfirði við Ísafjarðardjúp og ólust þar
upp saman fyrstu árin en vegna veik-
inda móður þeirra var Ásu komið í
fóstur að Hesti í Hestfirði. Ekki
missti hún þó tengslin við systkini sín
því þau voru mjög góð alla tíð. Ása
bjó lengst af á Akranesi og á meðan
hún hafði góða heilsu og gat farið
hjálparlaust á milli kom hún oft með
Akraborginni og heimsótti þá eins
marga og hún gat hverju sinni. Hún
elskaði líka að fara vestur í Bolung-
arvík og hitta fólkið sitt þar. Mér eru
svo minnisstæðar stundirnar þegar
þær systur voru að koma í heimsókn
til mömmu bæði fyrr og síðar á með-
an hver og ein hafði heilsu og þrek til.
Ég var svo lánsöm að búa í sama húsi
og móðir mín og var því ekki fjarri
góðu gamni þegar slíkar heimsóknir
áttu sér stað. Þær systur höfðu allar
svo gaman af glensi og voru svo
skemmtilegar. Já, það var glatt á
hjalla og mikið grínast og bæði Ása
og mamma voru ágætar eftirhermur.
Það var líka svo skemmtilegt að
heyra þær rifja upp ýmislegt úr sinni
bernsku. Svo beið maður alltaf
spenntur eftir að Ása tæki upp munn-
hörpuna en hún var ótrúlega góð að
spila á munnhörpu. Sem betur fer var
tekinn upp diskur í tilefni af 95 ára af-
mæli Ásu sl. vetur þar sem hún spilar
ýmis gömul lög sem henni voru hug-
leikin. Það er ómetanlegur fjársjóður
að eiga það. Ásu var mjög annt um
ættingja sína og vildi fylgjast með
systkinabörnum sínum og síðan
þeirra börnum og ótrúlegt hvað hún
mundi allt sem henni hafði verið sagt.
Hún dvaldi nú síðustu árin á Dval-
arheimilinu Höfða á Akranesi og þar
fannst henni gott að vera. Þar var
haldið upp á afmælið hennar þegar
hún varð 95 ára. Það var greinilegt að
hún naut þess vel á afmælinu sínu að
hitta ættingja og vini og taka lagið við
harmonikuundirleik Gísla Einarsson-
ar frænda síns og vinar.
Ég sendi Guðna fóstursyni Ásu og
hans fjölskyldu innilegustu samúðar-
kveðjur og bið góðan Guð að styrkja
þau og blessa.
Ragna Kristín Jónsdóttir.